Παρθένος
ἀργυρόπεζος
ἐλούετο͵ χρύσεα μαζῶν
χρωτὶ
γαλακτοπαγεῖ μῆλα διαινομένη·
πυγαὶ
δ΄ ἀλλήλαις
περιηγέες
εἱλίσσοντο͵
ὕδατος ὑγροτέρῳ
χρωτὶ
σαλευόμεναι·
τὸν
δ΄ ὑπεροιδαίνοντα
κατέσκεπε
πεπταμένη
χεὶρ
οὐχ
ὅλον
Εὐρώταν͵ ἀλλ΄ ὅσον
ἠδύνατο.
ΡΟΥΦΙΝΟΣ (Παλατινή
Ανθολογία) 5.60
Λουζόταν η παρθένα με
τα λευκά μηριά'
στάλαζε το νερό στα
χρυσά μήλα του στήθους
κι έτρεμαν αυτά στο
γαλατένιο σώμα.
Σάλευαν τα μεριά της καθώς τρίβονταν
το ένα με τ΄ άλλο , πιο υγρά κι απ’ το νερό.
Άπλωνε το
χέρι πάνω στο φουσκωμένο της...Ευρώτα
και προσπαθούσε
όσο μπορούσε να τον κρύψει...
[Μετάφραση: Gerontakos]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου