Μια άλλη όψη της Ρωσίας αποκαλύπτεται στο «Λεβιάθαν»
Ο Κόλια (Αλεξέι, Σερεμπριάκοφ - Aleksey Serebryakov) ζει σ’ ένα μικρό χωριό κοντά στη θάλασσα Μπάρεντς στη Βόρειο Ρωσία. Έχει ένα ιδιόκτητο συνεργείο αυτοκινήτων δίπλα στο σπίτι του, όπου ζει με τη νεαρή γυναίκα του, Λίλια (Έλενα Λιάντοβα - Elena Lyadova), και τον γιο του απ’ τον προηγούμενό του γάμο, Ρόμα. Ο Βαντίμ Σελεβγιάτ (Ρομάν Μαντιάνοφ - Roman Madyanov), ο δήμαρχος της πόλης, θέλει να του πάρει την επιχείρηση, το σπίτι και τη γη που κατέχει.
Αρχικά ο Βαντίμ προσπαθεί να εξαγοράσει την περιουσία του Κόλια, αλλά όταν εκείνος αρνείται, καθώς δεν αντέχει να χάσει ό,τι έχει και δεν έχει - όχι μόνο τη γη, αλλά και την ομορφιά που τον περιβάλλει από τη μέρα που γεννήθηκε. Οι εξελίξεις θα είναι τραγικές και απρόσμενες, καθώς ο Βαντίμ Σελεβγιάτ αρχίζει να γίνεται όλο και πιο επιθετικός.
Ο Κόλια μην έχοντας πολλές επιλογές, ζητά από τον καλό του φίλο και δικηγόρο Ντμίτρι, να ταξιδέψει από την Μόσχα, όπου και εργάζεται, για να τον βοηθήσει, μη γνωρίζοντας όμως ότι μοιραία η έλευση του Ντμίτρι (Βλαντιμίρ Βντοβιτσέκοφ - Vladimir Vdovichenkov) θα αλλάξει τη ζωή, τόσο τη δική του, όσο και της οικογένειάς του, για πάντα....
«Όταν ένας άντρας νιώθει την ανάγκη και την αβεβαιότητα να τον πνίγει, όταν κατακλύζεται με θολές εικόνες του μέλλοντος του, όταν φοβάται για αυτούς που αγαπά, τι άλλο μπορεί να κάνει εκτός από το να παραδώσει τους θησαυρούς του σε κάποιον που εμπιστεύεται, με αντάλλαγμα απατηλές εγγυήσεις ασφάλειας; Όπως όλοι μας γεννιόμαστε φέροντας το προπατορικό αμάρτημα, κατά τον ίδιο τρόπο γεννιόμαστε σε μια «κατάσταση». Η πνευματική δύναμη της κατάστασης πάνω στον άνθρωπο δε γνωρίζει όρια. Η δύσκολη συμμαχία μεταξύ του ανθρώπου και της «κατάστασης» είναι ένα θέμα της ζωής στη Ρωσία για πολύ καιρό. Αν η ταινία είναι ριζωμένη στη Ρωσική γη, είναι επειδή δε νιώθω κάποια γενετική σύνδεση με κάτι άλλο.» αναφέρει χαρακτηριστικά ο σκηνοθέτης Αντρέι Ζβιαγκνίτσεφ και συνεχίζει:
Παρόλα αυτά, είμαι πεπεισμένος ότι σε όποια κοινωνία κι αν ζει ο καθένας μας, από την πιο ανεπτυγμένη στην πιο αρχαϊκή, όλοι μας κάποια στιγμή της ζωής μας, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με το ερώτημα: να ζήσουμε ως σκλάβοι ή ως ελεύθεροι άνθρωποι. Αν αφελώς πιστεύουμε ότι υπάρχει κάποια ύψιστη δύναμη που θα μας απαλλάξει από την επιλογή, κάνουμε μεγάλο λάθος. Στη ζωή κάθε ανθρώπου, έρχεται η στιγμή που θα πρέπει εκείνος να αντιμετωπίσει το σύστημα, τον κόσμο, και θα πρέπει να υποστηρίξει με δύναμη το αίσθημα της δικαιοσύνης του, το αίσθημα του Θεού στη Γη για εκείνον. Είναι πιθανό ακόμη σήμερα όταν κάνουμε αυτές τις ερωτήσεις στο κοινό να βρεθεί ένας τραγικός ήρωας, «ένας Υιός του Θεού»και για το λόγο αυτό, η πατρίδα μου δεν είναι τελείως χαμένη ακόμη για μένα ή για τους ανθρώπους που έκαναν αυτή την ταινία.»
Το «Λεβιάθαν» είναι μία δεξιοτεχνικά δοσμένη ταινία κοινωνικής κριτικής που θέτει καίρια ερωτήματα για το καθεστώς Πούτιν, αλλά και γενικότερα. Οι πρωταγωνιστές εκμεταλλευόμενοι το καλό σενάριο, δίνουν όλοι τον καλύτερο τους εαυτό, σε μία πολυσυζητημένη ταινία η οποία πραγματοποίησε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο 67ο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών, όπου και απέσπασε το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου, για τους Αντρέι Ζβιαγκνίτσεφ και Όλεγκ Νέγκιν.
Ο Αντρέι Ζβιάνγκιντσεφ γεννήθηκε στη Σιβηρία. Το 1984, σε ηλικία 20 ετών, αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Νοβοσίμπιρσκ ως ηθοποιός. Συνέχισε τις σπουδές του στη Μόσχα, στη Ρωσική Ακαδημία Θεατρικών Τεχνών έως το 1990. Το 2000 ξεκίνησε να εργάζεται για τον τηλεοπτικό σταθμό REN TV και σκηνοθέτησε τρία επεισόδια για τη σειρά The Black Room.
Το 2003, σκηνοθέτησε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του «Η Επιστροφή», που απέσπασε τον Χρυσό Λέοντα στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Η δεύτερη ταινία του «Η Αποξένωση», έκανε πρεμιέρα στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών το 2007. Το 2008 σκηνοθέτησε το "Apocrypha", ένα μικρό τμήμα του New York, I Love You. Όμως το “Apocrypha” δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην κινηματογραφική εκδοχή της ταινίας, συμπεριλαμβάνεται μόνο στο DVD. Η ταινία του «Elena», πραγματοποίησε την πρεμιέρα της στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του Φεστιβάλ Καννών το 2011, όπου κι απέσπασε το Βραβείο Κοινού.
Η τέταρτη μεγάλου μήκους δημιουργία του Ρώσου σκηνοθέτη Αντρέι Ζβιαγκνίτσεφ, «Λεβιάθαν» (Leviathan), έχει ταξιδέψει στα σημαντικότερα Διεθνή Φεστιβάλ, από το Τορόντο μέχρι το Φεστιβάλ του Λονδίνου (London Film Festival) όπου και τιμήθηκε τον Οκτώβριο με το Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Παράλληλα, κόντρα στα προγνωστικά και στο ασπρόμαυρο αριστούργημα του Πολωνού σκηνοθέτη Πάβελ Παβλικόφσκι «Ida» - φιλμ που έχει ήδη στο ενεργητικό του δύο από τα σημαντικότερα θεσμικά Ευρωπαϊκά Βραβεία - το Βραβείο της Καλύτερης Ταινίας του 2014, από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου και το Βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - το «Λεβιάθαν» κέρδισε το Βραβείο Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας στις Χρυσές Σφαίρες, αποκτώντας παράλληλα και το ανάλογο προβάδισμα στην κούρσα των επερχόμενων Όσκαρ, που θα πραγματοποιηθούν στις 22 Φεβρουαρίου.
Το «Λεβιάθαν» του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ, προβλήθηκε στις Ειδικές Προβολές του Τμήματος Ανοιχτοί Ορίζοντες στο πλαίσιο του 55ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης. Η ταινία αποτελεί την Επίσημη Υποψηφιότητα της Ρωσίας για την Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία στα επικείμενα 87α Βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και από την Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου, το φιλμ κυκλοφορεί στις Κινηματογραφικές Αίθουσες της χώρας, σε διανομή των Spentzos και Seven Films.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου