Medieval Music
Tracklist :
0:00 – Brown Fox Inn
3:43 – The Innkeeper
7:10 – Sword in the Stone
10:36 – Royal Castle
13:51 – Queen Guinevere
17:21 – Medieval Princess
20:31 – The Chancellor
23:46 – Sir Galahad
27:04 – Kitchen Hearth
30:26 – Lantern's Lodge
33:59 – Forester's Hut
37:23 – Troubadour
40:39 – Court Jester
43:46 – Medieval Festival
47:04 – Young Squire
50:18 – Knights of the Realm
53:47 – Dark Dungeon
57:15 – The Black Knight
1:00:21 – Lady Morgana
1:03:41 – Medieval Castle
1:07:14 – Monks of the Monastery
1:10:28 – Castle of Ruins
«Η απάντηση του μεταμοντέρνου στο μοντέρνο στο γράψιμο συνίσταται στην αναγνώριση ότι εφόσον το παρελθόν μας δεν μπορεί να καταστραφεί, μιας και η καταστροφή του θα μας στερήσει ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, θα πρέπει να επανεξεταστεί: με ειρωνεία, με έναν μη-αθώο τρόπο.
Πιστεύω ότι η μετα-μοντέρνα στάση είναι σαν τη στάση κάποιου που αγαπά μια πολύ καλλιεργημένη γυναίκα και ξέρει ότι δεν μπορεί να της πει "σ' αγαπώ απελπισμένα" γιατί ξέρει ότι αυτή ξέρει...ότι αυτή τη φράση την έγραψε ο Λιάλα.
Ωστόσο, υπάρχει μια λύση. Μπορεί να της πει: "Όπως θα'λεγε και ο Λιάλα, σ' αγαπώ απελπισμένα".
Στο σημείο αυτό, έχοντας αποφύγει την ψευδή αθωότητα, έχοντας δηλώσει με σαφήνεια ότι δεν μπορεί πια κανείς να μιλήσει αθώα, θα έχει παρ' όλα αυτά πει αυτό που ήθελε στη γυναίκα: ότι την αγαπά, όμως αυτό συμβαίνει σε μια εποχή χαμένης αθωότητας.»
Ουμπέρτο Έκο, Επιμύθιο στο Όνομα του Ρόδου*
Tracklist :
0:00 – Brown Fox Inn
3:43 – The Innkeeper
7:10 – Sword in the Stone
10:36 – Royal Castle
13:51 – Queen Guinevere
17:21 – Medieval Princess
20:31 – The Chancellor
23:46 – Sir Galahad
27:04 – Kitchen Hearth
30:26 – Lantern's Lodge
33:59 – Forester's Hut
37:23 – Troubadour
40:39 – Court Jester
43:46 – Medieval Festival
47:04 – Young Squire
50:18 – Knights of the Realm
53:47 – Dark Dungeon
57:15 – The Black Knight
1:00:21 – Lady Morgana
1:03:41 – Medieval Castle
1:07:14 – Monks of the Monastery
1:10:28 – Castle of Ruins
«Η απάντηση του μεταμοντέρνου στο μοντέρνο στο γράψιμο συνίσταται στην αναγνώριση ότι εφόσον το παρελθόν μας δεν μπορεί να καταστραφεί, μιας και η καταστροφή του θα μας στερήσει ό,τι έχουμε και δεν έχουμε, θα πρέπει να επανεξεταστεί: με ειρωνεία, με έναν μη-αθώο τρόπο.
Πιστεύω ότι η μετα-μοντέρνα στάση είναι σαν τη στάση κάποιου που αγαπά μια πολύ καλλιεργημένη γυναίκα και ξέρει ότι δεν μπορεί να της πει "σ' αγαπώ απελπισμένα" γιατί ξέρει ότι αυτή ξέρει...ότι αυτή τη φράση την έγραψε ο Λιάλα.
Ωστόσο, υπάρχει μια λύση. Μπορεί να της πει: "Όπως θα'λεγε και ο Λιάλα, σ' αγαπώ απελπισμένα".
Στο σημείο αυτό, έχοντας αποφύγει την ψευδή αθωότητα, έχοντας δηλώσει με σαφήνεια ότι δεν μπορεί πια κανείς να μιλήσει αθώα, θα έχει παρ' όλα αυτά πει αυτό που ήθελε στη γυναίκα: ότι την αγαπά, όμως αυτό συμβαίνει σε μια εποχή χαμένης αθωότητας.»
Ουμπέρτο Έκο, Επιμύθιο στο Όνομα του Ρόδου*
|
|||
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου