Μια ταινία Ημιτελής (2010) : ντοκιμαντέρ του Yael Hersonski (γενν. 1976) , η οποία επανεξετάζει τη δημιουργία μιας ημιτελούς προπαγανδιστικής ναζιστικής ταινίας του 1942 (με τίτλο Das Ghetto, "Το Γκέτο"), που απεικονίζει τη ζωή στο Γκέτο της Βαρσοβίας λίγους μήνες πριν από τη μαζική εξόντωση των κατοίκων του κατά τη θρυλική Εξέγερση .
Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει μαρτυρίες από επιζήσαντες ταλαίπωρους εγκλείστους στο Γκέτο αλλά και συνέντευξη με τον Willy Wist, έναν από τους χειριστές της κάμερας με την οποία γυρίστηκαν οι συγκλονιστικές σκηνές της εφιαλτικής ζωής των Εβραίων μέσα στο Γκέτο.
Πρόθεση των Ναζί ήταν να κάνουν ένα προπαγανδιστικό φιλμ , που θα προοριζόταν για εξωτερική κατανάλωση και θα έδειχνε πόσο ωραία περνούσαν οι Εβραίοι έγκλειστοι σ΄αυτό. Γι΄αυτό κατασκεύαζαν στημένες σκηνές όπου Εβραίοι ηθοποιοί υποδύονταν ομοεθνείς τους που έκαναν μια φυσιολογική δήθεν ζωή, δούλευαν κανονικά , έτρωγαν σε γκουρμέ εστιατόρια, διασκέδαζαν σε πολυτελή μπαρ , ανέπτυσσαν αβίαστες κοινωνικές σχέσεις.
Το αμοντάριστο όμως υλικό της Ταινίας που δεν έγινε ποτέ δείχνει τη ζοφερή πραγματικότητα που βίωναν οι 400.000 μελλοθάνατοι Εβραίοι μέσα στην πόλη-φυλακή τους : κατά χιλιάδες να τριγυρνούν στους δρόμους σαν τα φαντάσματα ψάχνοντας κάποιο σκουπίδι για να ξεγελάσουν την πείνα τους ,τον αργό , βασανιστικό θάνατο μικρών και μεγάλων που κείτονταν στα πεζοδρόμια ανήμποροι να κάνουν από την ασιτία την παραμικρή κίνηση , την εξευτελιστική υποχρέωση να στέκονται ενδεείς, κουρελιασμένοι και άρρωστοι κοιτάζοντας το φακό, που αμείλικτος καταγράφει την ελεινή τους κατάσταση σαν να είναι ρυπαρά, απεχθή ζώα.
Δείτε οπωσδήποτε το Das Ghetto. Το συνιστούμε ιδιαίτερα σε όσους δεν τρέφουν αισθήματα συμπάθειας προς τους Εβραίους εξαιτίας της πολιτικής του απέναντι στους Παλαιστινίους και γοητεύονται από τις σειρήνες των έξαλλων δημαγωγών της ρατσιστικής δεξιάς , που βολεύονται μια χαρά να ρίχνουν το ανάθεμα για όλα τα στραβά και τα ανάποδα της ζωής μας στον "αιώνιο Εβραίο".
Προειδοποιούμε ότι το περιεχόμενό της ταινίας είναι ακατάλληλο για άτομα με αδύνατη καρδιά. Δε τη συνιστούμε επίσης για τα μικρά παιδιά.
Το ντοκιμαντέρ περιλαμβάνει μαρτυρίες από επιζήσαντες ταλαίπωρους εγκλείστους στο Γκέτο αλλά και συνέντευξη με τον Willy Wist, έναν από τους χειριστές της κάμερας με την οποία γυρίστηκαν οι συγκλονιστικές σκηνές της εφιαλτικής ζωής των Εβραίων μέσα στο Γκέτο.
Πρόθεση των Ναζί ήταν να κάνουν ένα προπαγανδιστικό φιλμ , που θα προοριζόταν για εξωτερική κατανάλωση και θα έδειχνε πόσο ωραία περνούσαν οι Εβραίοι έγκλειστοι σ΄αυτό. Γι΄αυτό κατασκεύαζαν στημένες σκηνές όπου Εβραίοι ηθοποιοί υποδύονταν ομοεθνείς τους που έκαναν μια φυσιολογική δήθεν ζωή, δούλευαν κανονικά , έτρωγαν σε γκουρμέ εστιατόρια, διασκέδαζαν σε πολυτελή μπαρ , ανέπτυσσαν αβίαστες κοινωνικές σχέσεις.
Το αμοντάριστο όμως υλικό της Ταινίας που δεν έγινε ποτέ δείχνει τη ζοφερή πραγματικότητα που βίωναν οι 400.000 μελλοθάνατοι Εβραίοι μέσα στην πόλη-φυλακή τους : κατά χιλιάδες να τριγυρνούν στους δρόμους σαν τα φαντάσματα ψάχνοντας κάποιο σκουπίδι για να ξεγελάσουν την πείνα τους ,τον αργό , βασανιστικό θάνατο μικρών και μεγάλων που κείτονταν στα πεζοδρόμια ανήμποροι να κάνουν από την ασιτία την παραμικρή κίνηση , την εξευτελιστική υποχρέωση να στέκονται ενδεείς, κουρελιασμένοι και άρρωστοι κοιτάζοντας το φακό, που αμείλικτος καταγράφει την ελεινή τους κατάσταση σαν να είναι ρυπαρά, απεχθή ζώα.
Δείτε οπωσδήποτε το Das Ghetto. Το συνιστούμε ιδιαίτερα σε όσους δεν τρέφουν αισθήματα συμπάθειας προς τους Εβραίους εξαιτίας της πολιτικής του απέναντι στους Παλαιστινίους και γοητεύονται από τις σειρήνες των έξαλλων δημαγωγών της ρατσιστικής δεξιάς , που βολεύονται μια χαρά να ρίχνουν το ανάθεμα για όλα τα στραβά και τα ανάποδα της ζωής μας στον "αιώνιο Εβραίο".
Προειδοποιούμε ότι το περιεχόμενό της ταινίας είναι ακατάλληλο για άτομα με αδύνατη καρδιά. Δε τη συνιστούμε επίσης για τα μικρά παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου