Φιλελευθερισμός εναντίον Παιδείας

 

Πηγή: efsyn.gr (Eφημερίδα των Συντακτών)
18.09.2017

Συντάκτης: 

Γιώργος Σταματόπουλος

Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ακραίος φιλελεύθερος και το δηλώνει σε όλους τους τόνους, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί· νομίζει ίσως ότι ο λόγος του επηρεάζει τους «συγχρόνους» του, ότι μόνον αυτός μπορεί να συγκριθεί με τον επικρατούντα οικουμενικό λόγο της ισχύος.
Δικαίωμά του – μπορεί να μην πιστεύει σε κοινωνίες χωρίς ανισότητες, να υποκλίνεται στη δύναμη των ελίτ, να πρεσβεύει την αριστεία (και άλλα της ίδιας πνευματικής κοπής), οι προτάσεις του εντούτοις για την εκπαίδευση συνιστούν ύβριν για την Παιδεία και τον άνθρωπο, ακριβώς διότι δεν σέβεται το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να έχει πρόσβαση σε μια στοιχειώδη έστω γνώση, ώστε να τον βοηθήσει στις καθημερινές του δυσκολίες.
Ψευδοϊδεολόγημα είναι και ο φιλελευθερισμός, ο οποίος μπορεί να οδηγήσει σε αποκρουστικά φαινόμενα όταν πάψει να χαλιναγωγείται από τη Δικαιοσύνη και τα Κοινοβούλια. Θέλει, λέει, πιο αυτόνομα και δημιουργικά σχολεία – μπερδεύεται κανείς γιατί αυτό ακριβώς θέλουν και οι ελευθεριακοί στοχαστές, όμως όχι· εννοεί ότι μόνο όσοι έχουν τη δυνατότητα να πουλάνε (στην κυριολεξία) εκπαίδευση, μόνο αυτοί μπορούν να εγείρουν κτίρια, να ενοικιάζουν καθηγητές και να διαλαλούν στη συνέχεια την πραμάτεια τους.
Πολύ σκληρό ακόμα και να ακούγεται. Και η πλέμπα; Οι φτωχοί και αδύναμοι (φτωχοί όχι επειδή το θέλουν αλλά επειδή το σύστημα που ευαγγελίζεται ο κ. Μητσοτάκης τούς «κατασκευάζει») τι θα κάνουν; Πώς θα μορφωθούν; Πώς θα αντιμετωπίσουν την απαιτητική πραγματικότητα, γεμάτη από αριθμούς, εγκυκλίους, τεχνολογία;
Για να αποφύγει αυτές τις οχληρές ερωτήσεις έδωσε έμφαση στα πρότυπα σχολεία, που σχεδιάζει να «οικοδομήσει» σε υποβαθμισμένες περιοχές του κέντρου και της περιφέρειας, προσοχή, όμως: «Για τους καλύτερους μαθητές, για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να φοιτήσουν σε ιδιωτικά σχολεία»· ε, πώς αλλιώς, η γνώση, είπαμε, είναι για τους αρίστους, αποκλειστικά γι’ αυτούς – έχουν τελειώσει τα ψέματα για τον ακραίο φιλελεύθερο.
Δεν περιμέναμε κάτι περισσότερο από έναν φανατικό του ωφελιμισμού και υπερασπιστή των ελίτ, αλλά, διάβολε, ένας σεβασμός στην παιδεία, που είναι ανύπαρκτη στη χώρα και την οικουμένη, όφειλε να είναι ορατός. Να μη λέμε τα ίδια, ότι δηλαδή άλλο εκπαίδευση (εξειδίκευση, ιδιοτέλεια) και εντελώς άλλο παιδεία (ελευθερία πνεύματος, αρετή, ανθρωπισμός, αλληλεγγύη, αλληλοσεβασμός...).
Είναι όμως να απορεί κανείς· οι πρώτοι μας σοφοί και όσοι ακολούθησαν φρόντισαν από τα πρώτα τους γραπτά να προσφέρουν στον άνθρωπο μια διδασκαλία περί αρετής και καθήκοντος, χρήσιμες συμβουλές για τη βελτίωση της ζωής τους: ηθικά, πνευματικά, ψυχολογικά αλλά και υλικά (αυτάρκεια, εγκράτεια κ.ά.). Και τι να πούμε για τους Σοφιστές, που επιχείρησαν και κατάφεραν εν πολλοίς να συγκροτήσουν τον άνθρωπο-πολίτη.
Αυτά φαίνονται ψιλά γράμματα για τους νέους πολιτικούς μας – αλλά δυστυχώς, ζούμε μέσα σ’ αυτόν τον μαζικοδημοκρατικό-μεταμοντέρνο τρόπο σκέψης, ο οποίος, σύμφωνα με τον Παναγιώτη Κονδύλη, «με την αμεριμνησία του ακαταλόγιστου, συνδυάζει τα πάντα με τα πάντα». Σ’ αυτήν τη χοάνη βρισκόμαστε, νομίζω. Ποια παιδεία...