Willem de Kooning (1904-1999): Μετά τον Jackson Pollock, (Τζάκσον Πόλοκ), ο πιο σημαντικός και φημισμένος ζωγράφος του κινήματος του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού

"Η τέχνη ποτέ δε φαίνεται να με κάνει ήρεμο ή αγνό. Πάντα φαίνομαι να είμαι τυλιγμένος στο μελόδραμα της χυδαιότητας"

Πηγή :arutv.ee.auth.gr

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Μετά τον Jackson Pollock, (Τζάκσον Πόλοκ), o de Kooning (ντε Κούνιγκ) ήταν ο πιο σημαντικός και φημισμένος ζωγράφος του κινήματος του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού. Οι πίνακές του είναι τυπικοί του έντονου χειρονομιακού στυλ του κινήματος και εκείνος, ίσως, έκανε περισσότερα από οποιονδήποτε από τους συγχρόνους του, για να αναπτύξει ένα δραστικά αφηρημένο στυλ ζωγραφικής, που συγχώνευε τον Κυβισμό, το Σουρεαλισμό και τον Εξπρεσιονισμό. Αν και καθιέρωσε τη φήμη του με μία σειρά από εντελώς αφηρημένους πίνακες, ένιωθε μια έντονη έλξη προς την παραδοσιακή θεματολογία και, τελικά, θα γινόταν πιο διάσημος για τους πίνακές του με γυναίκες, τους οποίους ζωγράφιζε σε βραχέα διαστήματα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Αργότερα στράφηκε στα τοπία, τα οποία ήταν επίσης ευρέως αναγνωρισμένα, και τα οποία συνέχισε να ζωγραφίζει ακόμα και όταν μπήκε στην όγδοη δεκαετία της ζωής του, όταν το μυαλό του ήταν σημαντικά κατεστραμμένο από τη νόσο του Αλτζχάιμερ.

ΒΑΣΙΚΕΣ ΙΔΕΕΣ

Ο De Kooning ήταν ισχυρά αντίθετος με τους περιορισμούς που επιβάλλονταν από τις ονομασίες των κινημάτων και, ενώ γενικά θεωρούνταν ως Αφηρημένος Εξπρεσιονιστής, ποτέ δεν εγκατέλειψε πλήρως την απεικόνιση της ανθρώπινης μορφής. Οι πίνακές του με γυναίκες παρουσιάζουν μία μοναδική ανάμιξη χειρονομιακού αφηρημένου ύφους και μορφοποίησης. Επηρεασμένος βαθιά από τον Κυβισμό του Picasso, ο de Kooning έγινε αυθεντία στο να αναμιγνύει διφορούμενα τη μορφή και το φόντο στις εικόνες του, ενώ διαμέλιζε, επανασυναρμολογούσε και παραμόρφωνε τις μορφές του, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας.

Αν και είναι γνωστός για το ότι διαρκώς εργαζόταν ξανά και ξανά πάνω στους καμβάδες του, ο de Kooning συχνά τους άφηνε με μια αίσθηση δυναμικής ατέλειας, σαν οι μορφές να ήταν ακόμα στη διαδικασία του να κινούνται, να τακτοποιούνται και να έρχονται σε σαφήνεια. Υπό αυτήν την έννοια, οι πίνακές του διευκρινίζουν τη "ζωγραφική δράσης" (action painting) - είναι σαν καταγραφές μίας βίαιης συνάντησης, αντί για ολοκληρωμένα έργα, σύμφωνα με την παράδοση των παλαιών Καλών Τεχνών (Beaux Arts), όσον αφορά την υψηλή ζωγραφική.

Αν και έφτασε να ενσαρκώνει τη δημοφιλή εικόνα του απόλυτου αρσενικού καλλιτέχνη, που έπινε συστηματικά - και η πιο διάσημη σειρά του Women (Γυναίκες) φαίνεται ζωγραφισμένη με θυμωμένο σφρίγος - ο de Kooning προσέγγιζε την τέχνη του με προσεκτική σκέψη και θεωρούνταν ένας από τους καλύτερους γνώστες, ανάμεσα στους καλλιτέχνες που σχετίζονταν με τη Σχολή της Νέας Υόρκης (New York School). Μνημονεύεται ότι κατείχε τη μεγαλύτερη ικανότητα και τις πιο τελειοποιημένες τεχνικές ανάμεσα στους ζωγράφους της νεοϋορκέζικης Σχολής, κάτι που τον συγκρίνει με τους Παλαιούς Διδασκάλους (Old Masters), και ανέτρεχε σε καλλιτέχνες όπως ο Ingres (Ενγκρ), o Rubens (Ρούμπενς) και o Rembrant (Ρέμπραντ) για έμπνευση.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ WILLEM DE KOONING

Τα πρώτα χρόνια και η αρχική εκπαίδευση

Γεννημένος στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας το 1904, ο Willem de Kooning (Βίλεμ ντε Κούνιγκ) μεγάλωσε κυρίως με τη μητέρα του, η οποία ήταν ιδιοκτήτρια μπαρ, μετά το διαζύγιο των γονιών του, όταν εκείνος ήταν τριών ετών. Βρήκε την κλίση του νωρίς και άφησε το σχολείο, όταν ήταν δώδεκα ετών, για να μαθητεύσει σε μία εταιρία εμπορικού σχεδίου και διακόσμησης. Επίσης, φοίτησε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και Τεχνικών του Ρότερνταμ. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ενδιαφέρθηκε για το Jugendstill (Νέο Στυλ), τη Γερμανική παραλλαγή της Art Nouveau (Αρ Νουβό), και οι οργανικές μορφές του κινήματος αυτού ήταν πολύ σημαντικές στη διαμόρφωση του πρώιμου ύφους του. Ωστόσο, γρήγορα την προσοχή του απέσπασε το ανοδικής πορείας Ολλανδικό κίνημα De Stijl (Ντε Στιλ), με το ενδιαφέρον του να επικεντρώνεται ιδιαίτερα στην έμφαση του κινήματος στην καθαρότητα του χρώματος και της μορφής, και τη αντίληψη του καλλιτέχνη ως μάστορα.

Αφού έζησε για ένα χρόνο στο Βέλγιο το 1934, ο de Kooning επέστρεψε στο Ρότερνταμ, πριν να ταξιδέψει ως λαθρεπιβάτης στις Ηνωμένες Πολιτείες, φτάνοντας στη Βιρτζίνια τον Αύγουστο του 1926. Για να φτάσει στη Βοστώνη δούλεψε σε ένα πλοίο που μετέφερε κάρβουνο, και στη συνέχεια εργάστηκε ως βαφέας σπιτιών στο Χομπόκεν του Νιου Τζέρσεϋ, πριν να μετακομίσει πέρα απ' τον ποταμό Χάντσον, στο Μανχάταν. Εκεί εργάστηκε στην εμπορική τέχνη, σχεδίασε βιτρίνες και παρήγαγε διαφημίσεις μόδας, εργασίες που θα τον ανάλωναν για πολλά χρόνια. Ο de Kooning ακόμα δε μπορούσε να αφοσιωθεί στην τέχνη που αγαπούσε, αλλά θεώρησε την καλλιτεχνική κοινότητα της Νέας Υόρκης υπερβολικά πολύτιμη για να την εγκαταλείψει· όταν του προσφέρθηκε εργασία με μισθό στη Φιλαδέλφεια, σχολίασε ότι θα προτιμούσε να είναι φτωχός στη Νέα Υόρκη, παρά πλούσιος στη Φιλαδέλφεια. 

[........]

ΣΥΝΕΧΙΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

Willem de Kooning - ArUTV

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Βίλεμ ντε Κούνινγκ: Ο ζωγράφος των γυναικών