Γλωσσικά
Νίκος Μπακουνάκης
Το Βήμα: 15/09/2013
Η φράση του Πέτρου Μάρκαρη στο ρεπορτάζ της περασμένης
Κυριακής για τις μεταφράσεις έργων ελληνικής λογοτεχνίας «οι ξένοι εκδότες
κόπτονται για καλά βιβλία και συγγραφείς και όχι για το πανεπιστημιακό σύνδρομο
της "νεοελληνικής λογοτεχνίας"» προκάλεσε πολλές συζητήσεις. Είναι
μια φράση πέρα για πέρα αληθινή, αφού ως τώρα η «εκτός των τειχών» ελληνική
λογοτεχνία είναι αποκλειστικά υπόθεση ανθρώπων που την αγάπησαν πραγματικά. Και
αυτοί οι άνθρωποι ήταν κυρίως συγγραφείς και μεταφραστές. Για να λέμε τα
πράγματα με το όνομά τους, τι θα ήταν ο Καβάφης χωρίς τον Φόρστερ και στη
Γαλλία χωρίς τη Γιουρσενάρ, ο Καζαντζάκης χωρίς τον Κίμωνα Φράιερ (που τον πήγε
στους Σάιμον εντ Σούστερ), ο Σεφέρης χωρίς τον Κίλι, ο Ρίτσος χωρίς τον Λουί
Αραγκόν. Ολοι αυτοί οι μεσολαβητές ήταν έξω από την academia. Και δεν υπάρχει
ούτε ένα έργο μεταφρασμένο εντός της academia - αυτό το κατά Μάρκαρη
πανεπιστημιακό σύνδρομο της νεοελληνικής λογοτεχνίας - που να έχει συναντήσει
το μεγάλο κοινό.
Δείτε τη
συνέχεια:Γλωσσικά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου