Προσοχή! Γιατί ο σκύλος μας κινδυνεύει από τις κάμπιες;

Πόσοι γνωρίζουν ότι η κάμπια του πεύκου (Thaumetopea pitycampa), το γνωστό έντομο που έπειτα μεταμορφώνεται σε πεταλούδα, είναι δηλητηριώδες; Μάλιστα ενδέχεται οι μολύνσεις της να έχουν επιπτώσεις και στη δημόσια υγεία.

Οι κύριες οδοί μόλυνσης που εκτίθενται είναι:
- επαφή με το δέρμα
- επαφή με τα μάτια
- εισπνοή
- κατάποση

Στο σκύλο οι πιο συχνές βλάβες γίνονται στη μουσούδα, ειδικά στη γλώσσα αλλά και τα μάτια. Η περιέργεια του σκύλου τον κάνει να παρατηρεί την πομπή εκατοντάδων κάμπιων που κινούνται σε σειρά η μια πίσω από την άλλη.

Βλέπει αυτήν την πομπή που κινείται αργά και το ένστικτό του τον ωθεί να εμβαθύνει τη γνώση του και μυρίζοντας προσπαθεί να αξιολογήσει τη πιθανή βρωσιμότητα.

Τα νεαρά σκυλιά είναι πιο περίεργα και γι' αυτό τον λόγο πλήττονται περισσότερο.

Τα τοπικά συμπτώματα που διαπιστώνονται στον σκύλο είναι εκείνα της στοματίτιδας. Αμέσως μετά την επαφή οι στοματικοί βλεννογόνοι εμφανίζονται πρησμένοι και πονούν. Η γλώσσα κρέμεται απ' έξω και η κατάποση είναι δύσκολη, αν όχι αδύνατη και άφθονο σάλιο κατεβαίνει από το στόμα του σκύλου.

Σε αυτήν την περίπτωση είναι η γλώσσα το όργανο που περισσότερο μας ενδιαφέρει και που πρέπει να φροντίσουμε να σώσουμε. Αυτή αμέσως, εμφανίζει φλεγμονές περισσότερο ή λιγότερο εκτεταμένες. Μετά ένα σύντομο χρονικό διάστημα αυτές οι περιοχές παίρνουν ένα μοβ χρώμα και μετά περίπου δώδεκα μέρες έχουμε την πτώση και την απώλεια (απόσπαση) του προσβεβλημένου τμήματος της γλώσσας.
Εντονη φαγούρα

Στο επίπεδο του δέρματος, τα βλέφαρα, τα αυτιά, η μύτη μπορούν να παρουσιάσουν ένα διάχυτο οίδημα σε όλη τη μουσούδα τόσο έντονο ώστε να αλλάξει η εμφάνιση του σκύλου από την έντονη φαγούρα.

Αν τυχόν βρούμε αυτές τις τρίχες ανάμεσα στο τρίχωμα του σκύλου πρέπει να προσπαθήσουμε να τις αφαιρέσουμε χωρίς να τις σπάσουμε, μάλλον με ένα πιστολάκι, έτσι ώστε να μη σκορπίσουμε το υγρό σε επαφή με το δέρμα.

Οι οφθαλμικές βλάβες είναι πιο σπάνιες στον σκύλο και οφείλονται στις τρίχες που μεταφέρει ο άνεμος στα μάτια προκαλώντας επιπεφυκίτιδα με πόνο, δακρύρροια και φωτοφοβία.

Ξεκινώντας μια θεραπευτική αγωγή, το συντομότερο δυνατόν, μπορεί να περιορίσει τις συνέπειες της δηλητηρίασης και να σώσουμε τη γλώσσα του σκύλου μας.

Η θεραπεία βασίζεται κατά κύριο λόγο, αλλά όχι αποκλειστικά, στη χορήγηση κορτικοστεροειδών, αντισταμινικών και αντιβιοτικών.