Αποψη: Ασκούν τα τρακτέρ εξωτερική πολιτική;
Συμβαίνουν απίστευτα πράγματα σ αυτή τη
χώρα. Όπως για παράδειγμα τα όσα διαδραματίζονται εδώ και ένα μήνα
περίπου στον Προμαχώνα, όπου εκατόν πενήντα με διακόσιοι αγρότες, έχουν
αποκλείσει - με το «νταηλίκι», που θα ‘λεγε και ο Γιάννης Μπουτάρης- την
συνοριακή διάβαση.
Τι ζητάνε οι αγροτοσυνδικαλιστές; να πάρει πίσω η κυβέρνηση το φορολογικό και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που όπως υποστηρίζουν, ενδεχομένως όχι άδικα, καταστρέφει τον κλάδο.
Από ποια κυβέρνηση ( πρέπει να) το διεκδικούν; από την ελληνική, με πρωθυπουργό τον κ. Αλέξη Τσίπρα και έδρα την Αθήνα. Αυτό λέει η λογική.
Τι κάνουν εκείνοι για να πετύχουν τον στόχο τους; Στρέφονται κατά της...Βουλγαρίας. Τιμωρούν τους γείτονες αγρότες, επιχειρηματίες, συνταξιούχους, εποχικούς εργάτες, μπας και υποκύψουν ο κ. Κατρούγκαλος και ο κ. Αποστόλου! O απόλυτος παραλογισμός.
Γιατί πρέπει οι Βούλγαροι αγρότες, για παράδειγμα, να βλέπουν τα προϊόντα τους να σαπίζουν στα ακινητοποιημένα επί εβδομάδες φορτηγά-ψυγεία πίσω από τα σύνορα και να χάνουν τον ιδρώτα τους με την ακύρωση παραγγελιών στο εξωτερικό, διότι εμποδίζει την μεταφορά τους κάποιος κύριος Λιτος και μια χούφτα συναγωνιστές του;
Πως απαντούν στις αγωνιώδεις εκκλήσεις των Βουλγάρων γεωργών, μεταφορέων, εργαζομένων στον τουρισμό, κ.λ.π, να μην παίζουν με το δικό τους ψωμί γιατί στο τέλος τέλος εκείνοι δεν τους φταίνε σε τίποτα;
Οι Έλληνες αγρότες φαντάζουν «κουλάκοι», μπροστά στους Βούλγαρους «κολίγους» με τις πενιχρότατες ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, τις συντάξεις πείνας και την σκληρή δουλειά στο χωράφι και δικαίως οι δεύτεροι αναρωτιούνται γιατί πρέπει εκείνοι να τοποθετούνται στην μέση μιας διελκυστίνδας που είναι καθαρά ελληνική υπόθεση.
Δεν φωνάζουν μόνο οι αγρότες, οι επιχειρηματίες, οι επαγγελματικοί φορείς, ακόμα και οι Έλληνες επιχειρηματίες της Βουλγαρίας που αδυνατούν να φέρουν πρώτες ύλες από την Ελλάδα και αναγκάζονται να τις αγοράζουν από την Τουρκία, την Ρουμανία και τα Σκόπια.
Κοινή γνώμη και πολιτική ηγεσία, μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι πάντες μας βρίζουν, έχουν στραφεί εναντίον της Ελλάδας και ίσως αυτό είναι το πιο επικίνδυνο απ όλα για τις κρίσιμες ώρες που διανύουμε ως χώρα.
Γιατί δεν μας έχει απομείνει άλλος λαός στην γειτονιά μας με τον οποίο να μην μαλλιοτραβιόμαστε για την Ιστορία, πλην του βουλγάρικου. Ούτε άλλη κυβέρνηση πίσω από τα σύνορα πιο φιλική όπως αυτή της Σόφιας.
Και αν οι εξεγερμένοι εναντίον των... Βουλγάρων, «απόγονοι» του Μαρίνου Αντύπα στον Προμαχώνα, το αγνοούν αυτό ή αδιαφορούν, τι να υποθέσει κανείς για την κυβέρνηση; ότι δεν έχει αντιληφθεί στην πραγματική της διάσταση την εθνικά επικίνδυνη τροπή που πάει να λάβει ο αποκλεισμός των συνόρων με την Βουλγαρία; ή μήπως, ακόμα χειρότερα, ανέχεται να ασκεί εξωτερική πολιτική ο κάθε «κύριος Λιτος» για να περιορίσει κάπως το πολιτικό κόστος της σύγκρουσης με τους αγρότες;
Τι ζητάνε οι αγροτοσυνδικαλιστές; να πάρει πίσω η κυβέρνηση το φορολογικό και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που όπως υποστηρίζουν, ενδεχομένως όχι άδικα, καταστρέφει τον κλάδο.
Από ποια κυβέρνηση ( πρέπει να) το διεκδικούν; από την ελληνική, με πρωθυπουργό τον κ. Αλέξη Τσίπρα και έδρα την Αθήνα. Αυτό λέει η λογική.
Τι κάνουν εκείνοι για να πετύχουν τον στόχο τους; Στρέφονται κατά της...Βουλγαρίας. Τιμωρούν τους γείτονες αγρότες, επιχειρηματίες, συνταξιούχους, εποχικούς εργάτες, μπας και υποκύψουν ο κ. Κατρούγκαλος και ο κ. Αποστόλου! O απόλυτος παραλογισμός.
Γιατί πρέπει οι Βούλγαροι αγρότες, για παράδειγμα, να βλέπουν τα προϊόντα τους να σαπίζουν στα ακινητοποιημένα επί εβδομάδες φορτηγά-ψυγεία πίσω από τα σύνορα και να χάνουν τον ιδρώτα τους με την ακύρωση παραγγελιών στο εξωτερικό, διότι εμποδίζει την μεταφορά τους κάποιος κύριος Λιτος και μια χούφτα συναγωνιστές του;
Πως απαντούν στις αγωνιώδεις εκκλήσεις των Βουλγάρων γεωργών, μεταφορέων, εργαζομένων στον τουρισμό, κ.λ.π, να μην παίζουν με το δικό τους ψωμί γιατί στο τέλος τέλος εκείνοι δεν τους φταίνε σε τίποτα;
Οι Έλληνες αγρότες φαντάζουν «κουλάκοι», μπροστά στους Βούλγαρους «κολίγους» με τις πενιχρότατες ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, τις συντάξεις πείνας και την σκληρή δουλειά στο χωράφι και δικαίως οι δεύτεροι αναρωτιούνται γιατί πρέπει εκείνοι να τοποθετούνται στην μέση μιας διελκυστίνδας που είναι καθαρά ελληνική υπόθεση.
Δεν φωνάζουν μόνο οι αγρότες, οι επιχειρηματίες, οι επαγγελματικοί φορείς, ακόμα και οι Έλληνες επιχειρηματίες της Βουλγαρίας που αδυνατούν να φέρουν πρώτες ύλες από την Ελλάδα και αναγκάζονται να τις αγοράζουν από την Τουρκία, την Ρουμανία και τα Σκόπια.
Κοινή γνώμη και πολιτική ηγεσία, μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι πάντες μας βρίζουν, έχουν στραφεί εναντίον της Ελλάδας και ίσως αυτό είναι το πιο επικίνδυνο απ όλα για τις κρίσιμες ώρες που διανύουμε ως χώρα.
Γιατί δεν μας έχει απομείνει άλλος λαός στην γειτονιά μας με τον οποίο να μην μαλλιοτραβιόμαστε για την Ιστορία, πλην του βουλγάρικου. Ούτε άλλη κυβέρνηση πίσω από τα σύνορα πιο φιλική όπως αυτή της Σόφιας.
Και αν οι εξεγερμένοι εναντίον των... Βουλγάρων, «απόγονοι» του Μαρίνου Αντύπα στον Προμαχώνα, το αγνοούν αυτό ή αδιαφορούν, τι να υποθέσει κανείς για την κυβέρνηση; ότι δεν έχει αντιληφθεί στην πραγματική της διάσταση την εθνικά επικίνδυνη τροπή που πάει να λάβει ο αποκλεισμός των συνόρων με την Βουλγαρία; ή μήπως, ακόμα χειρότερα, ανέχεται να ασκεί εξωτερική πολιτική ο κάθε «κύριος Λιτος» για να περιορίσει κάπως το πολιτικό κόστος της σύγκρουσης με τους αγρότες;
ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΩΝ ΝΤΑΗΔΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΜΑΧΩΝΑ
Ο αγροτοσυνδικαλιστής Βισαλτίας, Στέργιος Λίτος,
υποψήφιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας στις προηγούμενες εκλογές .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου