ΚΑΝΙΣΤΡΟ ΕΚΛΕΚΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

Γιάννη Πατίλη

ΣΥΣΚΗΝΙΑ

Το Κορμί και το Τραγούδι
[Δύο αποσπάσματα]

Ι

Συμβαίνει κάποτε ένας άνεμος
ένας ταπεινός δούλος των σημάντρων
που ταξίδεψε με πάθος από σκιερά βουνά
για να σου φέρει - τώρα- μήνυμα βαφτισμένο
στο όνειρο και στη σιωπή.
Συμβαίνει κάποτε να περιμένεις ξαπλωμένος
οπισθοφυλακή του μέλλοντος
και ήρεμος σαν μετά από ταφή
τούτον τον άνεμο
που περνά μέσ΄απ΄τα χωρίσματα των ανθρώπων
για να φτάσει στην πόρτα σου.
Ήταν κάποιο απόγευμα
σαν εκείνο που αντίκρυζε ο ψογερός* Αρχίλοχος
τη Θάσο από μακριά κι έγρουζε
νάτη, σαν του γαϊδουριού τη ράχη
άγρια ξύλα φορτωμένη
-τέτοιο απόγευμα
που όταν για πρώτη φορά το είδαν στο λονδίνο
άρχισαν με μιας όλοι οι άνθρωποι να πετούν.
Τέτοια ώρα φύτρωσε στο στόμα μου ο ψαλμός
σαν ένας κόμπος σιτάρι που μεγαλώνει
ίσαμε να γίνει ένα ακέριο ψωμί.
.....................................................................

ΙΙΙ

Συμβαίνει κάποτε ένας άνεμος
σαν ένα μνήμα που σου σκάβει τη μνήμη
σκορπίζοντας
χώματα πάνω στα χαρτιά σου.
Θέλεις τότε από κάπου να κρατηθείς.
Θέλεις να κρατηθείς από τον άσπρο τοίχο
κι απ΄το κυπαρίσι.
Βρέχει.
Βρέχει στα σπίτια και στα καφενεία.
Θέλεις να μείνεις.
Βαστιέσαι δυνατά απ΄τη βροχή.
Κι όμως πρέπει να βιαστείς και να βιάσεις
και πάνω απ΄όλα πρέπει να πεθάνεις.
Πρέπει να γίνεις χώμα πριν γίνεις ουρανός.
..................................................................

* ψογερός: φιλοκατήγορος