1994, σκηνοθετημένη από το Μάικλ Ράντφορντ.
Η ταινία αφηγείται τη φιλία του νεαρού ταχυδρόμου Μάριο Ρουόπολο
(Τροΐζι) με το Χιλιανό ποιητή Πάμπλο Νερούδα (Νουαρέ) και τον έρωτα του
πρώτου για την όμορφη Μπεατρίτσε Ρούσο (Κουτσινότα).
Το σενάριο είναι
βασισμένο στο μυθιστόρημα Ardiente Paciencia του Αντόνιο Σκάρμετα (1985)
και ακολουθεί αρκετά πιστά την πλοκή του, με τη διαφορά ότι η ιστορία
εκτυλίσσεται στην Ιταλία του '50 αντί για τη Χιλή του '60.
Αν και ταινία χαμηλών τόνων με «σινεφίλ» χαρακτηριστικά, ο Ταχυδρόμος
γνώρισε απροσδόκητα θερμή υποδοχή από το ευρύ κοινό και κέρδισε διεθνείς
διακρίσεις.
Έλαβε το Βραβείο Όσκαρ Πρωτότυπης Μουσικής για τη σαιζόν 1995, ενώ ήταν
υποψήφιος σε τέσσερις ακόμα κατηγορίες που συνήθως περιλαμβάνουν μόνο
αμερικανικές παραγωγές: Καλύτερη Ταινία, Σκηνοθεσία, Α' Ανδρικός Ρόλος,
Διασκευασμένο Σενάριο.
Η υποψηφιότητά του για Καλύτερη Ταινία του
στέρησε το δικαίωμα να διεκδικήσει το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης
Ταινίας, για το οποίο θα ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί.
Επίσης το 1996 έλαβε τρία Βραβεία της Βρετανικής Ακαδημίας
Κινηματογράφου (τα λεγόμενα βρετανικά Όσκαρ): Σκηνοθεσίας, Μουσικής,
Καλύτερης Μη Αγγλόφωνης Ταινίας.
Ο πρωταγωνιστής Μάσιμο Τροΐζι είχε μυστικά αναβάλει μία εγχείρηση
καρδιάς για να προχωρήσουν ομαλά τα γυρίσματα, με αποτέλεσμα να πεθάνει
από έμφραγμα λίγο πριν την ολοκλήρωσή τους, σε ηλικία 41 ετών.
Με τις
υποψηφιότητές του για Όσκαρ (ως πρωταγωνιστής και ένας εκ των
σεναριογράφων) είναι ένας από τους μόλις επτά που έχουν προταθεί για το
βραβείο μετά θάνατον.
Η ταινία συνέβαλε στην παγκόσμια προβολή της Σαλίνα και ειδικά της παραλίας Πολάρα, η οποία όμως έχει υποστεί ζημιές τα τελευταία χρόνια
λόγω του τουριστικού ρεύματος.
Σε πολλές αγγλόφωνες χώρες η ταινία κυκλοφορεί με το πρωτότυπο ιταλικό
όνομά της, ώστε να μη συγχέεται με την ταινία The postman του Κέβιν
Κόστνερ που κυκλοφόρησε το 1997.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου