Πανάρχαιη η συνήθεια των "ταμάτων" από τους ευλαβείς πιστούς,μόνο που στη περίπτωση του φτωχού Αλκιμένη προξενεί εντύπωση
η παράκλησή του: δε ζητάει χρυσάφι και ασήμι από τον Πάνα,
αλλά τον πλούτο των ταπεινών καρπών της γης.
Πόσο πιο "φιλοσοφημένη" (προσγειωμένη) είναι η επιθυμία του ,
σε σχέση με την ακόρεστη δίψα πολλών σύγχρονων "πιστών",
που επαιτούν από τον άγιό τους να τους βοηθήσει "να πιάσουν την καλή" ...
W. R. Paton, The Greek Anthology,Book VI, p.321
[AΝΩΝΥΜΟΥ]
Ο φτωχός Αλκιμένης, έχοντας γευτεί μέσα σ' ένα ταπεινό κήπο
τα δώρα του πλουσιόκαρπου καλοκαιριού ,
έφερε σαν προσφορά στον Πάνα ένα μήλο, ένα σύκο, λίγο νερό
και του 'πε: " Εσύ μου ΄δωσες από το θησαυρό σου
τα καλά πράγματα της ζωής΄γι' αυτό δέξου τα φρούτα
από τον κήπο και το νερό του βράχου'
απ΄τη μεριά σου, δώσε μου περισσότερα απ' όσα έλαβες.
[Απόδοση: Gerontakos]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου