Ι
Κρασοπατέρας θα ΄τανε κι ο Νώε μας θαρρώ,
ευθύς που πάτησε στεριάν, εφύτεψε το κλήμα,
πρώτο σταφύλι πο ΄βγαλεν απ΄το καινούριο χτήμα,
το στιψε μούστο , το ΄κανε και το ΄πιε στο φτερό,
τόσον καιρό βαρέθηκε να πλέει στο νερό!...
ΙΙ
Χολέρα, τύφο και βλογιά, σεισμό, φωτιά, πλημμύρα,
δεν σκιάζομαι, μονάχα μια φοβούμαι φυλλοξήρα!...
Σαν αποθάνω, θάψτε με, σύρριζα σ΄ένα κλήμα,
να νιώθω σταφυλόζουμο και μέσ΄από το μνήμα!...
IV
Απ΄όσες κι αν αγάπησα η πιο πιστή κοπέλα
μου φάνηκε η παχιά παχιά στο μήνα της βαρέλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου