Παρασκευή, Ιουνίου 19, 2009

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ


"Μέσα στις δέκα πιο αγαπημένες μου όλων των εποχών. Με την πιο θεσπέσια ξανθιά όλων των ξανθιών. Με το άγγιγμα του Χίτσκοκ πριν από μισό αιώνα. Με μια απίστευτη δημιουργική σύνθεση μελοδράματος, σασπένς, ψυχανάλυσης και αλληγορίας. Με το «Vertigo» λοιπόν. Το αριστούργημα το χιτσκοκικό και θεϊκό. Να είστε βέβαιοι. Και πάλι θα το ξαναδώ!

Ξεπερνάει το μυαλό. Μελόδραμα ερωτικό. Ταυτόχρονα το παιχνίδι της πραγματικότητας με το φαντασιακό. Ταυτόχρονα αγωνία μέχρι το τελευταίο λεπτό. Και ταυτόχρονα μια ιστορία που σε καθηλώνει από την αρχή μέχρι το φινάλε το ανατρεπτικό. Οι «ένοχοι» με την εξής σειρά, από κάτω προς τα πάνω: Πρώτα το μυθιστόρημα «D΄ Εntre Les Μorts». Ύστερα το σενάριο των Άλεκ Κόπελ και Σάμιουελ Τέιλορ. Στη συνέχεια η φωτογραφία του Ρόμπερτ Μπερκς. Ακόμα, η μουσική του Μπέρναρ Χέρμαν που τυλίγει το πεντάγραμμο γύρω από την ανάσα του θεατή. Και στο τέλος και αφού έχουν προηγηθεί όλοι οι συντελεστές- μακιγιέρ, κομμωτές, ενδυματολόγοι και φυσικά η Κιμ Νόβακ μόλις 25 ετών και ο Τζίμι Στιούαρτ- τότε ακριβώς στην κορυφή ο αρχιμάστορας όλων των εποχών, ο Άλφρεντ Χίτσκοκ χωρίς αναισθητικό.
Εξωτερικά, εκ πρώτης όψεως μια πρωτότυπη ερωτική ιστορία βουτηγμένη στο θρίλερ, το μυστήριο, τη γοητεία και το σασπένς. Εσωτερικά πλήθος τα επίπεδα, οι αναγωγές, οι αναφορές. Από το κοινωνικό σχόλιο μέχρι την ψυχανάλυση και από την ψυχανάλυση μέχρι τον ερωτισμό. Το Αmerican Cinema on the Τop. Παράδειγμα ο χαρακτήρας του Τζίμι Στιούαρτ, δηλαδή του Σκοτ Φέργκιουσον. Γιατί μπάτσος; Επειδή δουλειά του είναι να εισχωρεί στις πιο απόκρημνες πλευρές της καθημερινής πραγματικότητας. Τότε γιατί φοβάται το ύψος; Ακριβώς γι΄ αυτό. Επειδή φοβάται να συναντηθεί, να κατανοήσει και να αποκρυπτογραφήσει την πραγματικότητα. Όλα εξηγούνται με τον ορθολογισμό και τη διαλεκτική. Όλα. Ο Τζίμι Στιούαρτ λοιπόν είναι ο ζωντανός ορισμός της αυτοαναίρεσης της επαγγελματικής του ιδιότητας. Είναι και ταυτόχρονα δεν είναι.[...]"

Απόσπασμα από την κριτική
του Δημήτρη Δανίκα
(Τα Νέα -18/6/09)
για την αθάνατη ταινία
του Χίτσκοκ Vertigo (1958),

που ξαναπαίζεται στους κινηματογράφους .

Δεν υπάρχουν σχόλια: