ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΑ Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ...

Photo: Toni Frissell (1947)


ΘΕΟΤΟΚΗΣ ΖΕΡΒΟΣ

ΙΙ

Αν κάπου μνημονεύσω το οδόφραγμα
για τις ανάγκες της ωραίας τελετής θα είναι.
Θα είναι η σπασμένη εικόνα σου
σκορπισμένη τριγύρω
αφημένη στον άνεμο και στην πρώτη βροχή
στην πρώτη γραφή λησμονημένη

1977

V

Πάψε σε τούτο το τραγούδι
τώρα που η άνοιξη κλείνει όλες τις θύρες της ψυχής
με των ανομημάτων τον τσακισμένο ειρμό
τις ενοχές για τον αγίνωτο φόνο
ησύχασε στις ρίζες του αγέρωχου είναι
με όλες σου τις ροπές μηδενισμένες.

Τώρα που άλλοι αυτοκτονούν κι άλλοι μετακομίζουν.
1979

VI

Όπως τα όνειρα φέρνουνε άλλα όνειρα
και τα λόγια ελάφια λόγια λέοντες
με τις σάρκες στο στόμα
λοξοδρομώντας στη μεταφυσική και στις εκδορές
το ελάχιστο και το μέγιστο συμβιβάζω στη χλεύη.

Όμως

ολόκληρος δεν είμαι παρά ο τόπος μου
κατασπασμένος στις σκιές των νεκρών του
από τα σκουλήκια και του ήλιου τα χάδια
συντελεσμένος νους
βίαιη εκφορά που αυγατίζει το κόστος ενός τέλους απλού.
1980.

"Ποιήματα", "Ο Λογοτεχνικός Πολίτης",τχ. 47-48,1982.