«Πόλεμος» Πρετεντέρη - Καρακούση στο «Βήμα» για τον Τσίπρα

 Πηγή:tvxs.gr


Η κόντρα μεταξύ του Γιάννη Πρετεντέρη και του Αντώνη Καρακούση μεταφέρθηκε στη δημόσια σφαίρα, μέσω άρθρων. Αφορμή αποτέλεσε ένα άρθρο του διευθυντή του Βήματος Αντώνη Καρακούση για τον Αλέξη Τσίπρα, το οποίο θεωρήθηκε από τον Γιάννη Πρετεντέρη ως «αγιογραφία».
Γενικά «θετικά» δημοσιεύματα για τον Αλέξη Τσίπρα θεωρούνται «απαγορευτικά» από τον Γιάννη Πρετεντέρη. Έτσι αποφάσισε να εξαπολύσει πυρά, μέσω άρθρου του, κατά του διευθυντή του και μάλιστα να αφήσει αιχμές για «περίεργες συμπτώσεις».
Εξάλλου ο Γιάννης Πρετεντέρης είναι γνωστό πως διατηρεί προσωπικές σχέσεις με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και ιδιαίτερα φιλικές με τον αντιπρόεδρο της ΝΔ Άδωνι Γεωργιάδη, με τον οποίο μάλιστα έκαναν και βόλτες με το σκάφος του στη Μύκονο το καλοκαίρι. Στο όνομα αυτών και της ΝΔ εξάλλου ο Πρετεντέρης συνεχίζει τον «ανένδοτο αγώνα» του κατά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης.
Μετά τη δημόσια αντιπαράθεση ερώτημα παραμένει η στάση που θα κρατήσει ο νέος ιδιοκτήτης του ΔΟΛ Βαγγέλης Μαρινάκης, αν δεν υπάρχει ήδη παρασκηνιακή παρέμβαση. Πάντως οι περισσότεροι «ποντάρουν» πως ο Αντώνης Καρακούσης θα πιεστεί για ακόμη πιο σκληρή αντικυβερνητική στάση από την εφημερίδα. Εξάλλου στα μέσα που ελέγχει ο Μαρινάκης, η «γραμμή» είναι δεδομένη.
Διαβάστε επίσης: Ο Μαρινάκης έριξε «μαύρο» στον Βήμα Fm


Το άρθρο του Γιάννη Πρετεντέρη
Περίεργες συμπτώσεις. Ακόμη και στον αντιπολιτευόμενο Τύπο κυκλοφορούν τελευταία κάτι παράξενες αγιογραφίες του Πρωθυπουργού. Γιατί παράξενες; Κάθε πρωθυπουργός δικαιούται τους αγιογράφους του. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση διηγούνται όλοι το ίδιο παραμύθι: ο άνθρωπος έμαθε, ωρίμασε, δοκιμάστηκε, άλλαξε. Απέκτησε γνώση και εμπειρία. Κυρίως όμως έχει άπλετο χρόνο στη διάθεσή του να αντιδράσει, δεν έχει κριθεί, δεν είναι τελειωμένος, αλλά «να τος πετιέται απ’ την αρχή».
Για την ακρίβεια, πετιέται ένας άλλος Τσίπρας. Εκείνος που ενδιαφέρεται για τους επιχειρηματίες, αγαπάει την Κεντροαριστερά και τον αγαπούν οι Ευρωπαίοι. Οσα είπαμε, νερό κι αλάτι. Ο ιδιότυπος κυνισμός του χαμαιλέοντα. Με άλλα λόγια, ο Τσίπρας δεν είναι ο Τσίπρας που έχουμε όλοι στο μυαλό μας, αλλά ένας φιλαλήθης, φιλότιμος, φιλόπονος, ίσως και φιλόζωος αθλητής που απλώς διάλεξε να τρέξει Μαραθώνιο και όχι σπριντ. Στο τέλος οι σπρίντερ θα φάνε τη σκόνη του. Ενας Αμπέμπε Μπικίλα χωρίς γραβάτα αλλά με παπούτσια. Το παραμύθι δεν είναι σπουδαίο, ούτε πρωτότυπο. Ολοι οι πρωθυπουργοί που ετοιμάζονται να χάσουν πασχίζουν να μας πείσουν πως έμαθαν, άλλαξαν κι αν χάσουν θα χάσουμε το καλύτερο. Κατανοητό. Κανείς Τσίπρας δεν θα πήγαινε στις εκλογές λέγοντας ότι είναι ο Τσίπρας τον οποίο αποδοκιμάζει σήμερα το 80% του ελληνικού λαού. Προφανώς θα επιχειρήσει να επινοήσει έναν άλλο Τσίπρα κι οποίος το χάψει, το έχαψε.
Μόνο που όλα αυτά δεν είναι παρά μια ωραία ιστορία να την κουβεντιάζουμε στις παρέες. Να διαφωνούμε και να συμφωνούμε. Στις εκλογές όμως κανείς δεν ψηφίζει με τα μάτια της ψυχής, ιδίως έπειτα από εννέα χρόνια κρίσης. Ψηφίζει για δουλειές, συντάξεις, πετρελαιοκηλίδες, εισφορές, πυρκαγιές, νοσοκομεία, φόρους… Κοινώς, ψηφίζει για την πραγματικότητα που ζει κι όχι για μια εικόνα πρωθυπουργού που φιλοτεχνούν κάποιοι αγιογράφοι και διακινούν μερικοί παρακεντέδες.
Διότι ο σημερινός Πρωθυπουργός παραμένει ο Πρωθυπουργός του Βαρουφάκη, του Κουρουμπλή, του Πολάκη, του Παππά, του Σπίρτζη, του Κατρούγκαλου. Της κυβέρνησης που κάηκε στην Αττική και πνίγηκε στον Σαρωνικό. Κι αυτή η κυβέρνηση είναι που θα κριθεί στις εκλογές επειδή πάντα στις εκλογές κρίνεται μια συγκεκριμένη κυβέρνηση, όχι τα «Κλασικά Εικονογραφημένα»! Αν έγινε ΠΑΣΟΚ, έγινε δυστυχώς το χειρότερο ΠΑΣΟΚ. Αν αισθάνεται αλλαγμένος, δεν ξέρω ποιον ενδιαφέρει η αλλαγή. Διότι τα παραμύθια χρειάζονται και κάποια λογική συνοχή. Κανείς δεν μπορεί να πείσει ακόμη και μικρά παιδιά ότι το κοριτσάκι που περπατά στο δάσος να πάει στη γιαγιά του είναι η Κοκκινοσκουφίτσα, που ξαφνικά όμως γίνεται η Χιονάτη.

Το άρθρο του Αντώνη Καρακούση

Όσοι τούτο τον καιρό έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν τον Πρωθυπουργό αισθάνονται τη διαφορά. Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει πιο σταθερός, πιο ήρεμος και σίγουρα πιο έμπειρος απ’ ό,τι στο παρελθόν. Η ευθύνη διακυβέρνησης της χώρας άλλωστε δεν έχει καμία σχέση με τον ρόλο του ηγήτορα της αντιπολίτευσης και η αλλαγή πεδίου από τη διεύθυνση ενός κόμματος στη διαχείριση των υποθέσεων ενός ολόκληρου λαού είναι άλλη κατάσταση, πολύ πιο απαιτητική και απείρως συνθετότερη. Δοκιμάστηκε, όπως συνηθίζει να λέει ο ίδιος στους συνομιλητές του, σε πάμπολλα μέτωπα, εγχώρια και διεθνή, τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Διήλθε από Συμπληγάδες είναι αλήθεια, και αυτό γίνεται φανερό από την πρώτη στιγμή.
Η οικονομία θα κρίνει τα πάντα
Ο Πρωθυπουργός έχει λειανθεί από την τριβή με τα προβλήματα της χώρας, η ματιά του είναι συνολικότερη, οι διεθνείς συσχετισμοί καθοδηγούν πλέον τη σκέψη του, επιδρούν και ενσωματώνονται στη στρατηγική και στον σχεδιασμό του, χωρίς αυτό ωστόσο να σημαίνει ότι έχει απομακρυνθεί από τις βασικές πολιτικές αρχές και τον κυρίαρχο κύκλο των ιδεών και αντιλήψεων που όριζαν την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του.
Σίγουρα πάντως δείχνει πιο ευέλικτος και πιο ώριμος. Και, το κυριότερο, αντιμετωπίζει την πρόκληση της διακυβέρνησης ως μαραθώνιο δρόμο, όπου δοκιμάζονται οι αντοχές, τα σχέδια και οι ιδέες βεβαίως. Ο κ. Τσίπρας έχει πεισθεί πια ότι όλα θα κριθούν στο πεδίο της οικονομίας. Θεωρεί ότι οι οικονομικές συνθήκες βελτιώνονται σταθερά, ότι το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης ελευθέρωσε τη χώρα από τα δεσμά της καχυποψίας και της αμφισβήτησης, και δημιούργησε προϋποθέσεις ανάκαμψης και εξόδου από την κρίση.
Μετρά και ξαναμετρά τις επιδόσεις της οικονομικής πολιτικής και υπολογίζει ότι η χώρα ξεφεύγει από τον κύκλο της ύφεσης και δείχνει πως μπορεί να εισέλθει σε βιώσιμο αναπτυξιακό κύκλο. Γι’ αυτό και δεν θέλει να διαταράξει επ’ ουδενί την πορεία που ξεκίνησε μετά το Eurogroup της 15ης Μαΐου. Θα επιμείνει έτσι στην ταχεία ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης, αποφεύγοντας τα λάθη και τις άγονες συγκρούσεις της προηγούμενης.
Σκοπός του είναι να φθάσει στη νέα χρονιά με το πεδίο καθαρισμένο, ώστε να έχει τον χρόνο να προετοιμάσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη ρύθμιση του χρέους. Προσβλέπει σε μια καθαρή ποσοτικοποίηση της ρύθμισης, η οποία θα επιβεβαιώνει τη βιωσιμότητα του χρέους και θα διευκολύνει πραγματικά την επανένταξη της ελληνικής οικονομίας στο διεθνές οικονομικό σύστημα.
Το ΔΝΤ και οι εμμονές των δανειστών
Αναγνωρίζει βεβαίως τις δυσκολίες, αντιλαμβάνεται τα εμπόδια που μπορεί να θέσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αλλά θέλει να εκμεταλλευθεί στον μέγιστο βαθμό την πίεση που μπορεί να ασκήσει το IMF στους ευρωπαίους δανειστές για μια γενναιότερη διευθέτηση.
Αξιολογεί βεβαίως τη σκληρή, σχεδόν μονολιθική και εμμονική στάση του κ. Τόμσεν, ξέρει τις απαιτήσεις του για νέα ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών λόγω των «κόκκινων» δανείων, αποδέχεται ως έναν βαθμό την αδυναμία του ελληνικού τραπεζικού συστήματος να ανταποκριθεί με ταχύτητα στην επίλυση του επίμαχου αυτού θέματος, θέλει και ο ίδιος να επιταχυνθεί η εξυγίανση του τραπεζικού τομέα, αλλά μπορεί επίσης να αντιληφθεί πόσο επιβαρυντική θα αποδειχθεί ενδεχόμενη επικράτηση των απόψεων του εμμονικού δανού οικονομολόγου, ο οποίος είδε τη φήμη του να καταρρακώνεται από τις αλλεπάλληλες αστοχίες του και επιζητεί τώρα κάποιου είδους επιβεβαίωση.
Ακόμη κατανοεί ότι το όλο ζήτημα σταθεροποίησης και ανάκαμψης της οικονομίας απαιτεί πειθαρχίες από την πλευρά της κυβέρνησης, αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες που προσθέτει η παρατηρούμενη εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας των πολιτών, αλλά θα επιμείνει έχοντας ως εγγύηση το δίδυμο Τσακαλώτου – Χουλιαράκη, που παρακολουθεί συστηματικά και οργανωμένα τη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών.
Προσβλέπει ταυτόχρονα στις ευρωπαϊκές εξελίξεις μετά τις γερμανικές εκλογές. Υπολογίζει στη ζωντάνια του γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, τον οποίο θεωρεί δυναμικότερο του Ολάντ, και ελπίζει ότι επανεκλεγόμενη η Ανγκελα Μέρκελ θα φροντίσει περισσότερο την υστεροφημία της ως ευρωπαίας πολιτικού, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες για την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Οι ευκαιρίες και ο χρόνος των εκλογών
Ο Πρωθυπουργός εκτιμά ότι θα υπάρξουν ευκαιρίες για την Ελλάδα στον βαθμό που επιβεβαιωθούν οι παραπάνω εκτιμήσεις. Και αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος κινητοποίησης της ελληνικής πλευράς προς την κατεύθυνση κάλυψης των υποχρεώσεων που πηγάζουν από το πρόγραμμα στήριξης όλων των προηγούμενων χρόνων. Βάσει των παραπάνω στοχεύσεων, ο Πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται τη θητεία του ως μαραθώνιο δρόμο. Επιμένει έτσι στους συνομιλητές του ότι θα εξαντλήσει την τετραετία, σχεδόν δεσμεύεται πως οι εκλογές θα γίνουν τον Σεπτέμβριο του 2019, σημειώνοντας ότι δεν έχει κανέναν λόγο να προσφύγει νωρίτερα στις κάλπες.
Οπως λέει με αφοπλιστική ειλικρίνεια, «όσο απομακρυνόμαστε από την εστία της κρίσης τόσο περισσότερα οφέλη θα αποκομίζει η κυβέρνηση και η θέση της θα ενισχύεται αν όντως διαμορφώσει συνθήκες βιώσιμης ανάκαμψης». Πράγμα που θα ορίσει και την πολιτική του στάση στο εσωτερικό. Θα επιμείνει έτσι στα ανοίγματα προς τους επιχειρηματίες, αξιοποιώντας τόσο τις αντιθέσεις που αναδεικνύονται τελευταίως όσο και τη διείσδυση των ξένων στα ελληνικά οικονομικά πράγματα. Επίσης θα απευθυνθεί με μεγαλύτερη ένταση στη νέα γενιά μέσω συγκεκριμένων πολιτικών χρηματοδότησης και δημιουργίας περιβάλλοντος ευκαιριών για νέους επιχειρηματίες. Γενικώς επιδιώκει να δημιουργήσει μια βάση εξόδου από την κρίση και έτσι να μετατοπίσει τη συζήτηση για το μέλλον. Το παρελθόν θέλει να το αξιοποιήσει ως βάση απόδοσης ευθυνών για τους προηγούμενους.
«Σπρίντερ που καλείται να τρέξει μαραθώνιο»
Ουσιαστικά ο κ. Τσίπρας θέλει να αποκρούσει στην πράξη όλα τα επιχειρήματα που καθιστούν ισχυρή τη διεκδίκηση της εξουσίας από τη Νέα Δημοκρατία. «Ο κ. Μητσοτάκης μοιάζει με έναν σπρίντερ που καλείται να τρέξει μαραθώνιο» λέει ο κ. Τσίπρας και συμπληρώνει ότι «ήδη έχει λαχανιάσει». Κατά τον Πρωθυπουργό ο κ. Μητσοτάκης δεν θα αντέξει τα δύο χρόνια πολιτικού μαραθωνίου που θα τον υποβάλει. Μένει βεβαίως να αποδειχθούν πρώτα οι δικές του αντοχές, καθώς στην πολιτική οι σχεδιασμοί δεν είναι πάντα ταιριαστοί με την πραγματικότητα και η στάση των πολιτών δεν ακολουθεί κατ’ ανάγκην το σενάριο που κατασκευάζει η κάθε κυβέρνηση.
Από εκεί και πέρα ο Πρωθυπουργός δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για τις εξελισσόμενες πολιτικές διεργασίες στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Ο ίδιος δεν κρύβει ότι διεκδικεί τον ευρύτερο χώρο. Γι’ αυτό και αποδίδει εξαιρετική σημασία στις σχέσεις που οικοδομεί σταθερά με τον κύκλο της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας, η οποία είναι αλήθεια ότι επιζητεί τη συνεργασία μαζί του. Είναι ακριβές άλλωστε ότι γερμανοί και γάλλοι σοσιαλδημοκράτες συνομιλούν περισσότερο μαζί του παρά με τις ηγεσίες των συγγενών ελληνικών εκφράσεων της Σοσιαλδημοκρατίας.
Γι’ αυτό άλλωστε έθεσε από τη Θεσσαλονίκη το ερώτημα προς τα πού θα κλίνει το νέο σχήμα της Κεντροαριστεράς, αν δηλαδή θα συγγενεύει με τη δική του Αριστερά ή θα λοξοδρομήσει προς τη Δεξιά. Χαριτολογεί μάλιστα σημειώνοντας ότι «με έναν τρόπο συμμετέχω στις διαδικασίες της Κεντροαριστεράς, χωρίς να διεκδικώ την ηγεσία».
Χωρίς αμφιβολία ο κ. Τσίπρας αποδεικνύεται σκληρός και επίμονος παίκτης. Οσοι τον θεωρούν τελειωμένο ή πιστεύουν ότι θα παραδώσει αμαχητί την εξουσία, πλανώνται πλάνην οικτράν. Κατά πάσα βεβαιότητα θα δώσει σκληρή μάχη και η διεκδίκησή του θα είναι προς όλες τις κατευθύνσεις.
Εχει δε, χωρίς αμφιβολία, χρόνο στη διάθεσή του. Μπορεί πιθανώς να ματαιοπονεί, αλλά σίγουρα θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του προκειμένου να μεταβάλει τα εις βάρος του προγνωστικά. Ο καιρός θα δείξει αν μπορεί να πείσει τους Ελληνες ότι ο δικός του δρόμος δεν υπήρξε ζημιογόνος αλλά, αντιθέτως, είναι ασφαλέστερος και αποδοτικότερος.