Rene Magritte (1898-1967)

Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ

Rene Magritte*, "Η φιλοσοφία στο υπονοδωμάτιο" (1962)





Πηγαίνοντας κόντρα στη βασική αρχή  του Σουρεαλισμού ότι η  εικόνα του
σουρεαλιστικού έργου πρέπει να  είναι η  «συσχέτιση  στοιχείων που είναι
φαινομενικά άσχετα ή ακόμη και ασυμβιβάστα μεταξύ τους ",   η περίπτωση
των στοιχείων που συνθέτουν τον πίνακα του  Ρενέ Μαγκρίτ  "Η φιλοσοφία
στην κρεβατοκάμαρα" έχουν μιαν απτή λογική συνάφεια.

 Το νυχτικό και
το σώμα κάτω από αυτό  συνδέονται στενά μεταξύ τους κι αυτή η λογική
σύνδεση , απολύτως φυσιολογική για έναν "μέσο"  εραστή της Τέχνης ,
είναι  τεχνικώς ακατάλληλη από την πλευρά του "κανόνα" της  ορθόδοξης
σουρεαλιστικής εικόνας, σύμφωνα με το πρώτο μανιφέστο του Breton.

Ο θεωρητικός όμως  της μοντέρνας τέχνης και κριτικός Silvano Levy  Levy υποστηρίζει ( Magritte: The Uncanny and the Image
) εφαρμόζοντας την φροϊδική θεωρία ότι, λόγω της ανάμειξης του
"μυστικού  με το γνώριμο και παραβιάζοντας καθιερωμένα  ταμπού", τα
στοιχεία του πίνακα δεν διαχωρίζονται από την "αντικειμενική τους 
απόσταση", αλλά μάλλον από την "υποκειμενική διάσταση», η οποία προκαλεί
σοκ . Το σοκ αυτόυ σχετίζεται με το μυστηριώδες  και την
αντικειμενικοποίηση  των καταπιεσμένων τμημάτων της ψυχής. Έτσι, "η
σύμβαση, παρά  η αντικειμενική αναγκαιότητα, επιβάλλει μια αποσύνδεση
στις επιταγές της συνειδητής πραγματικότητας." 

Με απλά λόγια, το έργο φαίνεται να είναι ορθόδοξα σουρεαλιστικό λόγω
της ίδιας της δυναμικής του , αν όχι λόγω της  μεθόδου του καλλιτέχνη.



*Ρενέ Μαγκρίτ - Βικιπαίδεια