ΜΑΡΙΑ ΚΥΡΤΖΑΚΗ : Πα­τρί­δα εί­ναι ό,τι νο­σταλ­γείς!

Έλληνες

Σαν Έλληνες που ξέμειναν
σε άλλης γης πατρίδα.

Χάθηκε αυτή στα βάθη της Ασίας
σε παραλίες φιλοσόφων βούλιαξε
και στα νησιά των ποιητών έγινε κύμα
και αεράκι ήμαρ νοσταλγίας.

Πατρίδα είναι ό,τι νοσταλγείς.

Πέρα απ’ του Πύρρου την χαμένη ηδονή
της Πίνδου τ’ αποκούμπι
Πίσω απ’ του Αίμου τις κορφές
στην Θράκη του Ορφέα η Ευρυδίκη
μαύρο μαντίλι να φορεί
ρούχο μακρύ του πένθους

Γιατί πενθεί την μουσική.

Και ψάχνει ψάχνει στα τρανζίστορ στα FM
κι ύστερα πάλι αίματα μεσαία και
στα βραχέα αίματα τα σκοτεινά και συμπαγή
τα μέλη της το μέλος ψάχνει
λόγο πλάγιο να πει
την μελωδία που άστραψε
και σαν ζωή της φάνηκε.

Και σαν ζωή τους φάνηκε
πως νοσταλγούν αυτήν την άλλη την ζωή.
Πίσω από μάρμαρα ερείπια κρυφτήκαν
στον Παρθενώνα γύρισαν… Εκοίταξαν
με τις Καρυάτιδες μαζί περπάτησαν
τον βράχο άκρη άκρη στην πόλη του Ζαλόγγου.
Μέσα σε κοίλα θέατρα παράστησαν.

Όχι. Αυτοί δεν ξέρουν δεν νοούν
Δεν ξέρουν ούτε νοσταλγούν

και τα τρανζίστορ παίζουν άλλες μουσικές.

Από τη συλλογή Μαύρη Θάλασσα (2000) της Μαρίας Κυρτζάκη

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Μαρία Κυρτζάκη

Χάρτης 27 {ΜΑΡΤΙΟΣ 2021}

Ο βράχος στην Ικαρία

Σ Τ Η Ν   Ι Κ Α Ρ Ι Α

...Ικά­ρια εχά­θη­καν τα σώ­μα­τα... (Μ. ΚΥΡ­ΤΖΑ­ΚΗ, «Ση­μεία»)

Σε έναν βρά­χο, στον φά­ρο του Κά­βο Πά­πα –του με­γα­λύ­τε­ρου φά­ρου στην Ελ­λά­δα και του πα­λαιό­τε­ρου των Βαλ­κα­νί­ων, που βρί­σκε­ται στο νο­τιο­δυ­τι­κό άκρο του νη­σιού– εί­ναι χα­ραγ­μέ­νοι στί­χοι από το ποί­η­μα της Κυρ­τζά­κη «Έλ­λη­νες», από τη συλ­λο­γή Μαύ­ρη θά­λασ­σα. Από το ύψος εκεί­νου του βρά­χου ελευ­θε­ρώ­θη­κε η τέ­φρα της ποι­ή­τριας στο Ικά­ριο Πέ­λα­γος. Η Μα­ρία δεν πή­γε πο­τέ στην Ικα­ρία. Συλ­λο­γί­στη­κε όμως πο­λύ το νη­σί όπου έπε­σε ο γιος του Δαί­δα­λου όταν τα φτε­ρά του έλιω­σαν από τον ήλιο· το ορα­μα­τί­στη­κε ως τον τό­πο της ιδε­α­τής ένω­σης των σω­μά­των και των ψυ­χών, κα­θώς γι’ αυ­τήν ο έρω­τας εί­ναι το ικά­ριο κυ­νή­γι του από­λυ­του, μια φευ­γα­λέα ευ­τυ­χία που με την έντα­σή της λιώ­νει τον άν­θρω­πο σαν ήλιος, και με τη δύ­να­μη της ποί­η­σης μπο­ρεί να με­τα­τρα­πεί σε πα­ρη­γο­ρη­τι­κή ανά­μνη­ση. Δύ­σκο­λα φτά­νει κα­νείς στο ση­μείο όπου βρί­σκε­ται ο βρά­χος με το ποί­η­μά της. Μο­να­χι­κός τό­πος, άγριος, έκ­θε­τος αλ­λά και αν­θε­κτι­κός στους ανέ­μους, όπως και η ίδια. Δεν θα μπο­ρού­σε να φα­ντα­στεί κα­νείς πιο ται­ρια­στή επι­τύμ­βια στή­λη για την ασυμ­βί­βα­στη αυ­τή γυ­ναί­κα και δη­μιουρ­γό:

Σαν Έλ­λη­νες που ξέ­μει­ναν
σε άλ­λης γης πα­τρί­δα.

Χά­θη­κε αυ­τή στα βά­θη της Ασί­ας
σε πα­ρα­λί­ες φι­λο­σό­φων βού­λια­ξε
και στα νη­σιά των ποι­η­τών έγι­νε κύ­μα
και αε­ρά­κι ήμαρ νο­σταλ­γί­ας.

Πα­τρί­δα εί­ναι ό,τι νο­σταλ­γείς.

———— ≈ ————

Επι­μέ­λεια αφιε­ρώ­μα­τος: Γιώρ­γος Βέ­ης/Αθη­νά Βο­για­τζό­γλου

 

Αφιέρωμα: Μαρία Κυρτζάκη - Χάρτης