Πόσο αριστερή πρέπει να είναι η Νέα Αριστερά;
Η ονομασία «Νέα Αριστερά» που διάλεξαν οι αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν εύστοχη και σαφής. Σε αντιδιαστολή με την παλιά, η νέα υπόσχεται μια Αριστερά απαλλαγμένη από τις αμαρτίες και τις παθογένειες του παρελθόντος.
Αυτό σε πρώτη ματιά. Αν το καλοσκεφτούμε, όμως, το πρόβλημα δεν λύνεται· απλώς μετατοπίζεται, υπό την έννοια ότι ενδέχεται να προταθούν διαφορετικές θεραπείες της ασθένειας. Για να το πούμε με άλλα λόγια, προκύπτει το ερώτημα πώς και πόσο νέα πρέπει να είναι η Νέα Αριστερά; Από όλα όσα έχουν γραφτεί και ειπωθεί μέχρι σήμερα, εν όψει του συνεδρίου, εκείνο που με χαροποίησε ιδιαίτερα ήταν η φράση του Αλέξη Χαρίτση, «σας καλώ να ξεβολευτούμε». Κακά τα ψέματα. Ο πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ είχε καταντήσει προβλέψιμος, ρηχός και αυτάρεσκος. Αναμασώντας διάφορες μπαγιάτικες ριζοσπαστικές κοινοτοπίες και επικαλούμενος το μαρτυρολόγιο και το ηθικό πλεονέκτημα, είχε αναλάβει το αποκλειστικό δικαίωμα να εκδίδει πιστοποιητικά αγωνιστικής ενημερότητας. Ημουνα νιος και γέρασα… Ας δούμε, όμως, τα πράγματα από πιο κοντά: στις 17 Οκτωβρίου και με τίτλο «Η αριστερή πολιτική επιστρέφει», δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών» μια πρόγευση των συνεδριακών θέσεων της Νέας Αριστεράς. Μία απ’ αυτές αφορά τον χωρισμό κράτους και Εκκλησίας. Απ’ το στόμα τους και στου θεού το αυτί. Μπορεί να πέρασαν μερικά χρόνια, αλλά η αποπομπή του Νίκου Φίλη κατά παραγγελία της Αρχιεπισκοπής Αθηνών δεν ξεχνιέται και δεν πρέπει να ξεχαστεί. Επειδή όμως στην εισαγωγή του μακροσκελέστατου κειμένου με τις θέσεις της Νέας Αριστεράς –αλήθεια, πόσοι το διάβασαν και πόσοι θυμούνται τι διάβασαν;– οι συντάκτες του υπόσχονται ότι «θα μιλήσουμε για όλα, θα παρέμβουμε και θα δράσουμε παντού», θα επισημάνω κάτι που παρέλειψαν ή μάλλον του αφιέρωσαν τέσσερις γραμμές στη σελίδα 46 των θέσεων (σε σύνολο 66): τη φορολογία των ελεύθερων επαγγελματιών. Πράγμα περίεργο, επειδή η συζήτηση για την απόφαση της κυβέρνησης να τους φορολογήσει έχει ήδη φουντώσει και σίγουρα θα συνεχιστεί.
Οικονομολόγος δεν είμαι, αλλά ο κοινός νους λέει ότι οι έμμεσοι φόροι όντως αποτελούν κατάφωρη αδικία, διότι ευνοούν τους πλούσιους και αντιβαίνουν στην αναδιανεμητική λειτουργία της φορολογίας.
Θα μου πείτε, να φορολογήσουμε τους πλούσιους. Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ψήφισε μέτρα που τους ευνοούν (π.χ. οι γονικές παροχές). Και κατά πάσα πιθανότητα ευθύνεται και για άλλες παρόμοιες ρυθμίσεις. Ως προς αυτό, η κριτική της Αριστεράς στην κυβέρνηση όχι μόνο επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται. Με ποια λογική, όμως, η μεροληψία της Νέας Δημοκρατίας υπέρ των πλουσίων δίνει το δικαίωμα στους ελεύθερους επαγγελματίες να φοροδιαφεύγουν; Στο όνομα ποιας αριστερής ιδεολογίας και ηθικής οι μόνοι που πληρώνουν φόρους είναι οι μισθωτοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι; Πώς αλλιώς θα μειωθεί η άδικη έμμεση φορολογία, αν δεν αυξηθούν τα έσοδα από την άμεση;
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Ολοι το ξέρουμε, και πρώτοι απ’ όλους οι πολιτικοί, ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες στην Ελλάδα μπορούν να ανεβάσουν και να κατεβάσουν κυβερνήσεις. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, μερικοί να πιστεύουν πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Δηλαδή, αν πρόκειται να απαλλαγούμε από τον Μητσοτάκη, ας το κάνουμε έστω και με αυτόν τον τρόπο. Ακούγεται ελκυστικό, αλλά το τίμημα θα είναι πολύ βαρύ, γιατί τα περί αξιοπιστίας και σοβαρότητας που διατυμπανίζει η Νέα Αριστερά θα αποδειχτούν κούφια λόγια.
Θα έλεγα, επίσης, πως η Νέα Αριστερά έχει την πολυτέλεια ότι δεν πάει για κυβέρνηση. Αυτά είναι τα πρώτα της βήματα, τα οποία πρέπει να οδεύουν προς τη σωστή κατεύθυνση. Τούτου δεδομένου, δεν θα χάσει τίποτε και ίσως κερδίσει αν τολμήσει να θέσει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων. Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στον υπόλοιπο κόσμο, πλην ημών των Λακεδαιμονίων, η Αριστερά είναι συνυφασμένη με τη φορολογία. Διότι, για να υπάρξει το κοινωνικό κράτος, για να γίνουν δημόσιες επενδύσεις και για να επιτευχθεί η αναδιανομή, πρέπει να βρεθούν τα λεφτά. Σε αντίθεση, οι νεοφιλελεύθεροι είναι εκείνοι που έχουν κάνει σημαία τους τη μείωση των φόρων. Το είχε πει, εξάλλου, πεντακάθαρα η Θάτσερ.
Το ρίσκο είναι μεγάλο. Κατά καιρούς έχω γνωρίσει πολλούς που δηλώνουν και πράγματι είναι αριστεροί και οι οποίοι κατά τα άλλα μιλούν και πράττουν σωστά. Μέχρι να θιγεί η τσέπη τους ή κάποιο συντεχνιακό όφελος και προνόμιό τους. Ελπίζω κάτι τέτοιο να είχε κατά νου ο Αλέξης Χαρίτσης, όταν είπε ότι πρέπει να ξεβολευτούμε. Κι ας μην ξεχνάμε ότι στην πολιτική δεν κρινόμαστε μόνο για αυτά που λέμε αλλά και για εκείνα που αρνιόμαστε να πούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου