Η πρώτη μέρα του φθινοπώρου 2017 έφτασε!
Από τις 23:02 ώρα Ελλάδας, το βράδυ της Παρασκευής 22 Σεπτεμβρίου, άρχισε και τυπικά το φθινόπωρο με την Φθινοπωρινή Ισημερία. Όμως, σύμφωνα με τον επίτιμο διευθυντή του Ευγενιδείου Πλανηταρίου Διονύση Σιμόπουλο, στην Αθήνα η "ίση μέρα-ίση νύχτα" θα συμβεί λίγες μέρες αργότερα, στις 26 Σεπτεμβρίου.
Στην φθινοπωρινή ισημερία, σε όλο τον κόσμο, η νύχτα και η μέρα έχουν περίπου την ίδια διάρκεια (αλλά όχι ακριβώς ισομοιρασμένη). Στη συνέχεια, στο βόρειο ημισφαίριο, η μέρα θα μικραίνει και η νύχτα θα μεγαλώνει. Η νύχτα θα φθάσει στο ζενίθ της κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου.
Το όνομα ισημερία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ίσος και ημέρα. Το διεθνές αντίστοιχο όνομα, equinox, προέρχεται από το λατινικό aequus (ίσος) και nox (νύχτα). Κατά την ισημερία, η νύκτα και η ημέρα έχουν περίπου το ίδιο χρονικό μήκος.
Η ξεχωριστή έκδοση του λογοτύπου της Google στην αρχική της σελίδα (doodle), για να τιμήσει την φθινοπωρινή ισημερία: η φύση με το φθινοπωρινό της ένδυμα, το τσάι που πίνει ο ποντικός με το κασκόλ και τα μπισκότα μέσα σ΄ένα φόντο όπου κυριαρχούν τα χρώματα της φωτιάς και του καφέ.
«Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο, το καλοκαίρι
σαν ένα τετράδιο που μας κούρασε γράφοντας μένει
γεμάτο διαγραφές αφηρημένα σχέδια
στο περιθώριο κι ερωτηματικά, γυρίσαμε
στην εποχή των ματιών που κοιτάζουν
στον καθρέφτη μέσα στο ηλεχτρικό φως
σφιγμένα χείλια κι οι άνθρωποι ξένοι
στις κάμαρες στους δρόμους κάτω απ’ τις πιπεριές
καθώς οι φάροι των αυτοκινήτων σκοτώνουν
χιλιάδες χλωμές προσωπίδες.
Γυρίσαμε· πάντα κινάμε για να γυρίσουμε
στη μοναξιά, μια φούχτα χώμα, στις άδειες παλάμες…»
-Γ. Σεφέρης, Ένας λόγος για το καλοκαίρι
Τις μέρες τις γλυκιές του Σεπτεμβρίου, όταν δεν έχει ακόμη βρέξει και είναι το άκουσμα των ήχων πιο αραιό και η γεύσις των ωρών και από του θέρους πιο πυκνή, όταν στους κήπους σκάνε τα ρόδια, και πάλλονται υψιτενείς οι στήμονες των λουλουδιών, και σφύζουν στις πορφύρες των φλεγόμενοι οι ιβίσκοι, όλοι σαν υπερβέβαιοι γαμβροί που στων νυμφών κτυπούν τις θύρες, τότε, σαν να ‘ναι πάντα καλοκαίρι (γιατί όποια κι αν είναι η εποχή, ο πόθος είναι πάντα θέρος) αναγαλλιάζουν οι ψυχές, και ο Έρωτας, ο πιο ξανθός αρχάγγελος του Παραδείσου, βοά και λέγει στο κάθε που άγγιξε κορμί:
Τα ρούχα πέτα, γδύσου.
Τίποτε μη φοβάσαι.
Έαρ, χειμώνας, θέρος-
όπου κι αν είσαι-
είναι η ρομφαία μου μαζί σου.
- Ανδρέας Εμπειρίκος, Αρχάγγελος τον Σεπτέμβριο βοών μέσα στην πλάση
(απόσπασμα)
Από τις 23:02 ώρα Ελλάδας, το βράδυ της Παρασκευής 22 Σεπτεμβρίου, άρχισε και τυπικά το φθινόπωρο με την Φθινοπωρινή Ισημερία. Όμως, σύμφωνα με τον επίτιμο διευθυντή του Ευγενιδείου Πλανηταρίου Διονύση Σιμόπουλο, στην Αθήνα η "ίση μέρα-ίση νύχτα" θα συμβεί λίγες μέρες αργότερα, στις 26 Σεπτεμβρίου.
Στην φθινοπωρινή ισημερία, σε όλο τον κόσμο, η νύχτα και η μέρα έχουν περίπου την ίδια διάρκεια (αλλά όχι ακριβώς ισομοιρασμένη). Στη συνέχεια, στο βόρειο ημισφαίριο, η μέρα θα μικραίνει και η νύχτα θα μεγαλώνει. Η νύχτα θα φθάσει στο ζενίθ της κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου.
Το όνομα ισημερία προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ίσος και ημέρα. Το διεθνές αντίστοιχο όνομα, equinox, προέρχεται από το λατινικό aequus (ίσος) και nox (νύχτα). Κατά την ισημερία, η νύκτα και η ημέρα έχουν περίπου το ίδιο χρονικό μήκος.
Η ξεχωριστή έκδοση του λογοτύπου της Google στην αρχική της σελίδα (doodle), για να τιμήσει την φθινοπωρινή ισημερία: η φύση με το φθινοπωρινό της ένδυμα, το τσάι που πίνει ο ποντικός με το κασκόλ και τα μπισκότα μέσα σ΄ένα φόντο όπου κυριαρχούν τα χρώματα της φωτιάς και του καφέ.
«Γυρίσαμε πάλι στο φθινόπωρο, το καλοκαίρι
σαν ένα τετράδιο που μας κούρασε γράφοντας μένει
γεμάτο διαγραφές αφηρημένα σχέδια
στο περιθώριο κι ερωτηματικά, γυρίσαμε
στην εποχή των ματιών που κοιτάζουν
στον καθρέφτη μέσα στο ηλεχτρικό φως
σφιγμένα χείλια κι οι άνθρωποι ξένοι
στις κάμαρες στους δρόμους κάτω απ’ τις πιπεριές
καθώς οι φάροι των αυτοκινήτων σκοτώνουν
χιλιάδες χλωμές προσωπίδες.
Γυρίσαμε· πάντα κινάμε για να γυρίσουμε
στη μοναξιά, μια φούχτα χώμα, στις άδειες παλάμες…»
-Γ. Σεφέρης, Ένας λόγος για το καλοκαίρι
Τις μέρες τις γλυκιές του Σεπτεμβρίου, όταν δεν έχει ακόμη βρέξει και είναι το άκουσμα των ήχων πιο αραιό και η γεύσις των ωρών και από του θέρους πιο πυκνή, όταν στους κήπους σκάνε τα ρόδια, και πάλλονται υψιτενείς οι στήμονες των λουλουδιών, και σφύζουν στις πορφύρες των φλεγόμενοι οι ιβίσκοι, όλοι σαν υπερβέβαιοι γαμβροί που στων νυμφών κτυπούν τις θύρες, τότε, σαν να ‘ναι πάντα καλοκαίρι (γιατί όποια κι αν είναι η εποχή, ο πόθος είναι πάντα θέρος) αναγαλλιάζουν οι ψυχές, και ο Έρωτας, ο πιο ξανθός αρχάγγελος του Παραδείσου, βοά και λέγει στο κάθε που άγγιξε κορμί:
Τα ρούχα πέτα, γδύσου.
Τίποτε μη φοβάσαι.
Έαρ, χειμώνας, θέρος-
όπου κι αν είσαι-
είναι η ρομφαία μου μαζί σου.
- Ανδρέας Εμπειρίκος, Αρχάγγελος τον Σεπτέμβριο βοών μέσα στην πλάση
(απόσπασμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου