Το πάει στο άλλο άκρο...
«Οι μη δυνάμενοι κινδυνεύειν ανδρείως δούλοι των επιόντων εισίν» (Αριστοτέλης)
Όσοι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν με ανδρεία τους επιτιθέμενους γίνονται δούλοι τους...
Βλέπω κι εγώ με μεγάλη ευχαρίστηση και ικανοποίηση τις κινητοποιήσεις των ανθρώπων που εργάζονται στο χώρο της δημόσιας υγείας, όπως αυτές που έλαβαν χώρα αυτή την εβδομάδα ενάντια στο απαράδεκτο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την υγεία. Και γεμίζουμε αισιοδοξία και πίστη πως τίποτα δεν είναι χαμένο, πριν -και αν- χαθεί οριστικά... Tα πρόσωπα των πολλών ανθρώπων που βρέθηκαν στους τόπους συγκέντρωσης των κινητοποιήσεων φανερώνουν πολλά πράγματα. Από εκείνα που είναι «εντοιχισμένα» στις ανθρώπινες ψυχές, αλλά «εξορισμένα» από τα κάδρα των κυρίαρχων δικαιολογήσεων και συνταγών... Όμως, κάποιες φορές, πια ουκ ολίγες, η καθημερινότητα ξεπερνάει την ανθρώπινη επικοινωνιολογία...
Με αφορμή όλα αυτά, καλό είναι να πούμε δυο-τρεις κουβέντες. Πέρα από νομοσχέδια όπως αυτό, υπάρχει και το εν γένει ποιοτικό χαρακτηριστικό, η γενικότερη κατάσταση στον τομέα της δημόσιας ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, στον οποίο χωλαίνουμε χρόνια τώρα. Γιατί δεν έχουμε το δημόσιο σύστημα υγείας που χρειαζόμαστε και που μπορούσαμε άνετα να έχουμε. Γιατί ικανότητες, κατάρτιση, φιλότιμο, εργατικότητα, νοημοσύνη, ανθρωπιά και κοινωνική ενσυναίσθηση έχουν πάρα πολλοί φορείς του...
Σε
θεωρητικό επίπεδο μία κυβέρνηση, ακόμα και δεξιάς ιδεολογικής
τοποθέτησης, θα μπορούσε να οικοδομήσει ένα λειτουργικό, πειστικό και
επαρκές δημόσιο σύστημα υγείας. Που ναι μεν θα λειτουργούσε παράλληλα με
τον ιδιωτικό τομέα, αλλά θα κάλυπτε, και τις εργασιακές φιλοδοξίες όσων
θα προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε αυτό, και τις διευρυμένες ανάγκες
της πλειοψηφίας των ανθρώπων (σε καιρούς πολύ δύσκολους για σχεδόν
όλους). Φερ΄ειπείν, για λόγους εθνικής συνοχής και ομοψυχίας, αλλά και
ως ένα εθνικό-κοινωνικό στοίχημα: να δείξουμε πως είμαστε σε θέση να
αξιοποιούμε τα ταλέντα μας για το καλό όλων και με τρόπο που θα γινόταν
αντιληπτός και ζηλευτός και στο εξωτερικό... Για την καλλιέργεια του
πάντα απαραίτητου αισθήματος ασφάλειας, που δημιουργείται όταν ξέρουν
όλοι πως το κράτος παρέχει τα απαραίτητα. Και με τη δέουσα ποιότητα...
Γιατί όποιο κόμμα, ή κόμματα, το έκαναν αυτό, θα τύχαιναν της ντόμπρας
αναγνώρισης από το κοινό κοινωνικό-λαϊκό αίσθημα. Ο πολύς κόσμος ξέρει
πολύ καλά ποιοι νοιάζονται για αυτόν και ποιοι τον βλάπτουν.
Όμως,
η σύγχρονη φιλελεύθερη δεξιά, η ΝΔ, το προχωράει ακόμα περισσότερο το
πράγμα... Προς το πολύ χειρότερο για τους πολλούς. Όχι μόνο δεν δουλεύει
για να ενισχύσει το δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά το πάει στο άλλο
άκρο... Συνειδητά και ανερυθρίαστα χτυπάει τις βάσεις, τα θεμέλια του
Ε.Σ.Υ., άρα προκαλεί κάθε διαλογής ζημιές στο κοινωνικό σύνολο. Που
απλώνονται σε ένα εύρος τομέων: του εσωτερικού συναισθηματικού κόσμου,
των νοητικών διεργασιών, των σωματικών ενεργειών, των υλικών παροχών.
