ΑΝΤΟΝΙΟ ΤΑΜΠΟΥΚΙ (1943- )Ιταλός συγγραφέας , από τους καλύτερους της γενιάς του,
ένθερμος ευρωπαϊστής. Το 1997 πήρε το Ευρωπαϊκό Αριστείο Γραμμάτων.
Στην Ελλάδα έχουν κυκλοφορήσει τα εξής βιβλία του: Donna di Porto Pim (1983 - Η γυναίκα του Πόρτο Πιμ, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη, Άγρα 1977), Notturno Indiano (1984 - Νυχτερινό στην Ινδία, ελλην. μτφρ. Μυρσίνης Ζορμπά, Οδυσσέας, 1990), Il filo dell'orizzonti (1986 - Η γραμμή του ορίζοντα, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη, Άγρα, 1998), L'angelo nero (1991 - Ο Μαύρος Άγγελος, ελλην. μτφρ. Τότας Κονβερτίνο, Εστία, 1995), Sogni di sogni (1992 - Όνειρα ονείρων, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη, Άγρα, 1999), Requiem (1992 - Ρέκβιεμ, ελλην. μτφρ. Domenica Minniti, Οδυσσέας, 1994), Gli ultimi tre giorni di Fernando Pessoa (1994 - Οι τρεις τελευταίες μέρες του Φερνάντο Πεσσόα, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη, Άγρα, 1999) , Sostiente Pereira (1994 - Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη, Ψυχογιός, 1995), La testa perduta di Damasceno Monteiro (1997 - Η χαμένη κεφαλή του Νταμασένου Μοντέιρου, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη, Ψυχογιός, 1998), Ένα πουκάμισο γεμάτο λεκέδες - Συζητήσεις του Αντόνιο Ταμπούκι με τον μεταφραστή του Ανταίο Χρυσοστομίδη εφ' όλης της ύλης (Άγρα, 1999), Il tempo invecchia in fretta (Ο χρόνος γερνάει γρήγορα, ελλην. μτφρ. Ανταίου Χρυσοστομίδη,Άγρα, 2009).
ΑΝΤΟΝΙΟ ΤΑΜΠΟΥΚΙ : Σίγουρα δεν ευθύνονται μόνο τα διάφορα εθνικά κόμματα γι' αυτή την κατάσταση. Τη μεγάλη ευθύνη, κατά τη γνώμη μου, μοιράζονται το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και κυρίως η Κομισιόν.
Θέλω να ξεκαθαρίσω από την αρχή ότι αυτή τη φορά ούτε εγώ θα ψηφίσω, παρότι ήμουν και εξακολουθώ να είμαι ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της ευρωπαϊκής ιδέας. Κι αυτό επειδή ελπίζω ότι η αποχή, παρότι ευνοεί ελαφρώς τη δεξιά, θα αναγκάσει τους πολιτικούς να ξανασκεφτούν τι είναι Ευρώπη, πού πρέπει επιτέλους να πάει η Ευρώπη.
Η Ευρώπη σήμερα, έτσι όπως την έχουν οικοδομήσει, μου φέρνει στο νου ένα ζώο από την Αυστραλία που έχει το ράμφος πάπιας, ζει στο νερό και στη γη, κάνει αυγά αλλά είναι ταυτόχρονα και θηλαστικό αφού θηλάζει τα παιδιά του. Το ζώο αυτό έχει μπερδέψει τους ζωολόγους που δεν κατάφεραν ποτέ να το ταξινομήσουν. Δύο είναι τα πράγματα που έχω να αντιτάξω στη σημερινή Ευρώπη: 1) το ότι προσχώρησε με έναν φονταμενταλιστικό και σχεδόν θρησκευτικό τρόπο στο οικονομικό σύστημα του νεοφιλελευθερισμού, δηλαδή στην αντίληψη ενός άγριου καπιταλισμού που επέβαλαν οι ΗΠΑ το οποίο δημιούργησε μια γενική κρίση στην ήπειρό μας και 2) το ότι εγκατέλειψε τις αξίες και τις αρχές των ιδρυτών πατέρων της Ευρώπης. Κι όταν αναφέρομαι στους ιδρυτές πατέρες της Ευρώπης δεν αναφέρομαι μόνο στους πατέρες της αριστεράς όπως ήταν ο Ζαν Μονέ ή ο Αλτιέρο Σπινέλι, αλλά και στους συντηρητικούς πατέρες όπως ήταν ο Αντενάουερ και ο ντε Γκάσπερι. Η Ευρώπη που οι ιδρυτές είχαν ονειρευτεί σίγουρα δεν έχει σχέση με αυτή τη γραφειοκρατική μηχανή που κινείται από λειτουργούς οι οποίοι δεν έχουν καταλάβει ότι για να ιδρυθεί μια νέα ήπειρος, πρέπει να βασίζεται σε κάποιες αρχές. Ακόμα και το ευρώ δεν πρέπει να είναι απλώς ένα χάρτινο σύμβολο, δεν πρέπει να έχει μόνο μια αγοραστική αξία, αλλά να βασίζεται και σε κάποιες κοινές αξίες. Πάρτε για παράδειγμα το δολάριο. Πάνω στο δολάριο υπάρχει ο Ουάσιγκτον και ο Λίνκολν. γεγονός που επιτρέπει σήμερα στον Ομπάμα να κρατά ένα δολάριο στο χέρι και να δηλώνει την επιστροφή στις αξίες στις οποίες πίστευαν οι ιδρυτές πατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών. Μετά την εγκληματική διακυβέρνηση του Μπους, μπορεί να κρατάει το δολάριο και να λέει «Εμπρός, γυρνάμε σελίδα, επιστρέφουμε στις αξίες αυτών που ίδρυσαν αυτή τη χώρα». Εμείς τι έχουμε πάνω στο ευρώ; Αφηρημένα σχήματα, ενώ θα μπορούσαμε να έχουμε για παράδειγμα την εικόνα μιας ζυγαριάς, τη ζυγαριά της δικαιοσύνης που ανήκει στην κλασική ελληνική ή και εβραϊκή παράδοση.[...]
Απόσπασμα από συνέντευξη του συγγραφέα
στην Κυριακάτικη Αυγή (7/6/2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου