Η Δεξιά αντεπιτίθεται. Θα διατυπώσει ο Τσίπρας το νέο προοδευτικό όραμα για τη χώρα;

---

Του Γ. Λακόπουλου
anoixtoparathyro.gr
Η  ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη διεκδικεί την διακυβέρνηση. Διεκδικεί όμως και τον τίτλο της χειρότερης αξιωματικής αντιπολίτευσης που είχε ποτέ η χώρα. Δεν κάνει πολιτική. Υπηρετεί με επικοινωνιακά μέσα την επιδίωξη ενός  γόνου να πάρει την εξουσία ως κληρονομικό δικαίωμα. Δεν πρωτοτυπεί: προηγήθηκε ο  Γ. Παπανδρέου.
Το αποτέλεσμα προκύπτει για γυμνού οφθαλμού. Στη θέση του κόμματος με  το οποίο κυβέρνησαν οι δυο Καραμανλήδες, δημιουργείται σήμερα ένας προσωπικός μηχανισμός  με μόνο «ιδανικό» την κυριαρχία του επικεφαλής του.  Όλα για τον Κυριάκο.
Αυτός ο μηχανισμός απέχει από το να είναι ένα τυπικό συντηρητικό κόμμα. Ενσωματώνει τμήμα της εγχώριας Ακροδεξιάς  και  ταυτόχρονα κάνει «σκάουτινγκ» για απολιτικά πρόσωπα χωρίς ιδεολογία με την υπόσχεση της πολιτικής καριέρας δίπλα στον Μητσοτάκη. Συσπειρώνει τα πιο τυχοδιωκτικά στοιχεία της χώρας και ταυτόχρονα ο ίδιος συσπειρώνεται στον πιο σκληρό πυρήνα της διαπλοκής.
Δεν υπάρχει υπόλογος έναντι τις Δικαιοσύνης για κομπίνες του παρελθόντος, δεν υπάρχει «οφσορούχος», δεν υπάρχει νεόπλουτος από την περίοδο της σήψης και της διαφθοράς που να μην ποντάρει στη σημερινή ΝΔ.  Ένα  ΙΧ κόμμα, με πρόεδρο τον -ευπρεπή κατά τα λοιπά -Κυριάκο Μητσοτάκη, αλλά εμβληματική μορφή τον ασυνάρτητο Γεωργιάδη και  καθοδηγητή τον ρεβανσιστή Σαμαρά.
Αυτό το κόμμα ασκεί τυφλή αντιπολίτευση. Με ψεύδη, ελεεινολογίες και έκπτωση του πολιτικού λόγου. Η  -εν μέρει επαγγελματική- προπαγάνδα του καταστροφολογεί, διαστρέφει, παραπληροφορεί και στοχοποιεί όχι μόνο πρόσωπα, αλλά και ιδέες. Διογκώνει εμφανείς κυβερνητικές αδυναμίες και λάθη  υπουργών για να επωφεληθεί, ακόμη και αν πλήττει τη χώρα. Είτε πρόκειται για την έξοδο από το Μνημόνιο, τη χρεοκοπία και την παρακμή  -στην οποία την οδήγησε το ίδιο μαζί με το ΠΑΣΟΚ . Είτε πρόκειται για την υστέρηση  στην οποία καταδίκασαν το πολιτικό σύστημα, τη διοίκηση και την κοινωνία. Είτε για τα ανοιχτά εθνικά θέματα στα οποία άφησε τη χειρότερη κληρονομιά.
Ο τοξικός χαρακτήρας  αυτής της προπαγάνδας διεκπεραιώνεται με διατεταγμένη ενημέρωση και  στρατολογημένους κονδυλοφόρους.  Στην ουσία αποτελεί οργανισμό, τμήμα της πολιτικής που ασκεί η σημερινή ΝΔ. Προκύπτει από αυτά που δεν λέει ο Μητσοτάκης, όχι αυτά που λέει- στις ιλουστρασιόν παραστάσεις της- κακής πάντα- δημόσιας παρουσίας του.
Σήμερα υπάρχουν τρεις ΝΔ. Η ΝΔ του νεομητσοτακισμού την οποία προβάλει  ένα συγκεκριμένο σύστημα μιντιαρχών και παρκμασμένων πρώην προμηθευτών του δημοσίου που επιδιώκουν δια του Μητσοτάκη την ατιμωρησία και την επιστροφή τους.  Υπάρχει η σιωπηλή ΝΔ με τα πραγματικά στελέχη του κόμματος να παρακολουθούν την αλλοίωση των χαρακτηριστικών του και την παράδοση του σε πρόσωπα χωρίς ιστορική σχέση με το χώρο και σεβασμό στις ιδεολογικές σταθερές του. Και τέλος η ΝΔ που παρακολουθεί από απόσταση η ευρωπαϊκή πολιτική κοινότητα, όταν δεν την  δείχνει με το δάκτυλο για τις επιλογές της σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνούς πολιτικής. Στην Ευρώπη δεν έχουν μόνο οι ευρωσοσιαλιστές ενστάσεις  για τον κυβερνητικό  Καμμένο -που προέρχεται  απλώς από τη ΝΔ. Έχουν και οι ευρωδεξιοί για τους  βουλευτές της ΝΔ που προέρχονται από τον ΛΑΟΣ.

 Αναστροφή της  καταστροφής

Απέναντι σ’ αυτό το κόμμα με τις ΙΧ επιδιώξεις, τις αναχρονιστικές θέσεις και τον νεοκλασικισμό βρίσκονται οι δυνάμεις της ευρύτερη Δημοκρατικής παράταξης: από το Κέντρο ως την Αριστερά. Πρακτικά, για λόγους που απορρέουν από τη θέση του και τα συμφραζόμενα της δημοσίας παρουσίας του, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο φυσικός επικεφαλής αυτού του αντιδεξιού χώρου. Ο πρώτος πρωθυπουργός στη Μεταπολίτευση που δεν προέρχεται από  δυναστεία, ή  πολιτικό τζάκι.
Στα χρόνια που κυβερνάει -με την  δυσάρεστη για τους δημοκρατικούς πολίτες σύμπραξη με τον Καμμένο- αναδείχθηκαν ελλείψεις, μειονεκτήματα, λάθη και ερασιτεχνισμοί του ιδίου και του κόμματός του. Αλλά κύλισε μπροστά ο τροχός της χώρας και επιτεύχθηκαν  στόχοι. Αποκαταστάθηκε σε μεγάλη βαθμό η εγγενής βλάβη που προξένησε η διακυβέρνηση από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, μαζί και χώρια. Το δείχνουν τα πραγματικά δεδομένα και ο τρόπος που αντιμετωπίζεται πλέον στο διεθνή χώρο η Ελλάδα.
Ο Τσίπρας πιστώνεται προσωπικά το επίτευγμα της εκλογικής νίκης ενός κόμματος της Αριστεράς. Παρέλαβε μια χρεοκοπημένη χώρα και παρά τις αρχικές αποτυχίες του, βρήκε το δρόμο και την κράτησε όρθια. Οι κυβερνήσεις του δεν έλυσαν τα προβλήματα που  δημιούργησαν οι προηγούμενοι- θα πάρει καιρό. Αλλά έβαλαν τις  βάσεις για να λυθούν.
Πρωτίστως δεν επέτρεψαν τη λεηλασία της χώρας από τον κύκλο των διαπλεκόμενων συμφερόντων. Το πολιτικό προσωπικό της Αριστεράς είναι συχνά ατζαμήδες. Αλλά οι υπουργοί της δεν έχουν σκάνδαλα σε βάρος τους. Δεν τους κυνηγάει κανένας εισαγγελέας. Δεν χρησιμοποιούν το δημόσιο χρήμα για να κάνουν καλή ζωή και να πλουτίσουν. Δεν συχνάζουν στις αυλές  των παραγόντων του χρήματος.  Στον Τσίπρα κανείς ισχυρός δεν σηκώνει το τηλέφωνο για να κάνει υποδείξεις συγκυβέρνησης.  Αν θυμηθούμε το παρελθόν θα δούμε πόση αξία έχει αυτό…

Φυγή προς το μέλλον

Ο προσεχής Αύγουστος είναι ορόσημο για τη χώρα. Κλείνει ο οκταετής μνημονιακός κύκλος, στον οποίο οδήγησαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ -οι εκπρόσωποι των οποίων ζητούν και τα ρέστα. Δεν κλείνει μόνος του. Ο Τσίπρας, από τη στιγμή που διόρθωσε την πορεία του, πέτυχε τους στόχους που έβαλε.
Η χώρα θα πάρει το δρόμο της  επιστροφής προς την υγιή και βιώσιμη  ευημερία. Θα αργήσει, αλλά  διακρίνεται ήδη. Με τις αδυναμίες, τις αντιφάσεις, τις παλινωδίες, την έλλειψη ικανού πολιτικού προσωπικού, τις εσωκομματικές υστερήσεις, τα ρίσκα και τα λάθη, ο Τσίπρας κατάφερε να βάλει τα πράγματα σε κίνηση στην οικονομία και να σταματήσει το ονείρου της ατιμωρησίας όσων απομυζούσαν το  δημόσιο  χρήμα. Του το πιστώνουν όλοι. Πλην των εγχωρίων Λακεδαιμόνιων.
Είναι προφανές ότι αυτός ο απολογισμός συνθέτει το αφήγημα με το οποίο θα διεκδικήσει την ανανέωση της θητείας του στις προσεχείς εκλογές. Αλλά δεν αρκεί. Στις επόμενες εκλογές δεν θα αναμετρηθούν δυο κόμματα εξουσίας. Δεν θα είναι σύγκρουση Τσίπρα -Μητσοτάκη, ούτε ΝΔ -ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι η σύγκριση δυο διαφορετικών  κόσμων. Θα κατέβουν στα μαρμαρένια αλώνια οι δυνάμεις που θέλουν να κρατήσουν τη χώρα σε πορεία εξυγίανσης και όσοι επιδιώκουν την παλινόρθωση των παραγόντων της  χρεοκοπίας.
Σ’ αυτές τις εκλογές οι πολίτες θα χρειαστεί να επιλέξουν όχι απλώς με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν, αλλά με τι θα πάνε και τι θα αφήσουν. Στις εκλογές  ο Τσίπρας δεν θα βρει απέναντι ένα κόμμα της αντιπολίτευσης που ευλόγως επιδιώκει να κυβερνήσει. Θα βρει ένα ολόκληρο σύστημα που θα τα «δώσει όλα» για να τον  εξουδετερώσει. Ένα ισχυρό και έμπειρο σύστημα που θα κάνει πολλά για να ανακτήσει τα προνόμιά που. Και θα δαπανήσει πολλά.
Αυτό το σύστημα δεν αντιμετωπίζεται με τα πενιχρά λάφυρα της εξόδου από το Μνημόνιο- που δεν θα φτάσουν καν στην κοινωνία σε πρώτη φάση. Δεν αρκεί η ποιοτική σύγκριση των δυο αντιμαχόμενων πλευρών. Η Δεξιά θα έχει υπεροπλία ΜΜΕ και χρήματος.
Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό  και να διατυπώσει με ενάργεια το νέο -προοδευτικό-όραμα για τη χώρα. Αυτό θα κρίνει τη συμπεριφορά των ψηφοφόρων περισσότερο από οποιονδήποτε κυβερνητικό  απολογισμό.

Αναβάθμιση παντού

Είναι ώρα ο Πρωθυπουργός να κάνει αυτοκριτική με ειλικρίνεια και να φύγει  μπροστά παρουσιάζοντας τους νέους εθνικούς στόχους. Στην οικονομία, τη διοίκηση, την πολιτική, τους θεσμούς, τη διεθνή παρουσία, την κοινωνική δράση, την ηθική  του πολιτικού συστήματος, την  καθημερινότητα.  Να  βάλει συλλογικούς  στόχους και να καλέσει τους πολίτες να τους υπηρετήσουν.  Να περιγράψει την ευρωπαϊκή Ελλάδα που θέλει και μπορεί να δημιουργήσει η Δημοκρατική παράταξη και η Κεντροαριστερά στην επέτειο από τα 200 χρόνια της  Παλιγγενεσίας.
Ουσιαστικά καλείται να τεθεί επικεφαλής ενός κινήματος αναβάθμισης παντού. Με ειλικρίνεια, αυτοκριτική, προοδευτικό λόγο  και  σχέδιο. Αυτοί οι στόχοι πρέπει να είναι απτοί, αναγνωρίσιμοι και μετρήσιμοι. Να εμπνέουν και να  αναδεικνύουν τα συγκριτικά ιδεολογικά και πολιτικά πλεονεκτήματα στη σύγχρονης Δημοκρατικής Παράταξης με όλες τις συνιστώσες της επί σκηνής.
.Αυτό το όραμα θα αναδεικνύει τις αρετές της προοδευτικής διακυβέρνησης και θα πείθει ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Θα κινητοποιεί τις υγιεί δυνάμεις  της χώρας, τους απλούς ανθρώπους, τους αποφασισμένους να επιβάλλουν δημοκρατικά τη νέα πλουραλιστική κυβερνώσα Κεντροαριστερά. Την ενιαία δημοκρατική παράταξη: από το Κέντρο ως την παραδοσιακή Αριστερά, τα κόμματα της οποίας θα καλέσουν τους πολίτες να αξιολογήσουν τη μεταπολιτευτική πορεία της χώρας, με τη δική τους ματιά όχι με τους παραμορφωτικούς φακούς  των συμφερόντων. Να κάνουν μαζί το επόμενο βήμα προς την πρόοδο.
Ως τώρα η μοίρα της πολιτικής φέρθηκε καλά στον Αλέξη Τσίπρα. Η διατύπωση του νέου οράματος αποτελεί τη νέα προσωπική του αναμέτρηση με την Ιστορία. Τα υπόλοιπα θα τα αναλάβουν οι ψηφοφόροι.