Αυτό είναι το πρόσωπο ενός «βαμπίρ» 400 ετών από την Πολωνία

Η Ζόσια το... «βαμπίρ» επιστρέφει από τον κόσμο των νεκρών.

Πηγή: in.gr

  Η ανθρωπολόγος του Πανεπιστημίου Νικόλαος Κοπέρνικος, Urszula Okularczyk εργάζεται δίπλα στα λείψανα μιας γυναίκας που βρέθηκαν στο νεκροταφείο του 17ου αιώνα για απορριπτόμενους ανθρώπους στο Pien. Το πτώμα της γυναίκας βρέθηκε με ένα λουκέτο στο πόδι της και ένα δρεπάνι γύρω από το λαιμό, γεγονός που υποδηλώνει ότι το άτομο θεωρούνταν «βρικόλακας» και είχε στερεωθεί στο έδαφος για να αποφευχθεί «η ανάστασή της από τον τάφο». [Credit: REUTERS/Lukasz Glowala]

Θαμμένη με ένα λουκέτο περασμένο στον αστράγαλο και ένα δρεπάνι γύρω από τον λαιμό της, η «Ζόσια» υποτίθεται ότι δεν έπρεπε ποτέ να ξαναβγεί από τον τάφο. Θαμμένη σε ένα ανώνυμο μνήμα στο Πιέν της βόρειας Πολωνίας, η γυναίκα ήταν μια από τις δεκάδες που θεωρήθηκαν «βαμπίρ» από τους γείτονές τους.

Τώρα, χάρη στην τεχνολογία της τρισδιάστατης εκτύπωσης, τις γενετικές αναλύσεις και τον πηλό μοντελισμού, ομάδα ερευνητών κατάφερε να αναδημιουργήσει το πρόσωπο της γυναίκας που έζησε πριν από 400 χρόνια –και να φέρει έτσι στο φως την ανθρώπινη ιστορία που θάφτηκε κάτω από προλήψεις.

Πλάσματα παρόμοια με τους βρυκόλακες της χριστιανορθόδοξης παράδοσης -σώματα νεκρών που βγαίνουν από τους τάφους για να ενοχλήσουν τους ζωντανούς- τα βαμπίρ της Ανατολικής Ευρώπης είναι άνεκρα πλάσματα που τρέφονται με το αίμα ζωντανών.

«Κατά κάποιο τρόπο είναι ειρωνικό» σχολίασε στο Reuters ο Όσκαρ Νίλσον, σουηδός αρχαιολόγος που ειδικεύεται στην αναδημιουργία αρχαίων προσώπων. «Την έθαψαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να την εμποδίζουν να επιστρέψει από τους νεκρούς… και εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να την φέρουμε πίσω στη ζωή».

Η Ζόσια, όπως την ονόμασαν οι ντόπιοι, ανακαλύφθηκε το 2022 από αρχαιολόγους του Πανεπιστημίου «Νικόλαος Κοπέρνικος.

Είχε ηλικία 18-20 ετών όταν πέθανε και το κρανίο της μαρτυρά ότι έπασχε από μια ασθένεια που θα προκαλούσε σοβαρούς πονοκεφάλους και λιποθυμίες, πιθανώς και από κάποιο ψυχικό νόσημα, είπε ο Νίλσον.

Το δρεπάνι, το λουκέτο και κάποια ξύλινα αντικείμενα που βρέθηκαν στον τάφο θεωρούταν εκείνη την εποχή ότι είχαν μαγικές ιδιότητες κατά των βαμπίρ.

Ο σκελετός της «Ζόσια» διατηρείται σε άριστη κατάσταση. [Credit: Reuters]

Η Ζόσια βρισκόταν στον τάφο Νο.75 στο νεκροταφείο του Πιεν, έξω από την πόλη του Μπιντκότζ, όπου οι ταφόπλακες απουσιάζουν. Μεταξύ των άλλων νεκρών που βρέθηκαν εκεί ήταν και ένα «παιδί βαμπίρ» θαμμένο μπρούμυτα με ένα λουκέτο στον αστράγαλο.

Λίγα είναι γνωστά για τη ζωή της Ζόσια, σύμφωνα όμως με τους ερευνητές είχε ταφεί μαζί με αντικείμενα που υποδεικνύουν ότι προερχόταν από πλούσια, ίσως και αριστοκρατική, οικογένια.

Η Ευρώπη του 17ου αιώνα μαστιζόταν από πολέμους, κάτι που σύμφωνα με τον Νίλσεν δημιούργησε ένα κλίμα φόβου στο οποίο η πίστη σε υπερφυσικά τέρατα ήταν διαδεδομένη.

Ο Νίλσον αναδημιούργησε το πρόσωπό της χρησιμοποιώντας 3D εκτυπωτή για να δημιουργήσει ένα αντίγραφο του κρανίου. Στη συνέχεια άρχισε να προσθέτει διαδοχικά στρώματα πηλού, «μυ προς μυ», για να καταλήξει σε ένα ρεαλιστικό πρόσωπο.

Οι εκτιμήσεις του για τα χαρακτηριστικά του προσώπου βασίζονται στην ανατομία του κρανίου και πληροφορίες για την ηλικία, την εθνικότητα και το βάρος κατά προσέγγιση.

«Είναι συγκινητικό να βλέπεις ένα πρόσωπο να επιστρέφει από τους νεκρούς, ειδικά όταν γνωρίζεις την ιστορία αυτής της κοπέλας» σχολίασε ο ερευνητής.

Στόχος του, είπε, ήταν να φέρει πίσω τη Ζόσια «ως άνθρωπο, όχι σαν το τέρας ως το οποίο θάφτηκε».