Κυριακή, Ιουλίου 01, 2007

Οδυσσέα Ελύτη :"Ανοίγω το στόμα μου"- Θεοδωράκης/Μπιθικώτσης (1977)

στο απόγευμα της Αντωνίας , εκεί ψηλά,
κάτω από τις μελαγχολικές φιλύρες..
.


Dimanche

Entre les rangées d'arbres de l'avenue des Gobelins
Une statue de marbre me conduit par la main
Aujourd'hui c'est Dimanche les cinémas sont pleins
Les oiseaux dans les branches regardent les humains
Et la statue m'embrasse mais personne ne nous voit
Sauf un enfant aveugle qui nous montre du doigt.

Jacques Prévert
(4 Février 1900 - 11 Avril 1977)

4 σχόλια:

Stelios Frang είπε...

Δεν θα σχολιάσω, ούτε το ποίημα, ούτε τη μελοποίησή του, είναι αμφότερα υπεράνω των δυνατοτήτων μου. Εκείνο που σκέφτηκα βλέποντας τον τίτλο ήταν: Τί τραβάμε κάθε φορά που "ανοίγει" ο Μίκης το στόμα του... :-)

Sting είπε...

Αγαπητέ μου, η Τέχνη είναι υπεράνω όλων! Κακά τα ψέματα: αν ο Θεοδωράκης θα περάσει στην Ιστορία, θα είναι για το καλλιτεχνικό έργο του και όχι για τις πολιτικές παλινωδίες του.
Όπως και ο Μπιθικώτσης, που, αν και κολλητός της Δέσποινας επί Χούντας,
μας έδωσε αριστουργηματικές ερμηνείες
σε πολλά αθάνατα τραγούδια...

Stelios Frang είπε...

Αν θυμάμαι καλά, ο σερ Μπιθί με την Μοσχολιού είχαν τραγουδήσει τον ύμνο της χούντας που συνέθεσε ο Γ. Κατσαρός σε στίχους Γ. Οικονομίδη.

Μετά τη μεταπολίτευση που έγινε υπενθύμιση των γεγονότων από τις εφημερίδες, βγήκε ο Μίκης και είπε ότι, όποιος επιτίθεται στον Μπιθικώτση, το κάνει για να θίξει αυτόν τον ίδιο, τον Θεοδωράκη δηλαδή! Ήταν διαπίστωση του ίδιου επιπέδου με το αντίστοιχο, όποιος επιτίθεται στον Παττακό, θίγει την Ελλάδα...

Sting είπε...

Και διηγώντας τα να κλαις...
Ποιος είπε ότι ο λαός που έχει κοντή μνήμη, κοντό είναι και το ανάστημά του;