Πολ Όστερ (1947-2024): Ο Mr. Vertigo των ονειρικών μας κόσμων
Βικιπαίδεια=>Πολ Όστερ
Ένα μικρό αγόρι που πίστευε στη μαγεία των λέξεων και νικούσε το παράλογο, γράφοντας σε παλιές γραφομηχανές μέσα σε κλειστοφοβικά δωμάτια, ήταν το μόνιμο alter ego του Πολ Μπέντζαμιν Όστερ – και ευτυχώς για τους αναγνώστες αυτό το αγόρι δεν μεγάλωσε ποτέ. Από τον μικρό Ουόλτερ Κλέρμπορν Ρόουλι ή απλώς Ουόλτ του Mr. Vertigo, που ανέτρεπε τους νόμους της βαρύτητας και μιλούσε με τα άγνωστα πλάσματα της φύσης, έως τον νεαρό Μάργκο Φογκ που ταξίδεψε από τα τσιμεντένια φαράγγια του Μανχάταν στα απέραντα κατάλευκα τοπία της Άγριας Δύσης, και τον επίσης ευφυή πιτσιρικά Στίβεν Κέιν, πάντοτε ένας έφηβος, που δεν επέτρεπε σε κανέναν να γκρεμίσει τα όνειρα του, έκανε κουμάντο στους παράδοξους, φανταστικούς κόσμους του.
Άλλωστε και η δική του συγγραφική πορεία, η βεβαιότητά του ότι μπορεί να υπάρξει μόνο μέσα από τις λέξεις, ξεκίνησε για τον μικρό Μπέντζαμιν Όστερ σε ηλικία μόλις οχτώ ετών, όταν δεν κατάφερε να πάρει αυτόγραφο από τον διάσημο παίχτη του μπειζμπολ Γουίλι Μέις, επειδή ούτε ο ίδιος ούτε οι γονείς του είχαν φροντίσει να πάρουν μαζί τους ένα μολύβι.
Από τότε τα μολύβια συντροφεύουν διαρκώς κάθε του κίνηση και γίνονται το μαγικό ξυλάκι που καταφέρνει να μεταμορφώσει τη ζοφερή πραγματικότητα σε κάτι μαγικό. Γράφοντας έδινε χρώμα στα γκρίζα τοπία γύρω από το σημερινό αεροδρόμιο του Νιούαρκ, όπου μεγάλωσε –αυτά ακριβώς που αντίκριζε και ο Κρέιν, ο ήρωάς του από το Φλεγόμενο Αγόρι–, παρατηρώντας τα αστραφτερά φώτα και τους ουρανοξύστες του Μανχάταν στο βάθος της πόλης.
Ο κόσμος του Πολ Όστερ είναι ένα διαρκές αντιστάθμισμα ανάμεσα στα ανήκουστα συμβάντα, που μπορεί να υπαγορεύονται αποκλειστικά από το παράλογο και το ξέφρενο παιχνίδι που είναι η ίδια η ζωή.
Νεοϋορκέζος μέχρι το κόκαλο, και ας αγάπησε σε βάθος την Ευρώπη και τους Γάλλους υπαρξιστές, ο Όστερ επέστρεφε πάντα στο Μανχάταν, το μέρος που τον σφράγισε –ή μήπως τον στιγμάτισε;– από μικρό. Ανάμεσα στους αμούστακους νέους που πάντοτε οδηγούσαν τη ζωή του συμπεριλαμβάνονταν, εκτός από τους πρωταθλητές του μπέιζμπολ, και ποιητές όπως ο Ρεμπό, τον οποίο ανακάλυψε σε ηλικία 14 ετών, αλλά και ο Πόε, τον οποίο ζήλευε γιατί μπορούσε, αν και έφηβος, να χωρέσει όλο τον ζόφο της ύπαρξης σε ένα ποίημα.[..................................]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου