ΟΤΑΝ Η ΧΑΝΙΜΠΑΛΑ ΛΕΚΤΟΡ ΠΑΙΖΕΙ ΠΙΑΝΟ...

Το νέο διέτρεξε όλα τα κανάλια του κόσμου.
Η Καντολίζα Ράις, το μαύρο γεράκι του πολεμοχαρούς
ηλίθιου Μπους, έπαιξε... πιάνο , συμμετέχοντας σε ένα
μικρό σχήμα της Συμφωνικής του Λονδίνου, ενώπιον
της βασίλισσας, στο παλάτι του Μπάκιγχαμ.
Η πρωθιέρεια του πιο βρόμικου πολέμου των τελευταίων
τριάντα χρόνων έδειξε μία πλευρά της ψυχανώμαλης
προσωπικότητάς της, αυτήν δηλαδή της ευαίσθητης μουσικού,
που εκστασιάζεται παίζοντας έργα του κλασικού ρεπερτορίου.
Έπαιξε , λέει η είδηση, Μπραμς !
Έτσι απλά και χωρίς τύψεις
για τα φριχτά εγκλήματα των συμπατριωτών της
εναντίον ενός ανυπεράσπιστου λαού,
για τον ωμό διαμελισμό μίας χώρας,
για το απόλυτο πολιτικό, οικονομικό και ηθικό χάος
στο οποίο βύθισαν το αφεντικό της και η παρέα της
μία μεγάλη περιοχή του κόσμου.
Το προσωπείο όμως της "λεπτεπίλεπτης" αφροαμερικανίδας
με τη δυτική κουλτούρα , τα πιάνα και τις ανώτατες σπουδές
δεν μπορεί να κρύψει το πραγματικό της πρόσωπο,
της ψυχοπαθούς και κατά συρροήν δολοφόνου,
που εκστασιάζεται με την άσκηση φρικιαστικής βίας
στα ανυπεράσπιστα θύματά της.
Έτσι δεν έκαναν και οι Ναζί διοικητές στρατοπέδων
στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο; Τα βράδια έκλαιγαν
ακούγοντας τον αγαπημένο τους Βάγνερ και τα πρωινά
εκτελούσαν απάνθρωπα τα ανήμπορα θύματά τους.
Για κάποιους, βέβαια, απ' αυτούς τους δολοφόνους αποδόθηκε Δικαιοσύνη.
Ποιο δικαστήριο όμως θα βρεθεί να καταδικάσει την Κοντολίζα
Ράις για τα αμέτρητα θύματά της;