Κείμενο σκίτσου: Gerontakos
*************************
Ανεμογκάστρι
28.09.2016
Φίλιππος Δ. Δρακονταειδής*
Να σταθούμε να ακούσουμε πως η
παρούσα κυβέρνηση είναι η χειρότερη που θα μπορούσε να υπάρξει, εκείνη
που προκαλεί δεινά, εκείνη που αυταπατάται κατ’ εξακολούθηση, δημιουργεί
τη νομενκλατούρα της και τη νέα διαπλοκή.
Η συνεχής και επαναλαμβανόμενη πολυφωνική λιτανεία των κακών, των
ψυχρών και των ανάποδων της κυβέρνησης μεγεθύνει τις αμαρτίες της με τα
ίδια καμπανίσματα, με τους ίδιους ψαλμούς, μονότονους και βαρετούς, που
καταλήγουν να είναι ένας θόρυβος χάβρας, μεταβαλλόμενος εντέλει σε
βασανιστικό ζουζούνισμα στα αυτιά μας.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι όσο η κυβέρνηση κρίνεται αρνητικά, άλλο
τόσο ή περισσότερο δεν ακούγονται ευχάριστα όσοι της ψέλνουν τον
εξάψαλμο.
Αν δεχτούμε ότι, επί των ημερών μας, το πολιτικό επιχείρημα όλων των
κομματικών αποχρώσεων ότι το παλιό πέθανε και ότι το καινούργιο, αν δεν
έχει γεννηθεί κιόλας, μέλλει να γεννηθεί λίαν προσεχώς, δεν είναι
δύσκολο να παρατηρήσουμε πως η εγκυμοσύνη των αντιπολιτευόμενων
σχηματισμών καλά κρατεί.
Επειδή ισχύει ο απαράβατος κανόνας ότι η εξουσία έχει το μαχαίρι,
έχει και το πεπόνι, η κυβέρνηση διαθέτει το πλεονέκτημα να κάνει λόγο
για γεννητούρια, επειδή αυτή έχει τις μαμές, τους γυναικολόγους, τους
βοηθούς και τις νοσηλεύτριες επί του πεδίου και γύρω της.
Διαθέτει το πλεονέκτημα να μιλάει, αλλά και να δείχνει ότι εγκυμονεί,
ασχέτως αν η εγκυμοσύνη παρατείνεται ή κινδυνεύει να διακοπεί αδοκήτως ή
εξ ανάγκης.
Αυτό το πλεονέκτημα παρέχει την ευχέρεια στην εξουσία να γνωμοδοτεί
πως δεν υπάρχει ανεμογκάστρι και να επιδεικνύει, όποτε κρίνει, το
νεογέννητο, ας είναι μαθουσάλας.
Οι αντιπολιτευόμενοι σφοδροί κατήγοροί της, πρόσωπα, κόμματα,
συμπαρατάξεις, παλιές καραβάνες και νέες παρθένες, δεν έχουν άλλο τρόπο
να αντιμετωπίσουν το αναφαίρετο πλεονέκτημα της εξουσίας να εγκυμονεί
κατά περίπτωση, να έχει αποβολές, εκτρώσεις και πραγματικά ή φανταστικά
γεννητούρια, παρά δείχνοντας ξεκάθαρα και πιστοποιημένα ότι οι δικές
τους εγκυμοσύνες είναι βέβαιες και δεν κινδυνεύουν, αφού οι μαμές τους,
οι γυναικολόγοι τους, οι βοηθοί τους και οι νοσηλεύτριές τους είναι
διακεκριμένοι επιστήμονες, αδέσμευτοι στη δουλειά τους, πρόσωπα
ανεξάρτητα, καλύτερα από τα κυβερνητικά κουμάντα.
Αντ’ αυτού, οι κατήγοροι της κυβέρνησης συνοδεύονται από προξενήτρες,
αντροχωρίστρες, λογιών πρακτικές, πανηγυριώτες που πουλούν θαυματουργά
μαντζούνια και φυλαχτά, μορφές που έχουν περάσει από στενωπούς,
πλατύφορους, αξιώματα, αφήνοντας πίσω τους σκόνες, αν όχι οσμές,
πρόσωπα-σκιές που εξακολουθούν να παίζουν στο τραπέζι ή να κρατούν την
μπάνκα.
Αυτό το συνονθύλευμα δεν είναι ούτε σε ηλικία αναπαραγωγής, ούτε
ανταποκρίνεται στις ελάχιστες απαιτήσεις της επιστήμης για υποστήριξη
τεκνοποίησης λόγω εξάντλησης, παλαιότητας, αδυναμίας ρεκτιφιέ ελλείψει
ανταλλακτικών. Ανεμογκαστρώνονται μανιωδώς.
Το γεγονός ότι υπάρχουν λιγότερο ή περισσότερο φωτεινές εξαιρέσεις
δεν σημαίνει ότι η πατρωνία προσφέρει πραγματικές ευκαιρίες, απλώς
στολίζει τη μόστρα.
Τη στολίζει με μαθουσάλες βαμμένους νέους. Και το κακό είναι πως πολλοί μαθουσάλες είναι νέοι, αν η ταυτότητά τους ισχύει.
Δεχόμενοι ότι με κάθε αβάντα και κάθε καλή πρόθεση υποστηρίζουμε τους
αντιπολιτευόμενους κατήγορους για να γλιτώσουμε από ετούτη την
κυβέρνηση, χανόμαστε σε πείσματα, σε διακηρύξεις αλήθειας, σε μπηχτές
νεόκοπων αρχηγών σε βάρος άλλων κληρονόμων, σε συνάξεις και ομιλίες
υπνωτισμού του ολιγομελούς ακροατηρίου και της κλάκας, σε δελτία Τύπου,
όπου το πολύ το Κύριε Ελέησον το βαριέται και ο Θεός.
Αυτό το περιβάλλον ευαγγελίζεται, όπως είπαμε, ότι εγκυμονεί το νέο και τις πολιτικές Γραφές.
Αν, κατά παραχώρηση, συμφωνήσουμε πως οι μαμές, οι βοηθοί, οι
νοσηλευτές κάνουν και θα κάνουν τη δουλειά τους, αν δηλαδή κάνουμε τα
στραβά μάτια για να μην πάει στράφι η καλή μας πρόθεση, οι γυναικολόγοι
δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη: έχουν πάρει την ειδικότητά τους από το σπίτι
τους, από τον πατέρα τους, από κεκοιμημένους αφελείς και μη, από την
ιταλική παράδοση λαϊκού εδέσματος, από επαναστατικά και εθνικιστικά
λείψανα και μαυσωλεία, από τον δίκαιο Αριστείδη και του Θεού τη Χάρη.
Εχουν το δικαίωμα να φωνάζουν ότι η γέννα επίκειται. Δεν κουράζονται να ανεμογκαστρώνονται.