ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ
(1884- 19/6/1951)

Αν ζούσε σήμερα, η πληθωρική προσωπικότητά του θα γινόταν αντικείμενο
χλευαστικού σχολιασμού από τα αδυσώπητα βρομοκάναλα και τον κίτρινο τύπο.
Γιατί πώς θα μπορούσαν οι μέτριοι και οι ατάλαντοι να συλλάβουν
τον ανεπανάληπτο λόγο του και να εκτιμήσουν τον χειμαρρώδη λυρισμό του;
Είναι αλήθεια, πάντως, ότι σχοινοβάτησε πάνω στο
τεντωμένο σχοινί μιας ιδεοληψίας ( Δελφική Ιδέα), που λίγο έλειψε
να τον κατατάξει στην κατηγορία των "φευγάτων" ποιητών.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του στράφηκε αποφασιστικά
προς τον πάσχοντα και καταπτοημένο από τα συγκλονιστικά
δεινά του Πολέμου άνθρωπο και προσπάθησε με τα ποιητικά
και θεατρικά κείμενά του να ξυπνήσει το πνεύμα της ανάτασης.

Πνευματικό εμβατήριο

Ομπρός. βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ΄ την Ελλάδα
Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ' τον κόσμο!
Τι, ιδέτε, εκόλλησεν η ρόδα του βαθιά στη λάσπη,
κι α, ιδέτε, χώθηκε τ' αξόνι του βαθιά μες στο αίμα!

Ομπρός, παιδιά, και δε βολεί μοναχός του ν' ανέβει ο ήλιος
σπρώχτε με γόνα και με στήθος να τον βγάλουμε απ' τη λάσπη,
σπρώχτε με στήθος και με γόνα, να τον βγάλουμε απ' το γαίμα.
Δέστε, ακουμπάμε απάνω του ομοαίματοι αδερφοί του!

Ομπρός, αδέρφια, και μας έζωσε με τη φωτιά του,
ομπρός, ομπρός, κ' η φλόγα του μας τύλιξε, αδερφοί μου!

Ομπρός, οι δημιουργοί!... Την αχθοφόρα ορμή Σας
στυλώστε με κεφάλια και με πόδια, μη βουλιάξει ο ήλιος!