«Μην το ρισκάρεις. Εμβολιάσου!»

Καμπάνια ενημέρωσης

«Μην το ρισκάρεις. Εμβολιάσου!», για να μη θρηνήσουμε θύματα λόγω γρίπης

Με κεντρικό σύνθημα «Μην το ρισκάρεις. Εμβολιάσου!» ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος ξεκινά καμπάνια ενημέρωσης για την πρόληψη της γρίπης, με πρωταγωνίστρια την γλυκιά «Θεοπούλα» (που ενσάρκωσε η ηθοποιός Έφη Παπαθεοδώρου) από την επιτυχημένη σειρά του MEGA Channel «Στο παρά πέντε». Στόχος της καμπάνιας είναι να ενημερωθεί ο κόσμος για τα οφέλη του αντιγριπικού εμβολιασμού προκειμένου να μην θρηνήσουμε και φέτος θύματα. Την περίοδο 2015-2016, σύμφωνα με το ΚΕΕΛΠΝΟ καταγράφηκαν 197 θάνατοι εξαιτίας της γρίπης, εκ των οποίων οι 172 αφορούσαν σε ασθενείς που νοσηλεύτηκαν σε ΜΕΘ.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρου Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), κατά την περίοδο γρίπης 2015-2016 καταγράφηκαν 435 σοβαρά κρούσματα εργαστηριακά επιβεβαιωμένης γρίπης, εκ των οποίων τα 408 νοσηλεύτηκαν σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ). Μέση ηλικία των ατόμων που νοσηλεύτηκαν σε ΜΕΘ ήταν τα 57 έτη. Συνολικά, καταγράφηκαν 197 θάνατοι, εκ των οποίων οι 172 αφορούσαν σε ασθενείς που νοσηλεύτηκαν σε ΜΕΘ. Τα 166 (84,3%) από τα 197 προαναφερθέντα κρούσματα ανήκαν σε κλινική ομάδα υψηλού κινδύνου για την οποία συστήνεται εμβολιασμός για την εποχική γρίπη.

Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο πρόεδρος του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου Μιχαήλ Βλασταράκος εξήγησε ότι  «η γρίπη στη χώρα μας παρουσιάζει, από τα μέσα του Φθινοπώρου και μέχρι τα μέσα της Άνοιξης, επιδημικές εξάρσεις οι οποίες μπορούν να αποφευχθούν με συντονισμένη δράση όλων των συναρμόδιων φορέων για τη σωστή ενημέρωση του κοινού σχετικά με την αξία του εμβολιασμού. Το αντιγριπικό εμβόλιο δεν κοστίζει και δεν δημιουργεί κινδύνους. Αν αναλογιστούμε ότι στην Ελλάδα τον περσινό χειμώνα εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι νόσησαν από τον ιό της γρίπης με 435 σοβαρά περιστατικά και 197 θανάτους, τότε καταλαβαίνουμε πόσο απαραίτητη είναι η εμβολιαστική κάλυψη των πολιτών που ανήκουν στις ομάδες που πρέπει να εμβολιαστούν», επισήμανε ο κ. Βλασταράκος.

Συνέστησε σε όλους όσοι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού (ηλικιωμένοι άνω των 60 ετών, ασθενείς με χρόνιες παθήσεις, με ανοσοκαταστολή, μεταβολικά νοσήματα, έγκυοι, θηλάζουσες, παχύσαρκοι και παιδιά που παίρνουν ασπιρίνη μακροχρόνια) καθώς και στο υγειονομικό προσωπικό, να εμβολιαστούν εγκαίρως έναντι της γρίπης.

«Είναι απαράδεκτο να βρισκόμαστε στην τελευταία θέση της Ευρώπης από πλευράς εμβολιαστικής κάλυψης έναντι του ιού της γρίπης στο ιατρονοσηλευτικό προσωπικό», υπογράμμισε ο κ. Βλασταράκος.

Επίσης, κάλεσε την ηγεσία του Υπουργείου Υγείας να προχωρήσει σε προσλήψεις προσωπικού για τη στελέχωση των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας και των Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας προκειμένου να τεθούν σε λειτουργία οι δεκάδες κλειστές κλίνες.

Όπως είπε ο πρόεδρος του ΠΙΣ, στις 150 κλίνες που έχουν την υλικοτεχνική υποδομή, αλλά δεν λειτουργούν ελλείψει προσωπικού, εκτιμάται ότι μπορούν να νοσηλευθούν ετησίως 4.000 άτομα και να σωθεί το 50% εξ αυτών, δηλαδή 2.000 άτομα.

«Όλοι τόσο οι αρμόδιοι φορείς όσο και οι πολίτες», σημείωσε, «πρέπει να δώσουμε βάρος στην πρόληψη προκειμένου να αποφύγουμε τα δυσάρεστα αποτελέσματα της νόσησης που έχουν μεγάλο κοινωνικό και οικονομικό κόστος».

Ο διευθυντής του Ινστιτούτου Δημόσιας Υγείας του American College of Greece, καθηγητής Παναγιώτης Μπεχράκης είπε πως οι 197 θάνατοι από γρίπη στην χώρα μας την προηγούμενη χρονιά οφείλονται στο μειωμένο ενδιαφέρον του καθενός μας για προστασία της Δημόσιας Υγείας και στο φοβικό κλίμα που έχει αναπτυχθεί κατά των εμβολιασμών εν γένει.

«Το εμβόλιο για την γρίπη χορηγείται δωρεάν σε κάθε ασφαλισμένο. Ειδικές ομάδες εργαζομένων όπως οι επαγγελματίες υγείας, οι εκπαιδευτικοί, οι εργαζόμενοι στους χώρους εστίασης και διασκέδασης καθώς και όσοι εργάζονται σε χώρους και στα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά ακόμη και όσοι χρησιμοποιούν τα μέσα αυτά σε καθημερινή βάση, καλό είναι να γνωρίζουν, ότι, όχι μόνο έχουν αυξημένο κίνδυνο να νοσήσουν οι ίδιοι, αλλά και αν νοσήσουν θα μεταδώσουν την γρίπη μαζικά σε αθώους συνανθρώπους τους» τόνισε.

Τέλος, ο πρόεδρος της Ανωτάτης Γενικής Συνομοσπονδίας Συνταξιούχων Ελλάδας Νικόλαος Μουλίνος ανέφερε ότι «η πρόληψη αποτελεί κυρίαρχη προτεραιότητα, αφού είναι δεδομένο, ότι μπορεί να αποτρέψει μελλοντικούς κινδύνους για την Υγεία και να συμβάλλει θετικά στην ποιότητα της ζωής μας. Η Ανωτάτη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδος επαινεί και στηρίζει αυτές  τις πρωτοβουλίες που αποσκοπούν σε έμπρακτη στήριξη του κοινωνικού συνόλου, ιδιαίτερα σε μια δύσκολη κοινωνικά και οικονομικά περίοδο».

health.in.gr

Ο νομοθέτης δεν σκέφτηκε πως θα υπάρξει ένας Κυριάκος Μητσοτάκης

Τι δεν προέβλεψε ο νομοθέτης

 

31.10.2016

Συντάκτης: 

Δημήτρης Κανελλόπουλος

 

Πηγή:efsyn.gr

 

Οι ανεξάρτητες Αρχές αποτελούν πληγή για τη δημοκρατία. Κάτι που γίνεται φανερό και τώρα με το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης και την αδυναμία συγκρότησής του. Υφίσταται κι ένα συνταγματικό κενό πρόβλεψης τι γίνεται αν δεν συμπληρώνονται τα 4/5 της πλειοψηφίας της Διάσκεψης των Προέδρων που εκλέγουν τα μέλη των ανεξάρτητων Αρχών κι έρχεται έτσι να συμπληρωθεί το παζλ.
Διότι ο νομοθέτης δεν προέβλεψε τι θα συμβαίνει αν για διάφορους λόγους δεν υπάρχει η δυνατότητα να επιτευχθεί η πλειοψηφία των 4/5. Τι (θα) κάνουμε τότε; Δεν θα συγκροτηθεί ποτέ το ΕΣΡ εν προκειμένω;
Μια μειοψηφία, με άλλα λόγια, μπλοκάρει τις αποφάσεις μιας πλειοψηφίας. Πόσο δημοκρατικό φαντάζει όλο ετούτο;
Οι ανεξάρτητες Αρχές, με μέλη διορισμένα και όχι εκλεγμένα, δεν υποχρεώνονται να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Νέα ήθη. Χωρίς θεωρητικά και πρακτικά να διαθέτουν τη λαϊκή αποδοχή, αποφασίζουν κατά το δοκούν. Πόσο δημοκρατικό φαντάζει όλο ετούτο;
Με τις εκλεγμένες κυβερνήσεις μάλιστα να μην έχουν λόγο επί αυτών των αποφάσεων. Το λέει και το Σύνταγμα άλλωστε σε μερικές περιπτώσεις, όπως και τώρα: τα ραδιοτηλεοπτικά ζητήματα αποτελούν υπόθεση μιας ανεξάρτητης Αρχής και μόνο.
Ουδείς άλλος μπορεί να παρέμβει.
Αυτή τη στιγμή είμαστε έναν χρόνο κι έναν μήνα ακριβώς χωρίς ΕΣΡ. Και μη λογαριάζετε μόνο τις τηλεοπτικές άδειες που αποτελούν το φλέγον ζήτημα το τελευταίο διάστημα, υπάρχουν κι άλλα θέματα, εξίσου, αν όχι περισσότερο, σοβαρά.
Έναν χρόνο κι έναν μήνα ακριβώς τώρα και τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί λειτουργούν ανεξέλεγκτοι.
Δεν τους ελέγχει κανείς ούτε για την πολιτική πολυφωνία τους ούτε για τις πολιτικές ισορροπίες που πρέπει να τηρούν, δεν τους ελέγχει ακόμα και για άλλα πράγματα που έχουν τη σημασία τους, όπως τι ώρα θα μεταδίδονται οι τηλεοπτικές διαφημίσεις παιδικών παιχνιδιών - ειρήσθω εν παρόδω, απαγορεύεται ρητώς πριν από τις 10 το βράδυ.
Έναν χρόνο κι έναν μήνα χωρίς ΕΣΡ, λοιπόν, κάπως πρέπει επιτέλους να αντιμετωπιστεί το νομοθετικό αλλά και συνταγματικό κενό. Ο νομοθέτης δεν σκέφτηκε πως θα υπάρξει ένας Κυριάκος Μητσοτάκης.
Η «θεσμική» ευθύνη που φέρει η Νέα Δημοκρατία είναι δεδομένη.

Φταίχτες και φράχτες

 

Σεβαστάκης Δημήτρης

Δημοσίευση: Η Αυγή/ 30 Οκτωβρίου 2016 

 

Οι έννοιες και το λεξιλόγιο της Αριστεράς αποτελούν την κρίση κι όχι ο πλουτισμός χωρίς φράγκο, οι μπίζνες και η υπερχρέωση του κράτους, ο δανειακός παροξυσμός, η συλλογική ιδιοκτησιακή έπαρση και η φούσκα ακινήτων και δανείων.

Με τα παρακάτω, δεν εννοώ ούτε την ιστορική Ν.Δ., ούτε όλους τους «νεοφυείς» δορυφόρους της, ούτε φυσικά τους συντηρητικούς ψηφοφόρους. Εννοώ ένα μαλθακό και πονηρό μετα-δεξιό υβρίδιο: τη νέα Δεξιά πιάτσα, η οποία ψάχνει την ιδεολογική ρεβάνς. Ή, για την ακρίβεια, ότι στην αγωνία για ανακατάληψη της εξουσίας, επιστρατεύει μια χοντροκομμένη ηθικίστικη ρητορική, που προσπαθεί να μοιάσει με ιδεολογική κατασκευή. Κατ’ αυτήν (τη νεο-δεξιά ρητορική), η Αριστερά της Μεταπολίτευσης παραποίησε την Ιστορία, μεταβάλλοντας την ήττα του Εμφυλίου σε νίκη στο πεδίο της ιδεολογίας, των ηθικών αξιολογήσεων και της αισθητικής. Η Αριστερά κυριάρχησε στα πανεπιστήμια, στην εκπαίδευση, στη μέση αντίληψη για την Ιστορία, κυριάρχησε στα κείμενα, στην ποίηση, στο θέατρο, τον κινηματογράφο, στη μουσική, σε πολλές πλευρές της αιχμηρής επιστημονικής έρευνας. Οι διανοούμενοι, οι θεωρητικοί της, επιβλήθηκαν, την αριστερή ρητορική μιμήθηκαν πολλά κόμματα της Μεταπολίτευσης (πρωτίστως το πρώιμο, παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ), την αισθητική της ξεσήκωσαν οι πάντες. Ταγάρια και ράστα, με Μπακούνιν, Μαρξ, Μπαχτίν, Κρότσε, Μαρκούζε. Τα κεφάλια μέσα τώρα. Κάπως έτσι. Η Αριστερά παγκοσμίως είναι μια ημιεγκληματική-καταστροφική επικράτεια - γι’ αυτό εξάλλου απαγορεύουν τα κομμουνιστικά κόμματα στις τέως Ανατολικές χώρες! Η Αριστερά δημιούργησε τον κρατισμό, τους εργατοπατέρες, τους τεμπέληδες, τα δικαιώματα. Τα βασικά κακά που έφεραν την κρίση δεν σχετίζονται με τον δεξιό τρόπο διακυβέρνησης, αλλά με την επιρροή που άσκησαν οι πανίσχυροι αριστεροί στα αθώα και παρθένα παιδιά των κυβερνήσεων και κομμάτων εξουσίας της Μεταπολίτευσης.
Οι έννοιες και το λεξιλόγιο της Αριστεράς αποτελούν την κρίση κι όχι ο πλουτισμός χωρίς φράγκο, οι μπίζνες και η υπερχρέωση του κράτους, ο δανειακός παροξυσμός, η συλλογική ιδιοκτησιακή έπαρση και η φούσκα ακινήτων και δανείων. Η Ιστορία, ο διαμοιρασμός του ιστορικού δικαίου, η παλινόρθωση, έχουν γίνει πεδίο σύγκρουσης, και αρκετοί θαμώνες της Σκουφά κοιτάζουν, με αγωνία και δίκαιη αγανάκτηση, να στοιχηθούν πίσω απ’ αυτή την αξιολόγηση, αφού η άλλη (η αριστερή) δεν δίνει πια δουλίτσες. Οι αντιαριστεροί διανοούμενοι (πάντα θλιμμένοι με την κατάντια της χώρας) υπερπροβάλλονται, οι αναθεωρητές της ιστορικής κατάθεσης της Αριστεράς γνωρίζουν μια άνευ προηγουμένου συστημική αποδοχή. Αυτή η ανάγκη για ρεβάνς δεν προκύπτει, βέβαια, από τη διακύμανση που συχνά κυριαρχεί αλληλοδιάδοχα στις ιστορικές αξιολογήσεις. Δεν είναι θεωρητικό πρόβλημα ή πρόβλημα δικαίου. Είναι πρόβλημα θεωρητικής (!) ενίσχυσης, μιας απλής και ταπεινής έξης: «Δεν μπορώ να ζήσω εκτός εξουσίας”. Ή “Δεν μπορώ να μου παίρνουν οι αριστεροί τις μπροστινές θέσεις”. Κι αυτό είναι το αθώο. Γιατί το άλλο, το πιο σκοτεινό, αυτό που ακουμπάει λιγότερο στη φαντασίωση και πιο πολύ στην ωμότητα, είναι οι «δουλίτσες»...
Είναι η Αριστερά άμοιρη ευθυνών; Καθηλώσεις, αργοπορίες, αδεξιότητες, ενδοσυγκρούσεις και μ...κίες, δίνουν δικαιώματα. Εντούτοις, αυτά είναι οι απολήξεις των κουσουριών. Η Αριστερά τα τελευταία χρόνια αιχμαλωτίστηκε σ’ έναν ρηχό εμπειρισμό, σε μια άνιση συνδικαλιστική διεκδικητικότητα, που όσους πόρους αποσπούσε τόσους θεωρητικούς πόρους σπαταλούσε. Στη θέση της ηθικής της περιόδου των διώξεων, στη θέση της αισθητικής και θεωρίας της ΕΔΑΐτικης περιόδου, στη θέση της μεγάλης ιδεολογικής εμβάθυνσης της περιόδου της διάσπασης, επινόησε κάτι αδύναμο. Μια σκιά χωρίς ευκρινές περιεχόμενο, που είχε λίγο μεσσιανισμό από ΠΑΣΟΚ, λίγη συνδικαλίστικη τεχνική του ΚΚΕ, λίγο αστικό καθωσπρεπισμό Κέντρου, λίγη εναλλακτική λαϊκότητα, αρώματα μαρξισμού, λίγο «Πολίτη», λίγη «ΚοΜεπ», έναν ασυμμάζευτο πόθο ασπρομάλλη εκμοντερνισμού, Γάλλους μεταντανταϊστές και αγγλοσαξονικά θεωρητικά «πανκιά». Αυτή η στιλίστικη άθροιση πολιτικών αμφιέσεων δεν ορίζει το ιστορικό και επιχειρησιακό βάθος της νέας, αναγκαίας Αριστεράς. Αυτής που αναπότρεπτα θα επινοηθεί πάνω στην πέτρινη δυσκολία.

Ένας κόσμος όχι τόσο αγνός όσο φαίνεται

Βοτανολόγοι, μαντζούνια και κίνημα κατά εμβολίων

ΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΑΡΟΥ

• 

Η Καθημερινή

 

«Είναι τώρα να μην το δείξω αυτό; Μου έφεραν αυτό το μωράκι με διάγνωση έρπητα. Αυτά που βλέπετε τα άσπρα μέσα στο στόμα δεν είναι δόντια, είναι φούσκες με πύον... όπως και τα χειλάκια του, που είναι εμφανώς πρησμένα και έχει και εξάνθημα εξωτερικά. Ρώτησα πότε το έπαθε και μου είπε η μαμά του λίγες ημέρες μετά το εμβόλιο. Έψαξα συστατικά και το εμβόλιο περιείχε υδράργυρο.
Λοιπόν, το παιδάκι αυτό τελικά αποδείχθηκε ότι είχε δηλητηρίαση από υδράργυρο, μιας και θεραπεύθηκε με το αντίδοτο, που είναι το ομοιοπαθητικό Mercurius. (...) Γυναίκα με επιληψία που της εμφανίστηκε πέντε χρόνια μετά από εμβόλιο θεραπεύθηκε πλήρως μόλις πήρε το αντίδοτο του συγκεκριμένου εμβολίου! Τι σημαίνει αυτό;;;»
Η παραπάνω ανάρτηση έγινε στην κλειστή ομάδα του Facebook με τίτλο «Κρυφός Φόνος ΕΜΒΟΛΙΑ», η οποία έχει σήμερα 5.083 μέλη. Κάτω από το ποστ, άλλα μέλη ρωτούσαν για ποιο εμβόλιο γινόταν λόγος (σ.σ.:Ο υδράργυρος δεν περιέχεται σε εμβόλια. Το βρέφος, όπως αναφέρουν ειδικοί γιατροί, πιθανότατα έπασχε από ερπητική ουλοστοματίτιδα, ίωση που μεταδίδεται μέσω εκκρίσεων και περνάει με λήψη υγρών).

Η ομοιοπαθητικός που είχε κάνει την ανάρτηση απέφευγε να απαντήσει. Η δουλειά όμως είχε γίνει...
Τα αντιεμβολιαστικά γκρουπ του Facebook δεν είναι μόνον τα καταφύγια αγνών μαχητών «ενάντια στη σκοτεινή συνωμοσία των φαρμακοβιομηχανιών». Για κάποιους, ο τρόμος σημαίνει κέρδος. Το μεγαλύτερο τέτοιο γκρουπ («Εμβόλια=Απειλή ή Βοήθεια;») έχει σήμερα πάνω από 15.000 μέλη. Για να εισέλθεις χρειάζεται έγκριση των διαχειριστών.
Η «Κ» επιχείρησε να μπει, αλλά το αίτημα απορρίφθηκε. Συμπτωματικά, την επόμενη ημέρα ανακοινώθηκε ότι νέα μέλη γίνονται αποδεκτά μόνο ύστερα από πρόσκληση από παλιό μέλος. Επικοινωνήσαμε, ωστόσο, με τον διαχειριστή του, τον οποίο βρήκαμε στο κατάστημα με βιολογικά προϊόντα που διατηρεί σε πόλη της Βόρειας Ελλάδας.
Όπως μας είπε, οι δύο δραστηριότητες είναι άσχετες μεταξύ τους, «δεν διαφημίζω τι δουλειά κάνω». Ωστόσο, το προσωπικό του προφίλ είναι ανοικτό, προσβάσιμο από τα χιλιάδες μέλη της ομάδας. Εκεί διαφημίζει τα προϊόντα του καταστήματός του, όπως τη ροδιόλα, που στηρίζει το νευρολογικό μας σύστημα (ενάντια στους αεροψεκασμούς), και διάφορα βάμματα που «αποστέλλονται σε όλη την Ελλάδα».
Όπως είπε στην «Κ», «μόνο οι χαζοί πιστεύουν ότι δεν γίνονται ψεκασμοί και ότι τα εμβόλια δεν βλάπτουν, ακόμη και οι πέτρες ξέρουν ότι η χειραγώγηση είναι απόλυτη». Όταν αναφέραμε το περιστατικό με το βρέφος που κατέληξε από κοκκύτη πρόσφατα ανέφερε: «Δεν το πιστεύω αν δεν μου φέρετε στοιχεία. Προφανώς δεν σημαίνει ότι κάθε ανεμβολίαστο παιδί είναι και βράχος υγείας. Αν τρώει σκονογάλατα και δεν θηλάζει... Εγώ έχω μια κόρη 4,5 χρονών τέρας ευφυΐας και κίνησης, που πίνει νερό φιλτραρισμένο με ενεργό άνθρακα και ακόμη θηλάζει. Ούτε ένα εμβόλιο δεν έχει κάνει».
Συνολικά, όπως λέει, διατηρεί περί τις 20 ενημερωτικές σελίδες στο Facebook (για ακτινοβολίες, νερά, τροφές και... εκτρώσεις). Μέσω της ομάδας και του καταστήματος, διαφημίζεται και συγγενής του«βοτανολόγος», η οποία επίσης ισχυρίζεται ότι θεραπεύει με μαντζούνια διάφορες ασθένειες. Διατηρεί την ομάδα «Αρχέγονη Θεραπευτική και Κοσμετολογία».
Λίγες ημέρες μετά την είδηση για τον θάνατο του βρέφους από κοκκύτη, στην ανοικτή αντιεμβολιαστική ομάδα «Η Αλήθεια για τα Εμβόλια» ανέβηκε η ανάρτηση «Η Ανο-η-σία της Αγέλης». Ο συγγραφέας εκεί υποστηρίζει ότι ο εμβολιασμός από κοκκύτη δεν σώζει τα παιδιά ούτε αποτρέπει τη μετάδοση της νόσου. «Το σωστό αντιεμβολιαστικό κίνημα δεν συνιστά να μη γίνονται εμβολιασμοί, ο καθένας μπορεί να κάνει ελεύθερα τον εαυτό του ή τα παιδιά του πειραματόζωα», καταλήγει. Στα σχόλια τον ρωτούν εάν είναι γιατρός, αλλά αποφεύγει να απαντήσει. Από μια απλή αναζήτηση προκύπτει ότι διατηρεί ιατρείο Βιοπαθολογίας. Διατηρεί και δική του ομάδα με τίτλο «Επιστημονικές Συζητήσεις Ιατρικής».
  Έναςαπό τους επιφανέστερους αντιεμβολιαστές, τέλος, διατηρεί ινστιτούτο, επίσης σε πόλη της Βόρειας Ελλάδας. Μέχρι προχθές, στη σελίδα του υπήρχε το «δρ» πριν από το όνομά του. Ο Πανελλήνιος Ιατρικός
Σύλλογος έχει δεχθεί πολλές καταγγελίες ότι δεν διαθέτει πτυχίο Ιατρικής. Η υπόθεση διερευνάται από τον εισαγγελέα. Το «δρ» εξαφανίστηκε.
Ένας κόσμος όχι τόσο αγνός όσο φαίνεται
Ερευνα για τη σκοτεινή –ή πιο σκοτεινή– πλευρά των αντιεμβολιαστικών ομάδων του Facebook πραγματοποιεί εδώ και τρία χρόνια η ομάδα των Ελληνικών Hoaxes. «Ξεκίνησα ερευνώντας την ψεύτικη είδηση για τα κουκούτσια (σ.σ.: από βερίκοκα που δήθεν θεραπεύουν από τον καρκίνο)», λέει στην «Κ» ο Θοδωρής Δανιηλίδης, μέλος της ομάδας. «Έμπαινα στις αντιεμβολιαστικές ομάδες για να αλιεύω διάφορα ανυπόστατα άρθρα και να τα καταρρίπτω. Είδα αυτά τα γκρουπ σαν πηγή να βρίσκω θέματα». Κάπως έτσι ήρθε αντιμέτωπος με έναν κόσμο «όχι τόσο αγνό όσο φαίνεται», όπως λέει. «Έχω δει να προωθούν συγκεκριμένους ομοιοπαθητικούς γιατρούς, συχνά με προσωπικά μηνύματα μεταξύ των μελών. Όπως και να προτείνονται συγκεκριμένοι γιατροί για τη χορήγηση πλαστών βεβαιώσεων εμβολιασμού για το σχολείο. Είναι μέσα πολλοί θεραπευτές, έμποροι υγιεινών προϊόντων, άνθρωποι που έχουν κέρδος από αυτή την ιστορία».
Αντίστοιχες αποκαλύψεις έχουν γίνει και στο εξωτερικό. Μια σειρά από «επιφανείς» vaxxers έχουν κατηγορηθεί για κερδοσκοπικά κίνητρα. Πρώτος και κύριος ο Αγγλος γαστρεντερολόγος Andrew Wakefield που στα τέλη της δεκαετίας του 1990 «ανακάλυψε» τον συσχετισμό μεταξύ του τριπλού εμβολίου MMR και του αυτισμού, με αποτέλεσμα να φυτρώσει ο σπόρος της δυσπιστίας στο κοινό. Το 2004, οι Sunday Times δημοσίευσαν άρθρο που αποκάλυπτε πως ο Wakefield είχε χρηματιστεί από δικηγορική εταιρεία που επρόκειτο να μηνύσει κατασκευάστριες εταιρείες εμβολίων.

ΕΣΡ: Ποιος δίνει το δικαίωμα στην ΝΔ να μπλοκάρει το Σύνταγμα, κ.κ. Νομοθέτες μου των Ανεξάρτητων Αρχών;

ΕΣΡ: Ποιος δίνει το δικαίωμα στην ΝΔ να μπλοκάρει το Σύνταγμα, κ.κ. Νομοθέτες μου των Ανεξάρτητων Αρχών;

 | 31 Οκτ. 2016

Γιώργος Παπασπυρόπουλος

Η ΝΔ περιφέρει το εξαιτίας της νεκρό ΕΣΡ ως εναλλακτική λύση  και το ΣτΕ επιβάλλει την επιστροφή όλων των αρμοδιοτήτων σε μια Αρχή που δεν μπορεί λόγω νομικών κενών να συγκροτηθεί… Ιστορίες νομοθετικής τρέλας και εξ αυτής ζέοντος νομικού αδιεξόδου. Το ΣτΕ με απόφασή του θεωρεί αντισυνταγματική την χωρίς άδεια λειτουργία των τηλεοπτικών σταθμών.
Το ΕΣΡ με έγγραφο του από το καλοκαίρι του 2015 δήλωνε αδυναμία να διενεργήσει τον διαγωνισμό.
Η ΝΔ υπό τον Βαγγέλη Μειμαράκη είχε συμφωνήσει στη συναίνεση για την εκλογή των μελών του ΕΣΡ.
Μετά την άρνηση της ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη να συναινέσει, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να προσθέσει στο νόμο το άρθρο 2Α με το οποίο μεταβιβάσθηκαν οι αρμοδιότητες του ΕΣΡ στον Υπουργό.
Σήμερα έχουμε αρνητική απόφαση ΣτΕ για την μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στο αρμόδιο υπουργείο - αλλά όχι ακόμη το σκεπτικό... όμως εξ αιτίας αυτής της απόφασης επιστρέφονται ήδη από αύριο οι αρμοδιότητες από το υπουργείο στο ΕΣΡ.
Στο ΕΣΡ που δεν υπάρχει ακόμη λόγω ΝΔ.
Πιάσε το αβγό και κούρευτο, κ.κ. νομοθέτες των ανεξάρτητων αρχών!

Αθάνατος!

ΚΑΙΣΑΡ ΚΑΙ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ
 Μάνος Χατζιδάκις
 (1962) (full album)
www.youtube.com
ΚΑΙΣΑΡ ΚΑΙ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ Έργο 21 (1962)
 Μουσική κωμωδία με χορούς και τραγούδια, βασισμένο στο
Θεατρικό έργο του Μπέρναρντ Σω.

01. ΕΙΣΑΓΩΓΗ (ορχηστρικό) 00:00
02. ΣΑΡΑΜΠΑΝΤΑ - Χορωδία 01:21
03. ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΣΦΙΓΓΑ (ορχηστρικό) 03:58
04. Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΓΑΤΑ - Ευγενία Συριώτη 05:47
05. ΤΟ ΝΤΥΣΙΜΟ ΤΗΣ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΣ (ορχηστρικό) 07:24
06. ΑΧ, ΜΑΡΚ-ΑΝΤΩΝΙΕ - Ευγενία Συριώτη 09:22
07. ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ (ορχηστρικό) 11:46
08. ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΡΟΥΦΙΟΥ- Σπύρος Σακκάς 13:50
09. ΤΑ ΕΞΥΠΝΑ ΠΑΠΑΚΙΑ - Κουιντέττο & Χορωδία 16:02
10. ΕΝΑ ΓΑΛΑΖΙΟ ΦΟΡΕΜΑ - Γιώργος Κωνσταντίνου 18:26
11. ΣΥΜΠΟΣΙΟ (ορχηστρικό) 21:01
12. Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΝΕΓΡΩΝ (ορχηστρικό) 22:56
13. ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΗ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ - Ζωή Φυτούση 24:48
14. ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ (ορχηστρικό) 28:53
15. Ο ΝΕΙΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΗΓΗ - Ευγενία Συριώτη 31:17
16. ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ (ορχηστρικό) 33:07
17. ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ - Χορωδία 35:46

 ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΩ

Μουσική: Χρυσόστομος Καραντωνίου
Στίχοι: Δημήτρης Παπαχαραλάμπους

Να μην ξεχνώ

Μαυρίσανε τα χέρια μου
στα χώματα να ψάχνω.
Για χαλασμένα όνειρα
και λόγια πεταμένα.
Με τα κουρέλια μιας ζωής
τα ρούχα μου να φτιάχνω,
να τα φορώ να μην ξεχνώ
τι θέλω από μένα.

Να μην ξεχνώ πως έχω γύρω μου φωτιά
και πάει να κάψει της ζωής μου τ' ακριβά.
Να μην ξεχνώ πως έχω μέσα μου βαθιά
φτώχια που δεν την αγοράζουν τα λεφτά.

Φαγώθηκαν τα χέρια μου
γερή σκουριά να τρίβω
να βρω ασήμι στεναγμό
και φιλντισένιο δάκρυ.
Περιουσία μιας στιγμής
στην τσέπη μου να κρύβω,
μα στου γκρεμού να μην ξεχνώ
πως στέκομαι την άκρη


Ενορχήστρωση, κιθάρες: Χρυσόστομος Καραντωνίου
Γιάννης Παπατριανταφύλλου: κοντραμπάσο
Σωκράτης Γανιάρης: τύμπανα*
Κώστας Αγέρης: βιολί
Αγγέλικα Παπανικολάου: ακορντεόν
Γιάννης Κατσαφλιάκας: μαντολίνο
Δημήτρης Δερμάνης: πιάνο

«Την ευθύνη για τη σκληρότητα των μνημονίων την φέρουν και οι Ελληνες»

Ο ιστορικός Γιώργος Δερτιλής | ΜΑΡΙΟΣ ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

 

 

Η Εφημερίδα των Συντακτών/29.10.2016, 

Συντάκτρια: 

Νόρα Ράλλη

Είναι γνωστός διεθνώς. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε επισκέπτης καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και της Οξφόρδης. Είναι τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας. Εχει ιδρύσει το Ιστορικό Αρχείο του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εχει εκλεγεί τακτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών.
Εχει τιμηθεί με το παράσημο του Φοίνικα της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ο σπουδαίος ιστορικός Γιώργος Δερτιλής, πέρα από τους τίτλους που κατέχει και τα πολλά βιβλία που έχει γράψει, φέρει ένα συγκεκριμένο χαρακτηριστικό που τον διαφοροποιεί ως επιστήμονα: διαθέτει την ικανότητα να μιλάει με τρόπο κατανοητό προς όλους και να γράφει προσωπικά, χωρίς να διαπραγματεύεται ωστόσο την επιστημονική του εγκυρότητα.
Ο ίδιος ισχυρίζεται πως το «Επτά πόλεμοι, τέσσερις εμφύλιοι, επτά πτωχεύσεις» (εκδόσεις Πόλις), που μόλις κυκλοφόρησε, είναι το τελευταίο του βιβλίο, στο οποίο κατορθώνει σε μόνο 150 σελίδες να περιγράψει, να ερμηνεύσει και να αναλύσει τη νεότερη Ιστορία της χώρας μας.
• Προμετωπίδα του βιβλίου σας είναι το απόσπασμα του Θουκυδίδη «O πόλεμος δεν είναι υπόθεση όπλων, όσο οικονομικών μέσων». Σε ποιο βαθμό αυτό ισχύει στη σημερινή εποχή και ιδιαίτερα σε σχέση με όσα συμβαίνουν στη χώρα μας;
Ισχύει. Οποιος σχεδιάζει πόλεμο θα πρέπει να προβλέψει είτε πώς θα αγοράσει τα όπλα που θα χρειαστεί είτε πώς θα τα κατασκευάσει - και όχι μόνον όπλα.
Σας θυμίζω ότι οι δικτάτορες του 1974 προκάλεσαν πόλεμο στην Κύπρο χωρίς να έχουν όχι μόνο αεροπλάνα με επαρκή εμβέλεια πτήσης για να υπερασπιστούν την Κύπρο, αλλά ούτε καν τα άρβυλα που χρειάζονταν για μια θλιβερή επιστράτευση που απέτυχε οικτρά.
Διαβάζοντας σήμερα για τα τουρκικά υποβρύχια που περιδιαβάζουν στο Αιγαίο, ελπίζω να είναι κάπως καλύτερη η σημερινή κατάσταση· και ακούοντας τα ελληνικά αεριωθούμενα να περνάνε πάνω από το κεφάλι μου, εύχομαι καλή τύχη στα παιδιά που τα κυβερνούν.
• Ως ιστορικό, σας ξάφνιασαν τα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια;
Αν με ξάφνιαζαν, δεν θα ήμουν ιστορικός.
• Λέτε πως ο ιστορικός δεν είναι δικαστής. Ποιος, λοιπόν, είναι ο ρόλος του;
Να διευκρινίζει με παρρησία πότε ομιλεί ως ιστορικός και πότε ως πολίτης. Ο ρόλος του ιστορικού είναι να ανανεώνει με υπεύθυνο, λιτό και γλαφυρό τρόπο την Ιστορία στα πεδία που ερευνά και κυρίως την ερμηνεία της.

Και να το πράττει με τη μεγαλύτερη δυνατή αμεροληψία απέναντι στα πρόσωπα και στα γεγονότα της κοινωνίας και της εποχής που μελετά, κρίνοντας μάλιστα με βάση τις αξίες, τα ήθη και την ηθική εκείνης της κοινωνίας και εκείνης της εποχής - όχι της δικής του. • Το δημόσιο χρέος ανέρχεται σε 328,3 δισ. (30/6/2016) και την ίδια στιγμή αποκαλύπτεται ότι μόνο οι υπερτιμολογήσεις στον Τομέα της Δημόσιας Υγείας επιβάρυναν τον κρατικό προϋπολογισμό κατά 85 δισ. σε διάστημα 13 ετών (δηλαδή, το 25% του σημερινού δημόσιου χρέους). Αποτελεί αυτό μια ένδειξη για το πώς φτάσαμε εκεί που φτάσαμε; Ποια η ευθύνη του ίδιου του Ελληνα;
Eυθύνη δεν φέρουν μόνο οι ασυνείδητοι προμηθευτές του Δημοσίου, Ελληνες και ξένοι. Τις υπερτιμολογήσεις τις ενέκριναν ελληνικοί δημόσιοι οργανισμοί και τις υπέγραψαν Ελληνες διευθυντές, γραμματείς και υπουργοί.
Τα υπερτιμολογημένα φάρμακα τα απαιτούσαν ενίοτε χωρίς να τα έχουν ανάγκη Ελληνες πολίτες από Ελληνες γιατρούς και εκείνοι υπέγραφαν ελαφρά τη καρδία τις συνταγές - για να μη μιλήσω για τους δήθεν τυφλούς και άλλα παρόμοια.
Αν προσθέσετε, μάλιστα, όλες τις άλλες σπατάλες των τελευταίων 13 ετών, φαύλες ή απλώς άσκεπτες, θα δείτε ότι καλύπτουν το σύνολο του χρέους.
Ας μην επαναλάβω όσα γράφω στο βιβλίο για τα εκατομμύρια των ευρωπαϊκών προγραμμάτων που επιχορήγησαν ανύπαρκτα ελαιόδενδρα, υπεράριθμα πρόβατα και δήθεν πολιτιστικά κέντρα, ή που σπαταλήθηκαν σε σιντριβάνια, παιδικές χαρές και δήθεν εκπαιδευτικά προγράμματα.
• Σε μόλις 5 χρόνια συμπληρώνονται τα 200 χρόνια από την κήρυξη της Επανάστασης του 1821, τον εμφύλιο πόλεμο και την πτώχευση που ήλθαν αμέσως μετά. Οπως γράφετε, στις μέρες μας «επήλθε η 7η συγκεκαλυμμένη πτώχευση της ελληνικής Ιστορίας». Μπορείτε να μας εξηγήσετε γιατί «συγκαλύπτεται» η τελευταία αυτή πτώχευση;
Χρησιμοποίησα τον διεθνώς αποδεκτό οικονομολογικό όρο «συμφωνία διάσωσης» (bail out) για τις συμφωνίες που υπέγραψαν οι αλλεπάλληλες ελληνικές κυβερνήσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση μετά την πτώχευση του 2011.
Ο όρος, ναυτικής προέλευσης, αφορά τις διασώσεις ναυαγίων. Στην ουσία, πρόκειται για διεθνείς συμβάσεις με όλη την ισχύ που τους προσδίδει η υπογραφή των συμβαλλομένων κρατών. Επειδή τις συνυπογράφουν μαζί με τα κράτη και οργανισμοί που δεν έχουν κρατική υπόσταση, χρησιμοποιείται ο όρος «Μνημόνιο» αντί του όρου «Συνθήκη».
Στην Ελλάδα ο όρος «Μνημόνιο» απέκτησε σύντομα αρνητική χροιά, επειδή τα αλλεπάλληλα μνημόνια απέτρεψαν μεν την οριστική πτώχευση, αλλά έως το 2016 είχαν αποτύχει να διασώσουν τη ναυαγισμένη ελληνική οικονομία.
• Πού οφείλεται αυτό;
Η αποτυχία, όπως γράφω και στο βιβλίο, οφείλεται όχι μόνο στους υφεσιογόνους όρους των μνημονίων, τους οποίους συγκαλύπτουν πολλοί από τους υπεύθυνους συνευρωπαίους πολιτικούς· οφείλεται κυρίως στην ανικανότητα των ελληνικών πολιτικών κομμάτων, είτε στην κυβέρνηση βρίσκονταν είτε στην αντιπολίτευση, να αντιμετωπίσουν υπεύθυνα και ορθολογικά τις διαπραγματεύσεις και τις συμφωνίες.
Στην αντιπολίτευση, απέρριπταν τα πάντα· και στην κυβέρνηση παραβίαζαν ή δεν εφάρμοζαν ή καθυστερούσαν τις μεταρρυθμίσεις που επέβαλλαν οι συμφωνίες.
Οι μεταρρυθμίσεις, όμως, ήταν οι αναγκαίες προϋποθέσεις όχι απλώς για να εισπράξουν δανειακά κεφάλαια αλλά για να βγει η οικονομία από τον υφεσιακό φαύλο κύκλο και να προσελκύσει τα διαφυγόντα κεφάλαια και τις επενδύσεις που χρειαζόταν για να εισέλθει σε νέο, αγαθό κύκλο.
Και για να γίνει αυτό, έπρεπε να επανακτήσει η χώρα τη χαμένη αξιοπιστία της. Αυτά είναι που συγκαλύπτουν οι δικοί μας ηγέτες, ρίχνοντας ολόκληρη την ευθύνη στους ξένους.
• Εχει ειπωθεί κατ’ επανάληψη ότι τα τελευταία 6 χρόνια η Ελλάδα αναγκάστηκε να δεχτεί από τους «συμμάχους» και «εταίρους» της οικονομικούς και πολιτικούς όρους τόσο απεχθείς, που μόνο μια χώρα που συνετρίβη σε ολοκληρωτικό πόλεμο θα είχε δεχτεί. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη;
Αυτή η άποψη υπονοεί ότι για τους όρους των συμφωνιών ευθύνονται αποκλειστικά οι άσπλαχνοι εταίροι μας.
Δεν συμφωνώ, τόσο για τους λόγους που ανέφερα στο προηγούμενο ερώτημα όσο και για πολλούς άλλους. Οι ηγέτες των άλλων χωρών-μελών δίνουν λόγο στους φορολογουμένους συμπολίτες τους για τα ποσά που δανείζουν στην Ελλάδα.
Αν μας ζητούσαν πριν από την κρίση να πληρώνουμε φόρους για να μην πτωχεύσει η Ρουμανία θα το δεχόμασταν; Εξάλλου, την ευθύνη τη φέρουν και οι Ελληνες: όσοι παραπλάνησαν τους «κουτόφραγκους» με ψευδείς στατιστικές· όσοι είχαν υποχρέωση να τις καταγγείλουν ή να παραιτηθούν και εσιώπησαν· όσοι ηγέτες μας αντιμάχονταν λυσσωδώς τις μεταρρυθμίσεις προκειμένου να καταλάβουν την εξουσία, όσοι τις καθυστερούσαν μόλις την αποκτούσαν, όσοι μας φορολογούσαν για να μη μειώσουν τις δαπάνες.
Ευθύνονται όσοι από εμάς τους ακολουθούσαμε τυφλά με απεργίες και διαδηλώσεις, επιφέροντας στην οικονομία της χώρας τεράστιες ζημίες ή ακόμη και υλικές καταστροφές - που σήμερα τις πληρώνουμε όλοι οι φορολογούμενοι και μαζί μας όλοι οι νεόπτωχοι μισθωτοί και συνταξιούχοι.
• Βρίσκετε ομοιότητες με αντίστοιχα γεγονότα του παρελθόντος;
Ναι, και μάλιστα πολλές. Στο θέμα των μεταρρυθμίσεων και της αξιοπιστίας που ανέφερα προηγουμένως, το βιβλίο που συζητούμε περιγράφει ένα καλό παράδειγμα, τον πόλεμο του 1897. Σας το περιγράφω. Μετά την πτώχευση του 1893, την πρωθυπουργία αναλαμβάνει ο Δηλιγιάννης. Αγνοώντας την πτώχευση, διπλασιάζει τις στρατιωτικές δαπάνες και ευαγγελίζεται πόλεμο, φανατίζοντας τα πλήθη.
Το 1897, ελληνικός στρατός αποβιβάζεται στην Κρήτη για να στηρίξει την επανάσταση. Σε λίγες μέρες τα οθωμανικά στρατεύματα φτάνουν στον Δομοκό. Η επέμβαση έξι ξένων Δυνάμεων σώζει κυριολεκτικώς την Ελλάδα. Κρίνοντας ότι η κατάσταση απειλεί την ειρήνη και τις μεταξύ τους ισορροπίες, επιβάλλουν στον σουλτάνο να αποσύρει τον στρατό του.
Τον Δηλιγιάννη διαδέχεται κυβέρνηση Ζαΐμη. Μέσα σε ένδεκα μόλις μήνες, η κυβέρνηση υπογράφει τη συνθήκη ειρήνης· πείθει τις Δυνάμεις να επιβάλουν στην Τουρκία αυτονομία της Κρήτης με Ελληνα ύπατο αρμοστή· διαπραγματεύεται τις μειώσεις δαπανών και τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούσε ο Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος προκειμένου να αναδιαρθρώσει το χρέος.
Επτά χρόνια αργότερα, η δραχμή, που είχε υποτιμηθεί κατά 50%, θα ανακτήσει την ισοτιμία της με το γαλλικό φράγκο· και το 1907 η τιμή της θα υπερβεί την τιμή του χρυσού φράγκου, γεγονός πρωτοφανές στην Ιστορία της χώρας.
• Σας απασχολεί η άνοδος της Ακροδεξιάς και της ξενοφοβίας στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη; Εντοπίζετε μήπως αντιστοιχίες με τη μεσοπολεμική περίοδο;
Βεβαίως με ανησυχεί, όχι μόνο για την Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο. Δείτε τους δημαγωγούς σαν τον Τραμπ, τον Ερντογάν και τον Πούτιν, να προωθούν μια προσωπολατρική δικτατορία, που στη Ρωσία έγινε ήδη καθεστώς, στην Τουρκία θα γίνει σύντομα και που ελπίζουμε να αποφύγουν οι Ηνωμένες Πολιτείες χάρη στην πίστη και την προσήλωση των Αμερικανών πολιτών στο Σύνταγμά τους και στη δημοκρατία.
Παρόμοιες δικτατορίες επέβαλαν άλλωστε, στην περίοδο του Μεσοπολέμου, ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ.
• Αποκαλείτε τον άνθρωπο «πλανητικό παράσιτο». Πώς το εννοείτε και πώς το τεκμηριώνετε;
Το εννοώ, ως άνθρωπος που αγαπά τον παράδεισο που ήταν και είναι ακόμη ο πλανήτης που μας έλαχε, ως πολίτης που πιστεύει στην επείγουσα ανάγκη οικολογικής συνείδησης και ως ιστορικός που μας παρατηρεί έντρομος να σωριάζουμε στα σκουπίδια τα φονικά όπλα που κατασκευάσαμε για να εξολοθρεύουμε αλλήλους, πυρηνικά και άλλα. Παράσιτο της Γης, παράσιτο και του ίδιου του ανθρωπίνου γένους.
• Βλέπετε διέξοδο από τον φαύλο κύκλο των πτωχεύσεων;
Ναι. Εάν εφαρμοστούν σωστά και γρήγορα οι μεταρρυθμίσεις (και αν δεν επέλθουν άλλες δυσμενείς συνθήκες, εσωτερικές ή διεθνείς), θα ακολουθήσει ένας αγαθός οικονομικός κύκλος που μπορεί να μας βγάλει από την κρίση.
Περιγράφω ένα τέτοιο, αισιόδοξο σενάριο στο βιβλίο μου (σελίδες 109-123) διευκρινίζοντας, βεβαίως, ότι δυστυχώς έχει λιγότερες πιθανότητες από τα απαισιόδοξα σενάρια.

.:BiblioNet : Δερτιλής, Γιώργος Β., 1939-

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΑΚΡΑΤΕΙΑΣ  

Ποιοι είμαστε εμείς οι ουτιδανοί που  θα τους κατακρίνουν;

Μήπως κάθε απόφασή τους δεν είναι υποχρεωτικώς  ορθή;
Τους "άθλους" των ισχυρών κατά των ταπεινών  εγκρίνουν,
η επιλεκτική τους ευαισθησία  σ΄όλο τον ντουνιά  γνωστή . 

***************************
Anastas Konstandini TASO

Αυτήν την ανεξαρτησία των Aνεξάρτητων Αρχών επιδιώκει η αντιπολίτευση

Παρακολουθούμε την αντιπολίτευση να εκρήγνυται επειδή θίγεται η Ανεξαρτησία του ΕΣΡ. Ας δούμε λοιπόν μια άλλη Ανεξάρτητη Αρχή, την Επιτροπή Ανταγωνισμού, εξαιρετικά σημαντική για την Κοινωνία, να δούμε πώς αντιλαμβάνεται η αντιπολίτευση την «Ανεξαρτησία».

Του Γιώργου Φλωρά
Το 2003 που ξεκίνησε ουσιαστικά η λειτουργία της Επιτροπής Ανταγωνισμού διορίστηκε ο πρώτος πρόεδρος της, ο Σπύρος Ζησιμόπουλος. Διορίστηκε ως προσωπική επιλογή του τότε Υπουργού Ανάπτυξης Άκη Τσοχατζόπουλου. Ο Ζησιμόπουλος ήταν διευθυντής του Χρήστου Παπουτσή όταν αυτός ήταν Επίτροπος στην ΕΕ και όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, πριν γίνει πρόεδρος στην Επιτροπή Ανταγωνισμού, έγινε πρόεδρος στην ΡΑΘΕ, την εποχή των μεγάλων εξαγορών. Η θητεία του Ζησιμόπουλου ανανεώθηκε στις αρχές του 2006 από την Νέα Δημοκρατία με ομόφωνη γνώμη του ΠΑΣΟΚ.
Το 2008 αναλαμβάνει διευθυντής του γραφείου του Προέδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού ο Γιώργος Μυλωνάκης, ο άνθρωπος του σήμερα κατέχει την θέση του στενού συνεργάτη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναλαμβάνει Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης στην Κυβέρνηση Σαμαρά, ο Μυλωνάκης αναλαμβάνει σύμβουλος του Υπουργού, ταυτόχρονα με τα καθήκοντά του ως δεξί χέρι του προέδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού (τότε είχε αλλάξει ο πρόεδρος και ήταν ο Δημήτρης Κυριτσάκης). Δηλαδή το πρωί ο Μυλωνάκης, ως δεξί χέρι του Προέδρου και των αντιπροέδρων, λάμβανε γνώση όλων των σημαντικών θεμάτων της Επιτροπής Ανταγωνισμού και το απόγευμα, μετά τις 5 έως αργά το βράδυ, συμβούλευε τον Μητσοτάκη πώς θα εφαρμόσει σωστά το Μνημόνιο (βλ. απολύσεις κλπ). Μόλις ο Μητσοτάκης έγινε πρόεδρος της ΝΔ ο Μυλωνάκης αποχώρησε από την θέση του στην ΕΑ και πήγε στο γραφείο του Μητσοτάκη. Προφανώς όλο αυτό το διάστημα διατηρούσε ο Μυλωνάκης πλήρη ανεξαρτησία ανάμεσα στους δυο ρόλους.
Τον Σεπτέμβριο του 2009 λήγει η θητεία του Ζησιμόπουλου και αναλαμβάνει στην θέση του, ελάχιστες ημέρες πριν τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2009, ο Δημήτρης Κυριτσάκης. Η επιλογή ήταν του τότε Υπουργού Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη. Με δεδομένο ότι ο Κυριτσάκης ήταν δικαστικός που δεν είχε καμία σχέση με τον ανταγωνισμό και μάλιστα σε προχωρημένη τότε ηλικία (ήταν ήδη 69 ετών), οι φήμες λένε ότι σημαντικό ρόλο στην επιλογή του έπαιξαν οι σχέσεις του με την οικογένεια Μητσοτάκη (μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Χατζηδάκης αποτελεί «παιδί» του Μητσοτάκη, αγαπητός «φίλος» της Οικογένειας και πιστός «υπηρέτης» των πολιτικών του θέσεων). Ο Κυριτσάκης είχε γίνει ιδιαίτερα γνωστός από την συνδικαλιστική του δράση, ως ο προκάτοχος του Χαράλαμπου Αθανασίου στην θέση του Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων .
Στην νέα σύνθεση της Επιτροπής Ανταγωνισμού του έτους 2009 συμπεριλαμβάνεται και ο Δημήτρης Λουκάς ως εισηγητής. Ο Λουκάς είναι ο σύζυγος της Νίκης Κεραμέως η οποία ξαφνικά στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, χωρίς να την γνωρίζει κανείς στην Πολιτική, με ελάχιστες δράσεις για τις οποίες την γνώριζε το ευρύ κοινό, συμπεριλαμβάνεται σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του Σαμαρά και φυσικά εκλέγεται. Με δεδομένο ότι στα ψηφοδέλτια Επικρατείας (σε εκλόγιμες θέσεις) πάντα συμπεριλαμβάνονται άνθρωποι εγνωσμένης αξίας και δράσης ουδείς κατάλαβε γιατί αποφάσισε ο Σαμαράς να δωρίσει την θέση αυτή στην Κεραμέως (δεν κρίνεται η αξία της έως τότε αλλά η αξία της αυτή δεν της είχε δώσει κάποια αναγνώριση στο ευρύ φάσμα της Κοινωνίας, με απλά λόγια την ήξεραν ελάχιστοι από τα εκατομμύρια ψηφοφόρους της ΝΔ).



Τον Σεπτέμβριο του 2009 γίνεται επίσης μέλος της Επιτροπής Ανταγωνισμού ο Δημήτρης Δανηλάτος, στέλεχος της ΝΔ επί χρόνια, άνθρωπος που διατέλεσε και Γενικός Γραμματέας Βιομηχανίας και Εξωτερικού Εμπορίου επί Κυβερνήσεων ΝΔ. Επίσης διορίστηκε μέλος της ΕΑ η Αδαμαντία Καλούδη, πρώην σύμβουλος στο Γενικό Γραμματέα της Κυβέρνησης Α. Καρρά.
Το 2013 ανανεώνεται η θητεία του Δημήτρη Κυριτσάκη, πάλι από την Κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και σταδιακά μπαίνουν νέα μέλη (στις θέσεις μελών που έφυγαν) όπως η Λευκοθέα Ντέκα, σύζυγος του συμβούλου του Γιώργου Παπανδρέου σε θέματα Επικοινωνίας, την εποχή της πρωθυπουργίας του ΓΑΠ καθώς και η Μάρθα Καββαθά, σύμβουλος, αρχικά, του Χρυσοχοϊδη και στην συνέχεια σύμβουλος του Γιάννη Στουρνάρα, επί θητείας του στο ΥΠΟΙΚ.
Όπως είναι εμφανές οι συνήθεις επιλογές της αντιπολίτευσης στην στελέχωση Ανεξάρτητων Αρχών είναι «απόλυτα αντικειμενικές» και ουδόλως επηρεάζονται από τις σχέσεις των προσώπων με τα κόμματα που κυβερνούν

AEΡΟ-ΠΟΡΤΡΕΤΑ

Συγκεντρώνοντας σε  ενιαίες εικόνες  αεροπλάνα σε φάσεις απογείωσης και προσγείωσης 

Με τον τίτλο Airportraits, ο φωτογράφος Mike Kelley  συγκεντρώνοντας σε ενιαίες συνθέσεις  πολλές απογειώσεις και προσγειώσει αεροσκαφών γύρω από διάφορα αεροδρόμια. Μερικές εκπληκτικές συνθέσεις που αντανακλούν τις μεταβολές σε κάθε πτήση και δε σταματούν σε αεροδρόμια όπως του Λος Άντζελες, του Τόκιο, του Άμστερνταμ, του Ντουμπάι, του Λονδίνου ή το Σάο Πάολο. Σας προσκαλούμε να ανακαλύψετε το υπόλοιπο του έργου του (projects) στο χαρτοφυλάκιό του ( portfolio}.

Images © Mike Kelley/http://www.mpkelley.com/

Πηγή :http://www.ufunk.net

Συμβουλές διαχείρισης της καψούρας

Πες της το Σήμερα

Είναι δύσκολο να πεις πως αγαπάς κάποιον

Είναι δύσκολο να πεις και το αντίθετο

 

Είναι δύσκολο να μάθεις να εμπιστεύεσαι κάποιον

Είναι δύσκολο και να πορεύεσαι μόνος

 

Όποτε νομίζεις πως αγαπάς κάποιον

Προσπάθησε, προσπάθησε, προσπάθησε

Διότι αυτός ο κάποιος ίσως είναι ο εκλεκτός (της καρδιάς) σου.

 

Γι' αυτό εάν την αγαπάς , (και) σκέφτεσαι μονάχα εκείνη

Βρες τον χρόνο,(και) πες της το σήμερα

 

Και όταν εν τη απουσία της όλα είναι πιο δύσκολα,

Βρες τον χρόνο, παράτα τα όλα,πήγαινε και πες της το σήμερα.

 

Ω,για κάθε Βασιλιά, θα εντοπίσεις μια Βασίλισσα

Που κρατά ισχυρό το βασίλειό του

 

Ω, αν αγάπη είναι η τροφή που θρέφει την καρδιά μου

Τότε μωρό μου,γλυκό μου μωρό

Πεινάω τώρα

 

Ω, όποτε  νομίζεις πως αγαπάς κάποιον

Προσπάθησε, προσπάθησε, προσπάθησε

Διότι αυτός ο κάποιος ίσως είναι ο εκλεκτός (της καρδιάς) σου.

 

Γι' αυτό αν την αγαπάς,(και) σκέφτεσαι μονάχα εκείνη

Βρες τον χρόνο,(και)πες της το σήμερα

 

Και όταν εν τη  απουσία της όλα είναι πιο δύσκολα,

Βρες τον χρόνο, παράτα τα όλα,πήγαινε και πες της το σήμερα.

 

Γι' αυτό αν την αγαπάς (και) σκέφτεσαι μονάχα εκείνη

Βρες τον χρόνο,(και)πες της το σήμερα

 

Και όταν εν τη  απουσία της,όλα είναι πιο δύσκολα

Βρες τον χρόνο,πες της το!...

Ο ΤΑΚΤΙΚΙΣΜΟΣ ΩΣ ΜΕΣΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Προσπαθώντας  να πετύχεις επί του αντιπάλου "ματ",

μέγας ο κίνδυνος να ακολουθήσεις  τακτική από ινάτ.

Είναι σαν  να γράφεις, αν και ατάλαντος,  ρουμπαγιάτ,

έχοντας πρώτα  κατεβάσει μια μπουκάλα ουίσκι VAT...

 

Στο λιμάνι του Άμστερνταμ , υπάρχουν ναύτες που τραγουδούν

ΔΙΚΙΟ ΕΧΟΥΝ, ΑΛΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΥΝ

Βασίλης Πάικος Δημοσιογράφος

Το θέμα είναι να μη χάνεις το δίκιο σου

Δημοσιεύθηκε: 28/10/201

huffingtonpost.gr

 

«Και οι κρίνοντες κρίνονται», είχε πει το 1965 ο Γεώργιος Παπανδρέου. Με αφορμή κάποιες -προβληματικές κατά την κρίση του- δικαστικές πράξεις επί της υπόθεσης «ΑΣΠΙΔΑ». Ήταν ο εμπνευστής της ιστορικής ρήσης. Έκτοτε αυτή έχει χρησιμοποιηθεί, από πολλούς, σε διάφορες περιπτώσεις. Μιας και η επικαιρότητά της έρχεται και ξανάρχεται.
Ήταν, στ' αλήθεια, ασυνήθιστα σκληρή και περίεργα ανελαστική η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η σχετική με την αδειοδότηση των τηλεοπτικών καναλιών. Δεδομένου ότι το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο μας έχει συνηθίσει σε πιο «πλαστικά», συνθετικά και συμβιβαστικά πορίσματα. Πολύ περισσότερο αφού, απ' ό,τι όλα δείχνουν, δεν συνυπολόγισε στο πόρισμά του το γεγονός ότι η παράκαμψη του ΕΣΡ έγινε αναγκαστικά. Εξ' αιτίας της άρνησης της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να συναινέσει στη συγκρότησή του. Δεν αποκλείεται λοιπόν στην κρίση των δικαστών να παρεισέφρησαν, εν προκειμένω, και πολιτικές παράμετροι. Διόλου δεν αποκλείεται. Όμως κάτι τέτοιο δεν είναι παρά εικασία. Βασίμως ισχυρή εικασία, αλλά εικασία. Την οποία δεν μπορεί, ασφαλώς, να επικαλεστεί, επισήμως, κανείς.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει αναγάγει το ζήτημα της αντιμετώπισης της διαπλοκής σε μείζονα κυβερνητική προτεραιότητα. Ορίζοντάς την μάλιστα ως «τριγωνική διαπλοκή» ανάμεσα στην πολιτική εξουσία, στο τραπεζικό σύστημα και στα ισχυρά μέσα ενημέρωσης. Και δεν το κάνει προκειμένου, όπως ευρέως κυκλοφορεί, για να αποπροσανατολίσει το λαό από τα δύσκολα οικονομικά. Ούτε προκειμένου να «ισοφαρίσει» τις εκ της πολιτικής του εντυπώσεις, με τους έναντι των δανειστών συμβιβασμούς, στους οποίους έχει υποχρεωθεί. Δεδομένου ότι τα σχετικά αποτέλεσαν κορυφαία προγραμματική του δέσμευση, πριν ακόμη ανέλθει στην εξουσία. Αλλά και δεδομένου ότι θεωρεί πως, επ' αυτών, έχει λυμένα τα χέρια, δεν δεσμεύεται από τις απαιτήσεις των δανειστών.
Μ' αυτή την έννοια επεχείρησε να φέρει το ραδιοτηλεοπτικό τοπίο σε θέση κανονικότητας, ομαλότητας, νομιμότητας. Κάτι που, ως γνωστόν, παρέλειπαν ως υποχρέωση η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επί 27 ολόκληρα χρόνια. Και τούτο παρά τις περί του αντιθέτου αλλεπάλληλες αποφάσεις του ΣτΕ. Με αποτέλεσμα να λειτουργεί το σύστημα ως ασύδοτη αεροπειρατεία. Επεχείρησε ο Τσίπρας, το προσπάθησε, το πάλεψε. Ίσως με κάποια λάθη χειρισμών. Όμως το πάλεψε. Και σκόνταψε στην απόφαση του ΣτΕ...

Δίχως σκιές...

Υπήρξε μάλλον ατυχής, σε σημεία της, η δήλωση της Κυβερνητικής Εκπροσώπου την Τετάρτη το βράδυ. Δε μπορεί, συγκεκριμένα, να επικαλείται την κοινωνική διάσταση του διενεργηθέντος διαγωνισμού. Ως εκ των χρημάτων των υπερθεματιστών τα οποία επρόκειτο να διοχετευτούν σε κοινωνικές ανάγκες. Επειδή, απλώς, δεν είναι αυτός ο ρόλος του ΣτΕ. Εξάλλου δεν ξέρω κατά πόσο είχε βάση και νόημα η αναδρομή σε παλαιότερες «μη συμπαθείς» αποφάσεις του Συμβουλίου. Ότι, ας πούμε, έχει κρίνει ως συνταγματικά τα μνημόνια, το PSI και το λουκέτο στην ΕΡΤ. Δεδομένου ότι δεν είναι δουλειά του ΣτΕ να κρίνει το πολιτικά σωστό ή λάθος, ούτε το κοινωνικά ωφέλιμο ή ζημιογόνο. Αν δεν υπήρχαν (οι περισσότερο ειδικοί ας μας πουν αν υπήρχαν) επ' αυτών προβλήματα συνταγματικότητας.
Κι επί πλέον, δεν ξέρω, μήπως βιάζεται η Κυβέρνηση να προχωρήσει, από μεθαύριο Δευτέρα κιόλας, σε μεταβατική νομοθετική ρύθμιση, ώσπου να αναλάβει το ΕΣΡ τα καθ' εαυτό; Δίχως να έχει δει στις λεπτομέρειές του το σκεπτικό της απόφασης του ΣτΕ. Μήπως κινδυνεύει, έτσι, να σκοντάψει και πάλι σε ζητήματα «νομιμότητας». Ή να δώσει πάτημα στη ΝΔ να μπλοκάρει και πάλι το ΕΣΡ, που γυρεύοντας πάει. Στη ΝΔ για την οποία, απ' ό,τι όλα δείχνουν, φαίνεται πως ισχύει, σύμφωνα με εκείθεν πληροφορίες, η απόφαση να μη συναινέσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στην εξουσία!
Κυβερνητικά στελέχη, και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχουν επανειλημμένως δηλώσει ότι «στην Ελλάδα δεν κυβερνούν οι δικαστές». Καθώς και ότι «οι δικαστικές αποφάσεις δεν ρίχνουν κυβερνήσεις». Και έχουν δίκιο. Είναι έτσι ακριβώς. Μόνο που, βέβαια, οι εκλεγμένες από το λαό κυβερνήσεις, οφείλουν, για την όποια κίνησή τους, να πατούν σε απολύτως στέρεο έδαφος. Δίχως σκιές επ' ουδενί.
Στο κάτω-κάτω, προκειμένου για ένα τέτοιων πολιτικών διαστάσεων κορυφαίο εγχείρημα, όπως είναι η θέση σε καθεστώς νομιμότητας του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου, που πρώτος και μόνος εσύ αποτολμάς, δεν επιτρέπεται να χάνεις το δίκιο σου, εξ αιτίας επί μέρους «τεχνικής φύσης» αβλεψιών ή παραλείψεων. Είναι κρίμα, πολύ κρίμα...

ΥΓ. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται, από τον Ιανουάριο του 2015, στην Κυβέρνηση. Δεν κατέχει όμως την εξουσία, φως φανάρι. Επιτέλους, ας πάψουν κάποιοι να λένε και να ξαναλένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταβληθεί σε «καθεστώς». Αν ήταν καθεστώς...

O "Χρυσή εποχή" του Δασόπαιδου

The Golden Age is the debut studio album from French singer-songwriter and director Woodkid. It was released on March 18, 2013 through independent label, Green United Music. Lemoine released the official album cover through a video he created himself on December 14, 2012^[ and released the album's corresponding track listing one week later on December 21, 2012 on his official Facebook page.
During an interview with NBHAP Lemoine told that childhood is the "The Golden Age" for him.^[

More:=>The Golden Age (Woodkid album) - Wikipedia

Με αγάπη από το Βελιγράδι

Ο Σέρβος ζωγράφος Ντράγκαν Azdejković   σπούδασε στην  Ακαδημία Καλών Τεχνών στο  Βελιγράδι και ανήκει στους καλλιτέχνες με  μια ειδική και ασυνήθιστη δουλειά  στο πλαίσιο των σημερινών τάσεων της τέχνης .  
Στους πίνακές του η  αντικειμενική πραγματικότητα περνά  από το  φίλτρο της φαντασίας και παίρνει μαγικές διαστάσεις . Πρόκειται για πίνακες  που περιέχουν έναν  ασυνήθιστο συνδυασμό  εικόνων, οι οποίες  αναμειγνύουν τα οράματα των παιδιών και των ενηλίκων για τον κόσμο. Ως εκ τούτου, τα έργα του βρίσκουν  εύκολα το δρόμο τους σε οποιοδήποτε παρατηρητή.
Ο καλλιτέχνης έχει τιμηθεί με πλήθος διακρίσεων , από τις οποίες ξεχωρίζει το μετάλλιο  Lorenco Medici Magnifico στην Μπιενάλε της  Φλωρεντίας  , το 2005.
Μουσική: Vlastimir Τράικοβιτς - Arion Le Nueve MUSICHE ανά chitarra ed Archi Op.

"Χάνοντας την τηλεοπτική μάχη, κερδίζοντας τον πόλεμο." Του Σ. Κούλογλου

Tvxs Σχόλιο

19:24 | 28 Οκτ. 2016

Στέλιος Κούλογλου

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας δεν συνιστά το τέλος του κόσμου, ούτε φυσικά της κυβέρνησης. Αποτελεί όμως πολιτική ήττα στη μάχη που η τελευταία ξεκίνησε για το τέλος της ασυδοσίας στο τηλεοπτικό τοπίο, ήττα από την οποία πρέπει χρειάζεται να βγουν τα αναγκαία πολιτικά συμπεράσματα. Συγχρόνως όμως, επειδή ουδέν κακόν αμιγές καλού, η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου βγάζει την κυβέρνηση από δύσκολες και πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, μπροστά στις οποίες θα βρισκόταν αν ο νόμος Παππά είχε κριθεί συνταγματικός. 
Αρχικά, όπως μετά από κάθε ήττα, πρέπει να γλείψεις τις πληγές σου και να σκεφτείς τι δε πήγε καλά. Το να τρέξεις καταϊδρωμένος να τα βάλεις με τον διαιτητή, εξηγείται με συναισθηματικούς όρους στο ποδόσφαιρο, αλλά στη πολιτική έχει καταστροφικά αποτελέσματα. Δεν επιτίθεσαι στη Δικαιοσύνη επειδή δεν πήρες την απόφαση που ήθελες. Ιδίως όταν είσαι κυβέρνηση και πρέπει να δίνεις το παράδειγμα στο σεβασμό των θεσμών, ειδικά όταν έχεις υποσχεθεί ότι "θα τους ταράξουμε στη νομιμότητα". Και μάλιστα όταν από νομικής πλευράς το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά σίγουρο ήταν (δες εδώ την πολύ διαφωτιστική συνέντευξη του Γ. Σωτηρέλη)
Στη συγκεκριμένη μάχη έγιναν λάθη τακτικής, νομικά και πολιτικά. Μετά την αποτυχία της εκστρατείας για την ανατροπή της λιτότητας στην Ευρώπη, έπρεπε να είχε γίνει κατανοητό ότι δεν αρκούν οι όποιες καλές προθέσεις , η "πολιτική διαπραγμάτευση" και η πολιτικοποίηση των πάντων, ούτε η αναγωγή της κάθε επί μέρους μάχης σε ναυμαχία της Σαλαμίνας. Χωρίς μάλιστα να έχει γίνει μια σαφής εκτίμηση του συσχετισμού των δυνάμεων που να δίνει σοβαρές πιθανότητες νίκης. Γιατί, είτε πρόκειται για την ευρωζώνη του Σόιμπλε είτε για το εγχώριο σύστημα, αποδεικνύονται δυνατότερες δυνάμεις από τις δικές σου. Σε αυτές τις περιπτώσεις αντάρτικο έπρεπε να ξεκινήσεις, όχι να κηρύξεις ένα πόλεμο που δεν μπορείς να κερδίσεις. Και δεν είναι καθόλου σοφό να αναγγείλεις μια καινούργια μάχη για την επόμενη εβδομάδα, πριν ανασυντάξεις τις δυνάμεις σου και εκπονήσεις νέο σχέδιο δράσης. Να χτυπάς δηλαδή το χέρι σου στο μαχαίρι.
Τα καλά νέα για την κυβέρνηση είναι ότι τώρα αποφεύγει να βρεθεί μπροστά σε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, όπως θα ήταν αν έριχνε μαύρο σε 2 μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια και σε άλλα μικρότερα, προκαλώντας απολύσεις χιλιάδων εργαζόμενων. Το πολιτικό κόστος από παρόμοιες περιπέτειες θα ήταν ίσως μεγαλύτερο από αυτό της ήττας με την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας. Το άλλο θετικό είναι ότι τώρα το μπαλάκι είναι στο γήπεδο της αντιπολίτευσης: αν αρνηθεί ξανά να συναινέσει στη συγκρότηση του ΕΣΡ θα αποδειχθεί περίτρανα ότι δεν δουλεύει παρά για τους καναλάρχες. Εκτός και αν η κυβέρνηση της ξαναδώσει προσχήματα με ένα ακόμη νόμο στο πόδι, μέχρι τη Δευτέρα!
Είναι προφανές ότι απαιτείται νέο σχέδιο και σοβαρός νέος νόμος. Η ιδέα ότι μετά την αναρχία των 26 ετών, που έχουν αντικειμενικά δημιουργήσει τετελεσμένες καταστάσεις,  μπορεί να περιοριστεί ο αριθμός των τηλεοπτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας, πρέπει να εγκαταλειφθεί οριστικά. Όπως ο διαγωνισμός που έγινε παρέχει κάποια κριτήρια για το κόστος μιας τηλεοπτικής άδειας, όσοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν ένα σεβαστό ποσό, ασφαλώς μικρότερο αφού οι άδειες δεν θα είναι μόνο 4, θα μπορούν να την αποκτήσουν. Με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα είναι σύμφωνοι με το νόμο, δε κάνουν ξέπλυμα βρόμικου χρήματος ούτε αντιμετωπίζουν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος, μέχρι να αποφανθεί τελεσίδικα η δικαιοσύνη. Ίσως, με όλα αυτά, το τηλεοπτικό τοπίο που θα προκύψει να είναι υγιέστερο από αυτό που πήγαινε να δημιουργηθεί.
Επίσης, αντί για βιαστικές κινήσεις, θα έπρεπε να προχωρήσει παράλληλα η αδειοδότηση των τοπικών σταθμών, αρχικά στις μεγάλες πόλεις και στη συνέχεια σε όλη την επικράτεια. Να δοθεί η νομική δυνατότητα, σε κινήσεις πολιτών, συνεταιρισμούς και μη κερδοσκοπικές κινήσεις να ανοίξουν τηλεοπτικούς σταθμούς, με ευνοϊκότερους όρους. Και παράλληλα να αναβαθμιστεί η ΕΡΤ. Η δημόσια σφαίρα και τέτοιους είδους πρωτοβουλίες αποτελούν το προνομιακό πεδίο της αριστεράς. Όχι η μάχη μηχανισμών, ούτε η αντικατάσταση της μιας διαπλοκής από άλλη.
Τέλος, το άλλο μεγάλο συμπέρασμα από τη μάχη που δόθηκε είναι ο τρόπος διακυβέρνησης. Οι πολίτες έχουν ξεχάσει ότι όλη αυτή η φασαρία έγινε μετά τη ξεδιάντροπη και αντισυνταγματική άρνηση της ΝΔ αλλά και των άλλων κομμάτων της αντιπολίτευσης να συναινέσουν στη συγκρότηση του Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου, που θα αποφάσιζε για την αδειοδότηση. Όλα αποδόθηκαν, αντίθετα, στη κυβέρνηση που φορτώθηκε μάλιστα με τη πρόθεση να επιβάλλει αντιδημοκρατικό καθεστώς, κάτι που διάφοροι κρετίνοι(ες) διακινούν και στο εξωτερικό. Το γεγονός όμως ότι τέτοιες εξωπραγματικές κατηγορίες βρίσκουν έδαφος δεν αποτελεί απλά ένα επικοινωνιακό Βατερλό. Δείχνει κυρίως ότι η τακτική του ταύρου εν υαλοπωλείο, η λογική "όσοι δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας" πρέπει να αντικατασταθεί από την τακτική "όσοι δεν είναι εναντίον μας είναι μαζί μας". Διαφορετικά δεν μπορεί να κυβερνηθεί μια χώρα και μάλιστα με τόσο βαθιά και πολύπλευρη κρίση όσο η Ελλάδα.

«Αν θέλεις μια ωραία ζωή, γίνε πολιτικός, δικηγόρος ή εγκληματίας»!

Ο σούπερ σταρ της μαχόμενης δημοσιογραφίας, ρεπόρτερ της Guardian και συγγραφέας του «Φάκελος Σνόουντεν», Λουκ Χάρντινγκ

Εφημερίδα των Συντακτών, 28.10.2016, 

 

Συντάκτης: 

Λήδα Γαλανού

 

Δημοσιογράφος της βρετανικής Guardian, έμπειρος και παθιασμένος ρεπόρτερ κι ερευνητής, ο Λουκ Χάρντινγκ μοιάζει να είναι η επιτομή του σύγχρονου μαχητικού και διακεκριμένου υπέρμαχου της ελευθερίας της έκφρασης. Εχει ζήσει και δουλέψει ως δημοσιογράφος στο Δελχί, το Βερολίνο και τη Μόσχα, έχει καλύψει ως πολεμικός ανταποκριτής τους πολέμους στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία.
Για μια πενταετία, από το 2007 ώς το 2011, ήταν ο διευθυντής του γραφείου της Guardian στη Μόσχα, έως ότου απελάθηκε από το Κρεμλίνο, στην πρώτη ανάλογη ρωσική κίνηση μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου. Η εμπειρία του μεταφέρθηκε στο βιβλίο «Mafia State: How One Reporter Became an Enemy of the Brutal New Russia».
Μέσα σε έξι χρόνια, έγραψε και τρία ακόμα βιβλία, που μεταφράστηκαν σε 13 γλώσσες: το «The Liar» που αποκάλυψε το πορτρέτο του Τζόναθαν Αϊτκεν, το «Wiki-Leaks: Inside Julian Assange’s War on Secrecy», που βυθίστηκε στο σύμπαν του Τζούλιαν Ασάνζ και μεταφέρθηκε στο σινεμά ως «Fifth Estate» από τον Μπιλ Κόντον το 2013. Και το «Φάκελος Σνόουντεν» που φέτος έγινε ταινία από τον Ολιβερ Στόουν. Με αφορμή αυτό, το πιο πρόσφατο βιβλίο του, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον σημερινό σούπερ σταρ της μαχόμενης δημοσιογραφίας.
Για τον Λουκ Χάρντινγκ, διανύουμε μια ζοφερή περίοδο πολιτικά και η δημοσιογραφία, το ρεπορτάζ, η έρευνα είναι σημαντικότερη παρά ποτέ: «Εκείνο που χρειαζόμαστε απαραίτητα είναι… η λογική», εξηγεί, «αλλά και μια εμπειρική μέθοδος αξιολόγησης όσων ακούγονται.
Οταν η πληροφορία έχει γίνει μέσο κυριαρχίας, όταν τα κράτη μπορούν να βροντοφωνάζουν πράγματα που απλώς δεν ισχύουν, εκείνο που μετρά είναι η έρευνα κι η επαλήθευση. Προπαγάνδα υπήρχε ανέκαθεν, αλλά τώρα η εξέταση των πραγμάτων είναι το σημαντικότερο για τους δημοσιογράφους ή και για τους κινηματογραφιστές. Και το να παραμένουν ψύχραιμοι».
Ωστόσο, ο ρόλος του Τύπου έχει, κατά τον Χάρντινγκ, ουσιαστική σημασία στις εξελίξεις: «Είμαι φιλελεύθερος, πράγμα που σημαίνει ότι η προοπτική του brexit μου προκαλεί τρόμο. Το ίδιο κι η άνοδος του εθνικισμού, ή εκείνου που ονομάζεται “απομονωτικός τοπικισμός”, στη Βρετανία, τη Γερμανία, τη Σκανδιναβία, την Ελλάδα ακόμα, βρίσκω ότι οδηγεί σε μια επικίνδυνη και αποθαρρυντική στιγμή στην Ιστορία.
Τα οικονομικά μοντέλα που έχουν δοκιμαστεί ώς τώρα έχει αποδειχτεί ότι δεν λειτουργούν, γι’ αυτό και η σωστή δημοσιογραφία, αυτό που κάνουμε, είναι τόσο σημαντικό τώρα».
Μ’ αυτήν την κατεύθυνση, ο Χάρντινγκ δεν βάζει στην έρευνά του φραγμούς: «Δεν θα είχα την παραμικρή αναστολή να διερευνήσω, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο όπως τον Ασάνζ ή τον Σνόουντεν, κάποια προσωπικότητα της βρετανικής πολιτικής σκηνής.
Οταν ασχοληθήκαμε, στην Guardian, με τα Panama Papers, ήταν από τα κύρια μελήματά μας να παρακολουθήσουμε την εμπλοκή του Ντέιβιντ Κάμερον από την αρχή ώς το τέλος – και να που τώρα έχει εξαφανιστεί ως φιγούρα από την επικαιρότητα. Η θέση μου είναι μία κι είναι διεθνική: είναι απλώς υπέρ των ανθρώπινων δικαιωμάτων».

Ο Χάρντινγκ γελά όταν θυμάται πώς τον προσέγγισαν για την κινηματογραφική διασκευή του «Φάκελος Σνόουντεν»: «Η επαφή μου με τον Ολιβερ Στόουν ήταν ελαφρώς σουρεαλιστική. Οταν χτύπησε το τηλέφωνό μου, εγώ βρισκόμουν σε μια μυστική παρακολούθηση, σε μια κρυψώνα. Το σηκώνω κι ακούω, “Γεια, είμαι η Τζίνι, από την Dreamworks και θα θέλαμε να διασκευάσουμε το βιβλίο σας” και της λέω, “Ευχαριστώ πολύ, θα πρέπει να σας ξαναπάρω λίγο αργότερα”.
Οταν έγινε ταινία το “Fifth Estate” για τον Τζούλιαν Ασάνζ, βασισμένο στο βιβλίο μου, δούλεψα πολύ με τον Τζος Σίνγκερ (επίσης του “Spotlight”), περάσαμε ώρες μαζί. Τώρα, όταν ο Ολιβερ Στόουν ήρθε στην Guardian, εγώ βρισκόμουν στην Ουκρανία και τον έχασα. Στην ουσία γνωριστήκαμε μόλις προχτές, στην πρεμιέρα του “Snowden” στο Λονδίνο, φάγαμε με τον ίδιο και την ομάδα του. Ο Ολιβερ Στόουν μ’ αρέσει, συμφωνούμε σε αρκετά πράγματα, όχι σε όλα».
Κατά τη δική του γνώμη, υπάρχει κάτι που κάνει την αλήθεια πιο πειστική στη μυθοπλασία, στο σινεμά, παρά στη δημοσιογραφική έρευνα; «Η ιστορία του Εντουαρντ Σνόουντεν είναι ιδιαίτερα συναρπαστική: ένας νεαρός κομπιουτεράς κλέβει μυστικά, εγκαταλείπει την κοπέλα που αγαπά, ταξιδεύει σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Οταν εμείς κάναμε την έρευνά μας και συλλέγαμε στοιχεία, σπαζοκεφαλιάζαμε αποκωδικοποιώντας τα μυστικά του και την τεχνική του, προσπαθώντας να τα καταλάβουμε και να τα βάλουμε στη σωστή τους διάσταση. Ο Ολιβερ Στόουν, μεταφέροντας την ιστορία του Σνόουντεν και το βιβλίο σε σενάριο και σε ταινία, επίσης προσπάθησε να κάνει την αφήγησή του ελκυστική.
Υπάρχει ένας ρόλος και για τα δύο: και για την έρευνα και για τη μυθοπλασία, όπως επίσης υπάρχει κι ένας κοινός τόπος, στο να τραβήξεις το ενδιαφέρον του κοινού. Ομως σε κάθε περίπτωση, είτε πρόκειται για τον ίδιο τον Σνόουντεν, είτε για μένα, είτε για τον Ολιβερ Στόουν, το σημαντικό είναι ότι τίθενται τα ζητήματα».
Στο νέο βιβλίο του ο Λουκ Χάρντινγκ καταπιάνεται με την ιστορία της δολοφονίας του Αλεξάντερ Λιτβινένκο και, μαζί, αξιοποιεί την εμπειρία του από τη Ρωσία, τη χώρα που ουσιαστικά τον ανακήρυξε ανεπιθύμητο:
«Η Ρωσία σήμερα αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα για την Ευρώπη, όλα όσα συνέβησαν στη διάρκεια της μαφιόζικης διακυβέρνησης του Πούτιν, που μετέτρεψαν τη χώρα σ’ ένα διεθνές συνδικάτο του εγκλήματος, όπου καταπατάται το διεθνές δίκαιο. Το κράτος του Πούτιν λεηλατεί τη χώρα, πάσχει από ανεξέλεγκτη διαφθορά, λειτουργεί με τους όρους της φεουδαρχίας, όλοι οι φίλοι του Προέδρου έχουν γίνει πάμπλουτοι».
Παρά τους κινδύνους και τις προκλήσεις, ωστόσο, ο Λουκ Χάρντινγκ υπερασπίζεται παθιασμένα τη δημοσιογραφία: «Αν θέλεις μια ωραία ζωή, γίνε πολιτικός, ή δικηγόρος, ή εγκληματίας.
Οι δημοσιογράφοι δεν έχουν τέτοιου είδους ωραία ζωή, αλλά είναι η φυλή μου, συνήθως είναι οξυδερκείς και οικείοι. Πρέπει να πω ότι, παρότι η δουλειά μας μας οδηγεί σε εμπόλεμες ζώνες και σε διάφορα μέρη που βιώνουν κρίσεις, διασκεδάζω αφάνταστα στην Guardian. Διανύουμε τακτικά σκοτεινές διαδρομές, αλλά αν περνάς καλά στη δουλειά σου και βλέπεις και τα βιβλία σου να εκδίδονται, τι άλλο να ζητήσεις;».

Η ταινία «Σνόουντεν» του Ολιβερ Στόουν βγαίνει στις αίθουσες την Πέμπτη, 3 Νοεμβρίου, από την Tanweer. Το βιβλίο «Φάκελος Σνόουντεν: Η Ιστορία του Νο 1 Καταζητούμενου Ανθρώπου στον Κόσμο» κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Ο Σνόουντεν στον φακό του Στόουν

«O Σνόουντεν έγραψε Ιστορία»