Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"Φοβούμαι ότι μια ριζική αλλαγή, που θα οδηγούσε την Παιδεία μας σε πιο ευοίωνες προοπτικές, δεν είναι ορατή. Μήτε οι πολιτικές δυνάμεις που θα την επιβάλουν υπάρχουν, μήτε η κοινωνία την απαιτεί. Τα προβλήματα άλλωστε της Παιδείας δεν είναι μόνον τα οικονομικά, όπως διατυμπανίζουν όλοι. Στον χώρο της ανακλάται άμεσα κάθε στοιχείο της εθνικής μας κακοδαιμονίας: η πολιτική δημαγωγία, ο εθισμός της κοινωνίας μας στην ευκολία, η υποκρισία που κυριαρχεί, η διαρκής συζήτηση για τα αυτονόητα. Ετσι, παρουσιάζεται το εξής παράδοξο: Στα χαρτιά, η χώρα μας είναι η πιο φιλονεϊκή χώρα στον κόσμο. Ολοι, και ιδιαίτερα η πολιτική εξουσία, κολακεύουν τους νέους, θαυμάζουν την επαναστατικότητα τους -που δεν είναι πάντοτε προφανής-, κλαίνε και οδύρονται για τα δεινά τους. Στην ουσία όμως, εκεί όπου πράγματι κρίνονται οι λαοί, η Ελλάδα είναι μια γερασμένη, αντινεϊκή χώρα. Μισεί τους νέους και τον καινούριο άνεμο που φέρνουν πάντοτε μαζί τους. Τους διδάσκει την αναξιοκρατία, επιβάλλει -προς ίδιον όφελος- έναν αφόρητο κομματισμό, τους κλείνει το μάτι, όχι για να ενισχύσει τις δημιουργικές τους ικανότητες, αλλά για μια θέση στο Δημόσιο. Οι πραγματικοί νέοι αρνούνται μια τέτοια πατρίδα, τους απωθεί. Αυτό ήθελε νομίζω να πει, με πολλά στραβοπατήματα, η «εξέγερση» του Δεκεμβρίου. Θέλω να ελπίζω ότι οι νέοι θα προχωρήσουν κάποτε και στο επόμενο βήμα, που είναι να αλλάξουν όσο μπορούν μια προκαθορισμένη μοίρα του τόπου. Αν αυτό δεν γίνει, η Ελλάδα δεν έχει ουσιαστικά μέλλον. Εχει ήδη λιγοστό παρόν."

Απόσπασμα από τη συνέντευξη του καθηγητή
Γιώργου Γραμματικάκη στην Κατερίνα Αγγελιδάκη
[ Ελευθεροτυπία/Βιβλιοθήκη, (19/06/09)], υπό τον
τίτλο Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός.