Θρήνος για ένα αξιαγάπητο γουρούνι

• 
  
•  
  [........] Θρήνος για έναν αξιαγάπητο χοίρο, θύμα τροχαίου ατυχήματος. Στο μαρμάρινο επιτύμβιο ανάγλυφο (2ος -3ος αιώνας μ.Χ.) είκονίζεται τετράτροχη άμαξα. Ο οδηγός κρατάει τα ηνία και πίσω του αδιάγνωστο αντικείμενο, ίσως φαλλό. Μπροστά από τις σηκωμένες οπλές των ζώων βρίσκεται ένας όρθιος χοίρος και κάτω από τους τροχούς της άμαξας εικονίζεται ο ίδιος χοίρος στο έδαφος. Το επίγραμμα τον παρουσιάζει να διηγείται τη τραγική του ιστορία:
   «Εγώ, ο Χοίρος, αγαπητός σε όλους, τετράποδος νιός, είμαι θαμμένος εδώ. Άφησα τη γη της Δαλματίας, όταν με έκαναν δώρο. Πάτησα το Δυρράχιο και πόθησα την Απολλωνία, και με τα πόδια μου γύρισα όλη τη γη, μόνος κι ακαταμάχητος. Τώρα όμως άφησα το φως εξαιτίας της βίας του τροχού. Λαχταρώντας να δω την Ημαθία και το άρμα της φαλλοφορίας, τώρα βρίσκομαι θαμμένος εδώ, χωρίς να έχει φτάσει η ώρα μου για να πεθάνω».
   Αφού προσφέρθηκε ως δώρο, ο χοίρος και ξεκίνησε με τον κύριό του την πορεία κατά μήκος της Εγνατίας Οδού από τη Δαλματία προς την Έδεσσα για να συμμετάσχει σε Διονυσιακή γιορτή, ίσως για να εκτελέσει ακροβατικά νούμερα. Σε μια κατηφόρα, ο κύριός του φαίνεται ότι έχασε τον έλεγχο της άμαξας, με αποτέλεσμα ο χοίρος, που προπορευόταν, να βρεθεί κάτω από τους τροχούς της και να σκοτωθεί. Με έκδηλη πίκρα και αγάπη ο κύριος του χοίρου τον τίμησε εγείροντας επιτύμβιο στον τόπο του ατυχήματος. [..........]
  Aπόσπασμα από το κείμενο που έγραψε ο Νίκος Άγουρος στην huffingtonpost .gr   γισ την έκθεση «Ένας Κόσμος Συναισθημάτων, Αρχαία Ελλάδα 700 π.Χ- 200π.Χ» που διοργανώνει το Ωνάσειο Πολιτιστικό Κέντρο Νέας Υόρκης
  

   ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ:

  *Πώς αισθάνονταν οι αρχαίοι Έλληνες και γιατί μας αφορά και σήμερα;