"Έφυγε" o γίγαντας του Ιταλικού ντιζάιν Enzo Mari

Enzo Mari: Αποχαιρετισμός στον θρύλο του ντιζάιν με μια μεγάλη έκθεση αφιερωμένη στο έργο του

elculture.gr 

4-5 λεπτά

---

Δυο μέρες πριν τον θάνατο του Enzo Mari

Enzo Mari - Wikipedia

στις 19 Οκτωβρίου 2020, ενός γίγαντα του ιταλικού ντιζάιν που πέθανε σε ηλικία 88 ετών άνοιξε μία από τις πιο αναμενόμενες εκθέσεις της χρονιάς και παρουσιάστηκε στο Triennale Milano, σε συνεργασία με το το Museo del design italiano. Με τίτλο Enzo Mari curated by Hans Ulrich Obrist, η έκθεση  είναι αφιερωμένη σε έναν από τους σημαντικότερους σχεδιαστές, καλλιτέχνες, κριτικούς και θεωρητικούς της εποχής μας. Αποτελούμενη από έργα, μοντέλα, σχέδια και υλικά, μερικά από τα οποία δεν έχουν εκτεθεί ποτέ ξανά, η έκθεση δίνει στους επισκέπτες την ευκαιρία να εξετάσουν τη μακρά καριέρα του Enzo Mari.

Ο Enzo Mari υπήρξε σημείο έμπνευσης και αναφοράς για πολλές γενιές σχεδιαστών και επιχειρηματιών του ντιζάιν και οι ριζοσπαστικές του ιδέες βοήθησαν στη διαμόρφωση του σύγχρονου σχεδιασμού και εξακολουθούν να έχουν αντίκτυπο έως σήμερα. Μία μέρα μετά τον θάνατό του πέθανε και η σύντροφός του Lea Vergine σε ηλικία 82 ετών. Και οι δυο έφυγαν από τη ζωή εξαιτίας επιπλοκών του κορονοϊού. Σημαντική επιμελήτρια και κριτικός τέχνης η  Lea Vergine επιμελήθηκε πολλές εκθέσεις και ήταν ιδιαίτερα γνωστή για τα δοκίμιά της για την τέχνη του σώματος. Καθ ‘όλη τη διάρκεια της καριέρας της, η Vergine ρίχνει νέο φως στο έργο των γυναικών καλλιτεχνών επηρεάζοντας ενεργά την κατεύθυνση των έργων του Mari.

Ο Enzo Mari γεννήθηκε στο Τσεράνο της Ιταλίας, το 1932, μετακόμισε στο Μιλάνο και σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπρέρα από το 1952 έως το 1956, Τέχνη και Λογοτεχνία ενώ ταυτόχρονα βελτίωσε τις ιδέες του στη μεθοδολογία του σχεδιασμού.

Η συνάντησή του με τον Bruno Munari στα τέλη της δεκαετίας του 1950 ενέτεινε το ενδιαφέρον του στο ντιζάιν. Ο Munari ήταν ο καλλιτέχνης πίσω από το ντιζάιν brand του, το οποίο είχε στόχο να εμποτίσει την τέχνη στην καθημερινή ζωή. Τα πρώτα στάδια της συνεργασίας του Mari με τον Munari ήταν σε αντικείμενα, βάζα, μολυβοθήκες και ξύλινα παζλ με ζώα για παιδιά.

Ένα άλλο γνωστό αντικείμενο ντιζάιν της εποχής εκείνης είναι το διηνεκές ημερολόγιο τοίχου. Κατασκευασμένο από πλάκες αλουμινίου και PVC που μπορούν να ανακατευτούν με οποιαδήποτε σειρά, το ημερολόγιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάθε χρόνο χωρίς αντικατάσταση.

Κατά τη δεκαετία του ‘60 και του ’70, άρχισε να σχεδιάζει έπιπλα, συμπεριλαμβανομένης της καρέκλας Delfina για το brand Driade και της καρέκλας Tonietta για το brand Zanotta. Kαι για τις δύο κέρδισε το Βραβείο Compasso d’Oro, το πρώτο το 1979 και το δεύτερο το 1987.

Η κινητήρια δύναμη πίσω από μεγάλο μέρος του έργου του Mari ήταν η σχεδιαστική φιλοσοφία του, εμπνευσμένη από το Κίνημα Τεχνών και Χειροτεχνημάτων, στην ύστερη βικτωριανή περίοδο στην Αγγλία. Ενσωμάτωσε στο έργο του τις αριστερές πολιτικές απόψεις σχετικά με τα δικαιώματα των εργαζομένων, την οικολογία και τον αντικαταναλωτισμό.

Στον πυρήνα των δημιουργιών του είναι το ενδιαφέρον για απλότητα και λειτουργικότητα, με αντικείμενα που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην καθημερινή ζωή από απλούς ανθρώπους. Ανέπτυξε περισσότερα από 1.500 σχέδια για διάφορες εταιρείες στην καριέρα του.

Ο Enzo Mari με καριέρα που εκτείνεται σε έξι δεκαετίες δημιούργησε έργα που εξερεύνησαν τα πεδία της τέχνης, του σχεδιασμού και της αρχιτεκτονικής. Όσον αφορά τα σχέδια επίπλων, έμεινε γνωστός για τη χρήση μινιμαλιστικών μορφών, όπως φαίνεται στη διάσημη καρέκλα Box και στην πολυθρόνα Elisa.

***************************

Enzo Mari
Biography
After studying at the Accademia di Brera, Enzo Mari (1932-2020) began his career in industrial design working with numerous industries in a variety of different sectors (including graphics, publishing and exhibition installations).
By the sixties he already held a prominent position on the Italian design scene, with a particular focus on the functional aspects of products.
A three-time Compasso d’Oro winner, in his work Mari addresses “problems with the psychology of vision and programming in the field of aesthetic research”, always in the context of reflection “on human work (...) from the intellectual/planning phase to manual or industrial execution” (Burkhardt, 1997).
In addition to producing a long series of objects (from vases to chairs, from bookshelves to bowls, with Danese, Driade and Zanotta), Mari has also been constantly active on the art scene, with solo shows and group shows in Italy and abroad. His work may be seen in contemporary art museums in Rome, Stockholm, Amsterdam and New York.
The focus of Mari’s theoretical research is the link between the mass-produced object and handcrafts, as in the volume 25 modi per piantare un chiodo (“25 ways to drive a nail”, 2011), in which he reflects on the foundations of 20th century Italian design.
He has participated in several Biennials (Venice, Zagreb) and in the Triennale in Milan. His work has been the focus of numerous volumes and exhibitions, including one held in 1983 by “Centro Studi e Archivio della Comunicazione” in Parma including more than 9 thousand projects and drawings from his archives.
Mari was President of the Industrial Design Association between 1976 and 1979.
 
Enzo Mari selected Projects
 
- Tonietta chair, Zanotta, 1980
- Sumatra document holder - Danese, 1976
- Nature series - Danese Milano, 1961-1976
- Delfina chair - Driade, 1974
- Aggregate lighting system, Artemide, 1974
- Samos series: proposal for handcrafting porcelain - Danese, 1973
- Frate table, Driade, 1973
- Sof-sof chair - Driade, 1972
- In Attesa basket - Danese Milano, 1971
- Glifo modular bookshelf - Gavina, 1968
- Java tabletop sugar bowl, Danese Milano, 1968
- Paros marble vases - Danese Milano, 1964
- Nine objects (vases, ice bucket, trays, fruit bowls, table-top containers, bowls) - Danese Milano, 1960-69
- P cylinder - Danese Milano, 1963
- Putrella tray - Danese Milano, 1958