Καλοκαιρινές αναγνώσεις με μυθιστορήματα από την ΕΛΣΑΛ 
Διαβάζουμε· καθιστοί, ξαπλωμένοι όρθιοι. Διαβάζουμε· σε πλήρη εγρήγορση, ανάμεσα σε περισπασμούς ή μισοκοιμισμένοι. Διαβάζουμε· σ’ ένα καφέ, στο ταξίδι με πλοίο, στο αεροπλάνο, στο τρένο ή στο υπεραστικό λεωφορείο, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στο πάρκο, στο παγκάκι, στο μπαλκόνι, στην παραλία, ακόμα και στο μπάνιο. Διαβάζουμε· σε φρενήρεις ρυθμούς καταπίνοντας μονομιάς αμέτρητες σελίδες ή με συχνά διαλείμματα για να αναστοχαστούμε, να επιστρέψουμε σε μια παράγραφο, να επιμηκύνουμε την επίγευση της αναγνωστικής απόλαυσης. Σε κάθε περίπτωση: ξεκομμένοι από τον παροντικό κόσμο και βυθισμένοι σ’ έναν μυθοπλαστικό, αλλά εξίσου πειστικό. Διαβάζουμε· τον χειμώνα, την άνοιξη, το φθινόπωρο, το καλοκαίρι, όταν η τέχνη της ανάγνωσης (μοιάζει να) παίρνει την πρωτοκαθεδρία, έστω και για λίγο.
Εκατοντάδες (νέες ή παλιότερες) εκδόσεις «διεκδικούν» μερίδιο από τον αναγνωστικό μας χρόνο και ανάμεσά τους εξαιρετικά ενδιαφέροντα αστυνομικά μυθιστορήματα πρόσφατης παραγωγής (2024) από μέλη της ΕΛΣΑΛ ή συλλογικοί τόμοι αστυνομικών διηγημάτων, με τη συμμετοχή μελών της Λέσχης.
Ιδού, μερικές από τις επιλογές σας (με αλφαβητική σειρά):
• Δώρος Αντωνιάδης, Το μέλλον δεν μπορεί να περιμένει, Εκδόσεις Καστανιώτη
Ένας άντρας χωρίς ταυτότητα ξυπνάει σε νοσοκομείο της Αθήνας μετά από πολλές μέρες σε κώμα. Έχει πυροβοληθεί στο κεφάλι και έχει χάσει την ομιλία του. Προσπαθώντας να καταγράψει ό,τι θυμάται σ’ ένα λάπτοπ για να το δώσει στην αστυνομία, συνειδητοποιεί ότι κανείς δεν μπορεί να τον βοηθήσει. Σβήνει ό,τι έχει πληκτρολογήσει και αποφασίζει να πάρει τον νόμο στα χέρια του για μια τελευταία φορά.
Ένα αυτοκίνητο προσκρούει σε σταματημένο λεωφορείο στον αυτοκινητόδρομο Λάρνακας – Λευκωσίας. Ο οδηγός του σκοτώνεται, και στη νεκροψία διαπιστώνεται ότι στο κρανίο του έχει μια τρύπα από σφαίρα.
Ένας διεφθαρμένος ντετέκτιβ που δουλεύει για τη ρώσικη μαφία αναζητεί ένα πολύτιμο χαμένο δέμα, προκειμένου να εκβιάσει το αφεντικό του για να σώσει το τομάρι του από τους Αλβανούς τοκογλύφους που τον κυνηγούν.
Ο αστυνόμος Πέτρος Ελευθεριάδης αναζητεί εδώ και χρόνια την εξαφανισμένη γυναίκα του. Οι έρευνές του τον οδηγούν στην Κύπρο και σε μια ιδιωτική κλινική που χορηγεί μη εγκεκριμένα φάρμακα στους VIP πελάτες της.
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα με στοιχεία νουάρ, γεμάτο εκπλήξεις, ανατροπές αλλά και παράξενους γρίφους, που διαδραματίζεται στην Ελλάδα και στην Κύπρο και εκτείνεται εναλλάξ στο παρελθόν και στο παρόν – ώσπου αναπόφευκτα έρχεται το μέλλον.
• Άντυ Βρόσγος, Ο μαύρος γάτος, Αλεξάνδρεια
Μια παρακολούθηση ρουτίνας που παίρνει απρόσμενη εξέλιξη. Ένας προστάτης που κινδυνεύει περισσότερο από εκείνη που προσπαθεί να προστατεύσει. Ένας αποτυχημένος ιδιωτικός ντετέκτιβ που δεν έχει να πληρώσει το νοίκι του. Μια ιστορική πλατεία περικυκλωμένη από λαμαρίνες. Ένας κοριός που κελαηδάει. Ένα στοιχειωμένο μήνυμα που έχει μείνει στο «διαβάστηκε». Ένας σκύλος με βαρύ όνομα. Ένας οικονομικός μετανάστης και ένας ξεροκέφαλος ρεπόρτερ. Ένα γεμάτο ποτήρι μπύρας. Και ο Μαύρος Γάτος.
• Κλαίρη Θεοδώρου, Εκείνος και Εκείνη, Ψυχογιός
Ο ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ
25 Δεκεμβρίου 2016. Αυτή είναι η ημερομηνία στην οποία έχει σκαλώσει το μυαλό του επιθεωρητή Ρούπερτ Κίλερ, η μέρα όπου –με δική του υπαιτιότητα– όσοι αγαπά χάνονται για πάντα. Μια θάλασσα από πολύχρωμα post-it και μια εφαρμογή στο κινητό του υποκαθιστούν τη βραχεία μνήμη του. Πόσο αποτελεσματικός όμως μπορεί να είναι ένας αστυνομικός που δε θυμάται τι συνέβη λίγη ώρα νωρίτερα;
ΟΙ ΦΟΝΟΙ
Επτά ημέρες της Δημιουργίας, επτά θανάσιμα αμαρτήματα, επτά θύματα ή μήπως όχι; Όπως κι αν έχει, οι δολοφονίες αυτές φαντάζουν να προέρχονται από το ίδιο υλικό που υφαίνονται οι εφιάλτες. Και τα μεσαιωνικά βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης έχουν μετεξελιχθεί στα χέρια του δράστη σε κάτι πολύ πιο σκοτεινό και νοσηρό· σε τέχνη. Τη δική του τέχνη…
Εκείνος, εκείνη, ένας επιθεωρητής με διαταραγμένη μνήμη, μια Κινέζα συνεργάτιδα παθιασμένη με ένα ακραίο άθλημα και ένας καθηγητής Μεσαιωνικής και Αναγεννησιακής Ιστορίας αναζητούν έναν δολοφόνο που συνθέτει με τις πράξεις του μια ιδιότυπη «κόλαση».
Η κόλαση όμως τελικά δεν είναι οι άλλοι. Η κόλαση είναι εμείς οι ίδιοι. Όταν είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε ξανά και ξανά τις χειρότερες στιγμές μας.
• Τεύκρος Μιχαηλίδης, Ένα πτώμα στην αυλή της Αμαλίας, Ψυχογιός
Αθήνα, 1850. Η Αγγελική Δελβενιώτη, δεσποινίς επί των τιμών της βασίλισσας Αμαλίας, βρίσκεται νεκρή στο λιθόστρωτο, κάτω από το παράθυρο του διαμερίσματός της στα Ανάκτορα. Όλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα μοιραίο ατύχημα. Η Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ, που εκείνο τον καιρό βρίσκεται στην Αθήνα περνώντας τις μέρες της με την επιστήθια φίλη της, Φράνσις Χιλλ, διευθύντρια του πρώτου ελληνικού παρθεναγωγείου, έχει αντίθετη άποψη…
Παιχνίδια εξουσίας, διπλωματικές ίντριγκες, εκβιασμοί κλονίζουν τα έτσι κι αλλιώς αδύναμα θεμέλια του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, που αποτελεί παρ’ όλα αυτά πόλο έλξης για την αφρόκρεμα της ευρωπαϊκής διανόησης. Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, ο Γκυστάβ Φλωμπέρ, η Αυστριακή υψίφωνος Καρολίν Ούνγκερ-Σαμπατιέ θα βρεθούν μπλεγμένοι με τους μυθοπλαστικούς ήρωες αυτής της ιστορίας σε μια πρωτότυπη ιστορική-αστυνομική περιπέτεια.[........................................]ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου