ΠΩΣ ΜΕ ΒΡΗΚΕ Η ΠΟΙΗΣΗ

(Εξομολόγηση ενός υποψηφίου των Πανελληνίων Εξετάσεων)

Κι ύστερα ήρθε  η Ποίηση του Τίτου  Πατρίκιου στην πεζή  πραγματικότητα των Πανελλήνιων Εξετάσεων και μου τράβηξε δυο ροπαλιές στο κεφάλι και πάρ΄τον κάτω τον δικό σου .Είχαν προηγηθεί τα δύο κροσέ που έφαγα στο σαγόνι από το κείμενο του Γρηγοριάδη για τη Λογοτεχνία και με είχαν ζαλίσει αρκετά. 

Λοιπόν , παιδιά, την πατήσαμε. Ζήτημα να πιάνω τη βάση. Ο εχθρός ήταν πιο ύπουλος και μας πήρε το κάστρο , μπαίνοντας από μια αφύλακτη πόρτα , που δε μας την είχε επισημάνει ο καθηγητής στο φροντιστήριο. 

Εδώ που τα λέμε είμαι σκράπας στα περί λογοτεχνίας . Όπως φυσικά οι πιο πολλοί από τους συμμαθητές μου .

Μεταξύ μας,  λογοτεχνία έβλεπα στα σχολικά εγχειρίδια , αλλά δεν καταλάβαινα ότι ήταν Λογοτεχνία με Λ κεφαλαίο. Γιατί η ώρα της Λογοτεχνίας κυλούσε μέσα στην απόλυτη βαρεμάρα  και την πλάκα , η καθηγήτρια να δοξάζει τους ακατανόητους για τη γλώσσα τους Ροΐδηδες , Βιζυηνούς και Παπαδιαμάντηδες, να μιλάει για τα ωραία και τα υψηλά νοήματά τους , να κάνει φτερά και πούπουλα τους Σολωμούς και τους Κορνάρους και να λιανίζει χειρουργικά στα εξων συνετέθησαν τους Σεφέρηδες και τους  Ελύτηδες, κι εμείς να χαχανίζουμε ή να ξεφυσάμε κοιτώντας το ρόλόι για το πότε θα περάσει η ώρα. Μόνο κάτι φυτά την πρόσεχαν  . 

Αχ αυτοί οι  συγγραφείς  μαζί με τους ΕμπειρικοΕγγονόπουλους πολύ μου την έδιναν , εδώ μου κάθονταν , στο μήλο του Αδάμ, γιατί άλλα έγραφαν και άλλα εννοούσαν, αλλού πατούσαν κι αλλού βρίσκονταν . Κι ας μου τα εξηγούσε η καθηγήτρια. Ρε, φίλε, αν  ήταν ποιήματα σαν αυτά που τραγουδούσαμε μικρά παιδιά στο Κατηχητικό,   Τα Χριστιανόπουλα θα πάμε με φτερά, να πούμε μήνυμα που φέρνει την χαρά, ή στίχοι  αφιερωμένοι στον Άγιο Παΐσιο , όπως Ἀγλάϊσμα ἡσυχαστῶν, Ὅσιε Ἐκκλησίας,νῦν πρέσβευε ὑπέρ ἡμῶν,στάλαξον εὐλογίας  ,  που μας έμαθε ο παπάς της ενορίας μας, αυτά μάλιστα , αυτά  είναι Ποιήματα με Π κεφαλαίο, αφού έχουν και ένα ηθικό περιεχόμενο   . Ή αν ανέλυαν εθνοπατριωτικούς στίχους σαν αυτούς που  μας ηλέκτριζαν  και βγαίναμε  στο δρόμο , παίρναμε φαλάγγι τον δήμαρχο και πετροβολούσαμε τον πρωθυπουργό που πούλησαν  τη Μακεδονία μας την ξακουστή του Αλεξάνδρου τη χώρα  στους γυφτοσκοπιανούς  , ε τότε το μάθημα θα άξιζε τον κόπο να το παρακολουθήσω.

Γιατί πείτε μου ειλικρινά σε τι θα μου χρησιμεύσει εμένα η Λογοτεχνία; Τι όφελος έχω αν αρχίσω να χαλάω φαιά ουσία από κάτι που  χάνεις χρόνο και δεν κερδίζεις χρήμα;Σε τι θα με ωφελήσουν αλαμπουρνέζικοι στίχοι σαν αυτούς που έγραψε ο Ελύτης  για την τρελή ροδιά. Άκου τι γράφει ο άνθρωπος:

Όταν στους κάμπους που ξυπνούν τα ολόγυμνα κορίτσια

Θερίζουνε με τα ξανθά τους χέρια τα τριφύλλια

Γυρίζοντας τα πέρατα των ύπνων τους, πέστε μου είναι η τρελή ροδιά

Που βάζει ανύποπτη μες στα χλωρά πανέρια τους τα φώτα

Που ξεχειλίζει από κελαηδισμούς τα ονόματά τους, πέστε μου

Είναι η τρελή ροδιά που μάχεται τη συννεφιά του κόσμου;

Απίστευτα πράματα, δικοί μου. Πού πήγε να τα σκεφτεί;  Αυτά είναι για κάτι φευγάτους που πουλάνε ύφος , που θέλουν να κάνουν επίδειξη και  παριστάνουν τους   διανοούμενουςμ ή για κάτι κότες με γυαλιά που  διαβάζουν κάτι σαχλαμπούχλες συγγραφείς και πάνε στις Λέσχες  Ανάγνωσης για να τους αναλύσουν και να κάνουν καμάκι σε κανά φλώρο που του γουστάρουν τέτοιες αηδίες.
Το λέω ξεκάθαρα : δε γουστάρω τη Λογοτεχνία γιατί δε γουστάρω το διάβασμα , όχι μόνο τη Λογοτεχνία  , αλλά γενικά όλα  τα βιβλία. Απεχθάνομαι κάθε είδους έντυπο που έχει γράμματα και αριθμούς , εκτός από το χρήμα. Πιστεύω πως είναι πεθαμένα πράματα και δεν αξίζει να δίνει κανείς γι΄ αυτά ούτε ένα ευρουδάκι. Τη σήμερον ημέρα το μόνο που μετράει για μένα, πέρα από τα μπικικίνια,  είναι το κινητό  . Ό,τι  επιθυμεί η ψυχή σου βρίσκεται εκεί μέσα . Από το γουατσάπι   να τα λες με τα φιλαράκια  μέχρι γκομενάκια που τα ρίχνεις στο φατσαμπούκι σου, έχει  όλα τα καλούδια . Μόνο καφέ δε σου ψήνει  , αλλά κι αυτό πού θα πάει, κοντεύει η ώρα του.
Κι άμα κα@#wνεις για  πραγματική Ποίηση, δεν περιμένεις έναν αιώνα για  να έρθει να σε βρει αυτή , αλλά πηγαίνεις εσύ να την ψάξεις  στο γιουτούμπι . Κάνεις μια παραγγελιά   και, τσακ,  κατεβαίνει μπροστά σου ο ίδιος ο  Θεός , με τη μορφή του Βασίλη Καρρά και σου προσφέρει ένα μπουκέτο στίχων  , που έγραψε για την πίστα των αγγέλων του Παραδείσου:
 

Δεν είμαι ΄γω για πολλά γι' αυτό να κάτσεις καλά,
και τέτοια κόλπα μην κάνεις θα βρούμε μπελά,
Και μη με ξεσηκώνεις ξέρω τι μου σκαρώνεις,
βγάλε απ' το μυαλό σου κάθε σκέψη τρελή,

Σταματά να προκαλείς,
αφού το ξέρεις και συ,
πως δεν μπορεί τίποτα άλλο να γίνει,
Κι αν όπως λες μ' αγαπάς,
τότε πολλά μη ζητάς,
ο έρωτας μας κρυφός πρέπει να μείνει,

Θα μου κλείσεις το σπίτι,
μ' έχεις κάνει αλήτη,
θα μου βάλεις φωτιά,
γι' αυτό κάτσε καλά,

Να μη μου τηλεφωνάς κι απάνω μου μην κολλάς,
αφού το βλέπεις με φέρνεις σε δύσκολη θέση,
ο τρόπος που με κοιτάς να ξέρεις λέει πολλά,
και ότι έχουμε εμείς οι δυο ας μείνουν όλα κρυφά,

Σταματά να προκαλείς,
αφού το ξέρεις και συ,
πως δεν μπορεί τίποτα άλλο να γίνει,
Κι αν όπως λες μ' αγαπάς,
τότε πολλά μη ζητάς,
ο έρωτας μας κρυφός πρέπει να μείνει,

Θα μου κλείσεις το σπίτι,
μ' έχεις κάνει αλήτη,
θα μου βάλεις φωτιά,
γι' αυτό κάτσε καλά.

Δε συμφωνείτε ότι αυτό είναι Η Λογοτεχνία με Λ κεφαλαίο; 

Για την αντιγραφή: Gerontakos