Μία σύντομη ματιά στο παρελθόν, δίνει χρήσιμες ερμηνείες για τα πεπραγμένα του σήμερα. Το δημόσιο σύστημα υγείας σαμποταρίστηκε αποκλειστικά και μόνο από ανθρώπους που είχαν στενές επαφές με την ιδιωτική πρωτοβουλία, με τη λεγόμενη αγορά. Και κυρίως με τα υψηλότερα πατώματα της συγκεκριμένης «αριστοκρατικής κάστας»... Με το αζημίωτο... Με διάφορα ανταλλάγματα. Π.χ., με εξασφάλιση καλοπληρωμένων θέσεων μετά τη δεδομένη παροχή υπηρεσιών, με «μία καλή κουβέντα εκεί που πρέπει», με συνεργασίες πάνω -και ίσως και κάτω- από το τραπέζι, και πάει λέγοντας... Πώς απαξιώθηκε, όμως, βήμα βήμα το δημόσιο σύστημα υγείας; Αφέθηκαν «ελεύθερα» να αλωνίζουν παρασιτικά φαινόμενα, όπως η ασυδοσία, η μη κάλυψη των βασικών αναγκών, ο μη ουσιαστικός έλεγχος και η μη τήρηση των απαραίτητων ρυθμιστικών πλαισίων, οι ελλείψεις σε προσωπικό, φάρμακα, μηχανήματα κοκ, οι εικόνες όπως τα ράντζα, δηλαδή όλες εκείνες οι απαράδεκτες συνθήκες που συμβάλλουν στην καλλιέργεια ενός δικαιολογημένου αρνητισμού από μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Με τις ευθύνες συνήθως και τεχνηέντως να ρίχνονται όχι εκεί που έπρεπε...
Γιατί, μην έχουμε αυταπάτες... Ορισμένοι λειτουργούν εδώ και χρόνια με πείσμα που δεν πολυφαίνεται, αλλά υφίσταται. Και με υπαγορευμένη από το εξωτερικό οργανωτικότητα και σχέδιο... Έχουν εξάλλου γίνει προγενέστερες επιστημονικές έρευνες και γνωρίζουν αυτοί που θέλουν ποιο είναι το ποσοστό αντοχής του κοινωνικού σώματος σε μία περαιτέρω ιδιωτικοποίηση π.χ. του τομέα της υγείας. Έτσι, αυτοί δεν απευθύνονται σε όλους, και γιατί δεν τους νοιάζει σχεδόν κανένας εκτός από τους διαθέσιμους «πελάτες», αλλά και γιατί γνωρίζουν πως μπορεί να ανταποκριθεί στις οικονομικές ανάγκες της ιδιωτικής υγείας συγκεκριμένος αριθμός ανθρώπων. Σε αυτούς αποσκοπούν, σε αυτούς ποντάρουν, αυτούς υπολογίζουν, για να αυξήσουν τα ήδη μεγάλα κέρδη τους.
Και με τους άλλους τι γίνεται; Τους πολλούς; Αυτούς που δεν μπορούν να ανταποκριθούν; Θα μετράνε απώλειες, μέχρι να (και αν) ξεσηκωθούν, μέχρι «να μη μας παίρνει άλλο να τους πιέζουμε περαιτέρω». Αυτή είναι η βασική τακτική... Αυτός, όμως, δεν είναι ένας καπιταλισμός που τηρεί τα προσχήματα των διακηρύξεών του, αλλά κάτι άλλο (που παραπέμπει σε όψιμες κομπραδόρικες λογικές)...
Ξέρουν, επίσης, οι εμπνευστές και οι υλοποιητές τέτοιων σχεδιασμών πότε να χτυπάνε, ως προς το χωροχρονικό πλαίσιο «δράσης». Με ποιους πολιτικούς υπαλλήλους, αλλά και με ποιο είδος ανθρώπων πιστεύουν πως θα βρουν απέναντί τους σε κάθε εποχιακή συγκυρία. Π.χ., τις προηγούμενες δεκαετίες θα ήταν πολύ πιο δύσκολο για τη ΝΔ να περάσει τέτοια νομοσχέδια, ακόμα και στη Βουλή. Ενώ στο κοινωνικό πεδίο οι αντιδράσεις ενδεχομένως να ήταν πολύ πιο έντονες από αυτές που λαμβάνουν χώρα σε ενεστώτα χρόνο...
Από την άλλη, ακόμα και στο «συγχυσμένο» σήμερα, η κοινωνία έχει την ευκαιρία να εκπλήξει ευχάριστα τους πάντες. Να συνειδητοποιήσει ποιοι επιβουλεύονται το μέλλον της και μάλιστα δίχως να κρατάνε τα προσχήματα. Να αντιδράσει, να αντισταθεί, να αγωνιστεί, να απεργήσει, να διαδηλώσει, να συγκρουστεί, να καταργήσει στην πράξη τέτοια νομοσχέδια λαιμητόμους, να τιμωρήσει αυτούς που δεν τη σέβονται. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας για όλους όσοι καταλαβαίνουν τι σημαίνει η άλωση του δημοσίου συστήματος υγείας από τις κάθε διαλογής ύαινες του πολύμορφου κερδοσκοπισμού.
Διαβάζεις τις ανακοινώσεις ακόμα και Ιατρικών Συλλόγων και καταλαβαίνεις τι πάνε να κάνουν οι νυν κυβερνώντες... Άνθρωποι κλεισμένοι σε γυάλα, με μοναδικό προσόν τις καλές επαφές (βλ. και αλισβερίσια, γιατί δεν ξέρω αν η μία πλευρά έχει και σε ιδιαίτερη υπόληψη την άλλη...) με τους πολύ ισχυρούς, επιχειρούν να εξοντώσουν τους απλούς ανθρώπους. Εμάς.
Μοιάζουν υπερβολικές τέτοιες αναφορές και λέξεις όπως το «εξοντώσουν»; Όχι, δεν είναι. Είναι συμβατές με την περίσταση και όσο πιο μετρημένες επιτρέπει η οργή που με διακατέχει κι εμένα για το πραγματικό ποιόν των σημερινών κυβερνητικών ηνιοκρατών. Πρέπει να τους σταματήσουμε. Και να συστρατευτούμε με οποιονδήποτε τρόπο μπορούμε ΟΛΟΙ.
Τρόποι υπάρχουν πολλοί. Βρίσκονται και στο ένδοξο παρελθόν των εγχώριων αγωνιστικών παραδόσεων, αλλά και στις εμπνεύσεις που κυοφορούνται από τις νέες γενιές αγωνιστών. Έχουν ήδη αρχίσει να αναπτύσσονται αυτοί οι τρόποι στο πραγματικό πεδίο της καθημερινότητας... Ας διευρυνθούν...
ΥΓ. Μία κυβέρνηση που έχει χάσει την έξωθεν καλή μαρτυρία σε άλλους σημαντικούς τομείς, όπως εκείνοι της δημοκρατικής λειτουργίας, της ηθικής τάξης ή του σεβασμού στη δημόσια περιουσία, έρχεται να πλήξει την κοινωνία και στο απόλυτο ζήτημα της υγείας. Νομίζω πως η συντριπτική ήττα της στο αξιακό κομμάτι δεν φτάνει, αν δεν μεταφερθεί το συντομότερο δυνατό και σε άλλα. Το πρώτο είναι εκείνο που συνήθως οδηγεί στο δεύτερο πιο γρήγορα από το χρονικό πεδίο που θα όριζε ο αυτόματος πιλότος...
ΥΓ1. Στις εκλογές του Ιουλίου του 2019, διαβάζω στα σχετικά αρχεία, 2.251.618 Έλληνες ψήφισαν τη ΝΔ. Στο σήμερα μπορούν να αναρωτηθούν όλοι μαζί, και ένας ένας ξεχωριστά, πόσο θα ωφεληθούν και πόσο όχι από την έμπρακτη εφαρμογή στην καθημερινότητα ενός τέτοιου επαίσχυντου νομοσχεδίου; Και αν αυτοί νομίζουν πως ανήκουν σε αυτούς που δεν θα έχουν πρόβλημα, γιατί ναι, πολλοί δεν θα έχουν..., τους ενδιαφέρει καθόλου πόσοι από τους υπόλοιπους ανθρώπους θα «ματώσουν» από την ιδιωτικοποίηση του Ε.Σ.Υ.; Οι επερχόμενες κάλπες έχουν σημαντικά διακυβεύματα και οι απαντήσεις μας θα πρέπει να είναι βροντερές.
Οι ελιτιστές με τις ελίτ, και ο λαός με την αξιοπρέπειά του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου