Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Κανακεύοντας το κοινό

Έχω επανειλημμένα αναφερθεί στην υπερπροβολή των ακροδεξιών από τα τηλεοπτικά κανάλια, που ισοδυναμεί με προαγωγή των ιδεών τους· σε άλλο θα ήθελα να σταθώ τώρα, καθώς μίλησα για διάχυση της ξενοφοβικής αν μη τι άλλο ιδεολογίας: λέμε συνέχεια ότι η μόνιμη δεξίωση αυτών των προσώπων στα κανάλια οφείλεται στο κυνήγι της θεαματικότητας την οποία εξασφαλίζουν οι θεαματικές διενέξεις στο γυαλί· όμως φοβούμαι ότι βασικός, υπόρρητος λόγος είναι η εκ του πλαγίου έκφραση απόψεων και ιδεολογίας των ίδιων των τηλεδημοσιογράφων, σίγουρα των περισσότερων από αυτούς.

Δίνουμε δηλαδή εντέλει άλλοθι στον Αυτιά, στον κάθε Αυτιά, όταν λέμε πως για την τηλεθέαση στήνει σαματά, ενώ είναι σαφείς και κατατεθειμένες οι βαθιά συντηρητικές έως αντιδραστικές απόψεις του. Αρκεί εξάλλου να παρακολουθήσει κανείς την άτυπη, και όχι μόνο, συμμαχία που συνάπτεται θαρρείς ενστικτωδώς ανάμεσα στον δημοσιογράφο παρουσιαστή και τον δεξιότερο των παραθυρευόντων, με στόχο τον εκάστοτε «αντιφρονούντα», τον απεργό, τον συνδικαλιστή, τον αριστερό βουλευτή, που λοιδορείται απροκάλυπτα και στήνεται στα πέντε μέτρα: κόβει ο Βορίδης, ο Πλεύρης, ο Βελόπουλος, ράβει ο Αυτιάς, ο Παπαδάκης, ο Παυλόπουλος, με ύφος δεκαπέντε εισαγγελέων ο καθένας.

Ο σοβαρός εθνικόφρων Έλλην και
εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ:
" Οι Έλληνες ήρθαν από τον πλανήτη Σείριο
και οι Μάγια κατάγονται από τους Έλληνες"!

Με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε να διαβαστεί και το κανάκεμα του κοινού, πως όχι, δεν είναι ο κόσμος, ο περίφημος «απλός κόσμος», ρατσιστές, ούτε ξενοφοβικοί, κι ας μη μιλάν οι των βορείων προαστίων, ας πάνε να ζήσουν μια μέρα στις υποβαθμισμένες γειτονιές, που τις έχει εγκαταλείψει στη μοίρα τους η πολιτεία.

Όλη αυτή η πλουσιότατη φιλολογία, παρόλο που ξεκινά από αντικειμενικά δεδομένα, εν προκειμένω το πρόβλημα των μεταναστών, την απουσία της πολιτείας αλλά και ενός καινούριου λόγου της αριστεράς, που θα απέτρεπε τάχα την (ακρο)δεξιά στροφή του εκλογικού σώματος και γενικότερα της κοινωνίας, καταρχήν εκφράζει μια υποτίμηση του «κόσμου», του «λαού», που αντιμετωπίζεται σαν μεταφυσική έννοια, χωρίς λοιπόν συγκεκριμένες, δικές του ιδέες, άρα και ευθύνες.

Επί έτη Γ.Γ. της Νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ.
Νυν βουλευτής του ΛΑΟΣ.
Αύριο, τι ονειρεύται να γίνει;

Το χειρότερο ίσως είναι ότι μέσα από τα απαλλακτικά για τον κόσμο-που-τι-φταίει-αυτός και να μην τον χαρίζουμε στο ρατσιστικό μπλοκ κτλ.- αποκαθαίρουμε τις δικές μας ξενοφοβικές τουλάχιστον ιδέες και στάσεις.
Με άλλα λόγια, δίνουμε το λόγο στο ΛΑΟΣ, για ν΄ ακουστούν έτσι δικές μας ξενοφοβικές απόψεις· κατανοούμε τους αγανακτισμένους πολίτες, για να αθωώσουμε δικές μας ξενοφοβικές ιδέες.

Απόσπασμα από το κείμενο του Γιάννη Χάρη
με τον τίτλο "Μικρό, μικρούτσικο φιδάκι,
πάντως φίδι" [Βιβλιοδρόμιο / "Τα Νέα" (13/06/2009)]