Σήμερα, έναν αιώνα μετά την εποχή της λεγόμενης επιστημονικής επανάστασης, έχει αρχίσει παγκόσμια να γίνεται αισθητή στον άνθρωπο η έλλειψη ουσιαστικών ερεισμάτων και φανερός πλέον ο λαθεμένος δρόμος της σχεδόν μονόπλευρης τεχνοκρατικής παιδείας μας. Ήδη συντελείται μια δειλή στροφή των κοινωνιών προς τις πηγές και τις ρίζες του πολιτισμού μας, την αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη, και θέλω να πιστεύω πως βαδίζουμε προς μια δεύτερη μεγάλη Αναγέννηση των κλασικών και ανθρωπιστικών εν γένει σπουδών, εκτός βεβαίως κι αν οι δύο "μεγάλες δυνάμεις" θελήσουν να παραμείνουν υπεραιώνια μύωπες και αρουραίοι του ημίφωτος. Κάθε φορά που οι κοινωνίες οδηγούνταν σε αδιέξοδο, αισθάνονταν πάντα την ανάγκη της αναβάπτισής τους στα ζωογόνα νερά της ελληνικής αρχαιότητας. Το ίδιο άλλωστε έπραξαν και οι Ρωμαίοι, όταν ήδη από το 240 π.Χ. υιοθέτησαν την ελληνική παιδεία και επέζησαν έτσι ως λαός και πολιτισμός της Δύσης, χαρίζοντας συγχρόνως στην ελληνική κουλτούρα μια ζωντανή συνέχεια και συνέπεια. Το ίδιο συνέβη και στο Βυζάντιο με τη λεγόμενη Πρώτη Αναγέννηση (9/10 αι.)· το ίδιο και με τους Ευρωπαίους της μεγάλης Αναγέννησης, που βγαίνοντας από το ληθαργικό Μεσαίωνα ανακάλυψαν τους αρχαίους Έλληνες και Ρωμαίους, για να βρουν στη συνέχεια την εθνική τους ταυτότητα. Στην ίδια κατάσταση και στο ίδιο αδιέξοδο νομίζω πως βρίσκεται πάλι σήμερα η Δύση. Και είναι ανάγκη αυτή η τωρινή στροφή να πραγματοποιηθεί με έναν "δυναμικό ρεαλισμό", κατά την ορολογία του Γληνού, αν θέλουμε να συντελεστεί αυτό το εξυψωτικό, μορφωτικό και δημιουργικό ξαναζήσιμο. Η παρούσα εργασία -όσο κι αν ξενίζει θεματικά- ξεκινάει από την αγάπη μου για τον αρχαίο κόσμο και από την επιθυμία μου να συμβάλω, στο μέτρο των δυνάμεών μου, στην κοινοποίηση αυτού του κόσμου και στην προώθηση των λατινικών γραμμάτων στον τόπο μας. Στη Δύση ο Απίκιος είναι βεβαίως μια ζωντανή πραγματικότητα, ενώ εμείς κινδυνεύουμε να μη γνωρίζουμε ούτε καν το όνομά του. Κι αν θέλουμε αυτός ο αρχαίος κόσμος να αναβιώσει δημιουργικά μέσα μας, χρειαζόμαστε, νομίζω, και τέτοια κείμενα -ίσως είναι μάλιστα και πιο οικεία στην εποχή μας- μια και ο υλικός βίος των Αρχαίων είναι άρρηκτα δεμένος με τον πνευματικό και ηθικό τους βίο, ένα τρίπτυχο που αποτελεί άλλωστε και το αντικείμενο της κλασικής φιλολογίας, σύμφωνα με τον ορισμό του γερμανού φιλολόγου Wolf. (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
Περιεχόμενα
ΠρόλογοςΕισαγωγή
Κείμενο - Μετάφραση
Σχόλια
Sigla
Βιβλιογραφία
Πίνακας βασικών όρων
Πίνακας μέτρων και σταθμών
Πίνακας μαγειρικών σκευών και λοιπών κουζινικών
Πίνακας καρυκευμάτων
Πίνακας θαλασσινών
Πίνακας πτηνών
Πίνακας κατοικίδιων και άγριων ζώων
Πίνακας παρασκευασμάτων
Απίκιος Καίλιος (Apicius Caelius, 4ος αι. μ.Χ.). Ψευδώνυμο ενός Ρωμαίου συγγραφέα, ο οποίος υπήρξε υπεύθυνος για το περίφημο έργο μαγειρικής σε 10 τόμους De re Culinaria (Περί Μαγειρικής). Ο συγγραφέας δανείστηκε το όνομα του Μάρκου Γάβιου Απίκιου, ενός διάσημου καλοφαγά της εποχής του Τιβέριου (1ος αι. μ.Χ.), ο οποίος (σύμφωνα με τον Αθήναιο) αυτοκτόνησε έπειτα από σοβαρό οικονομικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε, γιατί δεν θα μπορούσε να εξακολουθήσει να ζει πλούσια.
Ο καλοφαγάς Marcus Gavius Apicius
Το βιβλίο αυτό θεωρείται το παλαιότερο βιβλίο μαγειρικής της δυτικής Ευρώπης.
De re coquinaria - Βικιπαίδεια
ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΤΟΥ ΑΠΙΚΙΟΥ ΣΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Fabaciae virides (Πράσινα φασολάκια )Πράσινα φασολάκια βράζονται σε ζωμό, με λάδι, κόλιανδρο, κύμινο και ψιλοκομμένο πράσο, και σερβίρονται. [Η λέξη «ζωμός» είναι πολύ φλου. Σύμφωνα με διάφορους εννοεί το γάρο, που επιβιώνει σήμερα ως Nuok Mam. Επειδή ο ζωμός ψαριού μάλλον ξενίζει, οποιοσδήποτε ζωμός λαχανικών ή κοτόπουλου κάνει τη δουλειά του. Το λάδι είναι πιθανότατα ελαιόλαδο. Το σίγουρο είναι ότι το κύμινο, ο κόλιανδρος και το πράσο θα ταιριάζουν ωραία.]
Aliter conchiclam sic facies (Κοτόπουλο με αρακά)
Κόψε ωμό κοτόπουλο σε μικρά κομμάτια, πρόσθεσε ζωμό [όπως και στη προηγούμενη συνταγή], και σιγόβρασέ το. Ψιλόκοψε κρεμμυδάκια και κόλιανδρο και πρόσθεσε μυαλά [αρνιού ή χοιρινά] στο κοτόπουλο. Όταν βράσουν βγάλε το κοτόπουλο και αφαίρεσε τα κόκκαλα. Βράσε τον αρακά χωριστά, μόνο με ψιλοκομμένα κρεμμύδια και κόλιανδρο και τον ζωμό του κοτόπουλου. Στράγγιξε μέρος του αρακά τον και τοποθέτησέ τον σε μια κατσαρόλα μαζί με τα κομμάτια του κοτόπουλου και τα μυαλά. Βάλε τον υπόλοιπο αρακά μαζί με το ζωμό, μετά βάλε τριμμένο πιπέρι και κύμινο. Χτύπησε δύο αβγά μαζί με το ζωμό και πρόσθεσέ τα στην κατσαρόλα, συνέχισε να βράζεις σε χαμηλή φωτιά. Σερβίρισε γαρνίροντας με κουκουναρόσπορους. [Τα μυαλά είναι κάπως τολμηρά, αλλά μπορούν να αντικατασταθούν με συκώτι – ή με τίποτα.] Πηγή: www.lifo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου