"Η υπερηφάνεια είναι ένα από τα κοινά αμαρτήματα που βασανίζουν την ανθρώπινη φύση. Είμαστε όλοι εκ γενετής Φαρισαίοι. Όλοι, φυσικά, πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε πολύ καλύτερα τον εαυτό μας από ό,τι συμβαίνει στην πραγματικότητα . Όλοι μας, φυσικά, φανταζόμαστε ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο από αυτό που έχουμε. Πρόκειται για μια παλιά αμαρτία..."
«Από την πρώτη παράγραφο, από την πρώτη πρόταση της πρώτης παραγράφου, είναι ήδη εκεί, άγιος, ισχυρός, αθάνατος. Δεν έχει παρελθόν για να κάνει φλας μπακ. Αρχή, μέση και τέλος, μ΄αυτή τη σειρά. και το τέλος ανοιχτό, αλλά χάπι. Από την πρώτη παράγραφο, από κτίσεως κόσμου, όσοι καβαλήσαν το καλάμι κατακρημνίσθηκαν. Συμπεριλαμβανομένων και των δέντρων. Την τρίτη ημέρα έφτιαξε τα δέντρα, τα εξωγήινα του Παραδείσου και τα απλά. Δεν τα έφτιαξε, τα φώναξε με τ΄όνομά τους. Και αυτά παρουσιαστήκαν.
Πρώτα φώναξε τους Κέδρους του Λιβάνου. Δε διευκρινίζεται κατά πόσο οι Κέδροι ήταν δέντρο του Παραδείσου ή απλό. Πάντως, με το που βγήκαν απ΄τη γη- και βγήκαν θεριεμένοι, κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση- βλασφήμησαν. Περήφανοι που τους φώναξε πρώτους και καλύτερους, θεώρησαν ότι είναι η περιούσια βλάστηση. Τότε ο Θεός είπε κατά λέξη: "Μισώ την αλαζονεία και την υπερηφάνεια, γιατί μόνο εγώ έχω εξυψωθεί κι άλλος κανείς". Και την ίδια μέρα φώναξε το τσεκούρι».
J.C. Ryle, 1816-1900
Πίτερ Μπρέγκελ ο πρεσβύτερος (1526/30- 1569), "Τα εφτά θανάσιμα αμαρτήματα"
«Από την πρώτη παράγραφο, από την πρώτη πρόταση της πρώτης παραγράφου, είναι ήδη εκεί, άγιος, ισχυρός, αθάνατος. Δεν έχει παρελθόν για να κάνει φλας μπακ. Αρχή, μέση και τέλος, μ΄αυτή τη σειρά. και το τέλος ανοιχτό, αλλά χάπι. Από την πρώτη παράγραφο, από κτίσεως κόσμου, όσοι καβαλήσαν το καλάμι κατακρημνίσθηκαν. Συμπεριλαμβανομένων και των δέντρων. Την τρίτη ημέρα έφτιαξε τα δέντρα, τα εξωγήινα του Παραδείσου και τα απλά. Δεν τα έφτιαξε, τα φώναξε με τ΄όνομά τους. Και αυτά παρουσιαστήκαν.
Πρώτα φώναξε τους Κέδρους του Λιβάνου. Δε διευκρινίζεται κατά πόσο οι Κέδροι ήταν δέντρο του Παραδείσου ή απλό. Πάντως, με το που βγήκαν απ΄τη γη- και βγήκαν θεριεμένοι, κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωση- βλασφήμησαν. Περήφανοι που τους φώναξε πρώτους και καλύτερους, θεώρησαν ότι είναι η περιούσια βλάστηση. Τότε ο Θεός είπε κατά λέξη: "Μισώ την αλαζονεία και την υπερηφάνεια, γιατί μόνο εγώ έχω εξυψωθεί κι άλλος κανείς". Και την ίδια μέρα φώναξε το τσεκούρι».
Δήμητρα Κολλιάκου , "Ο Χαλβάς" (απόσπασμα).
Από το βιβλίο "Οκτώ θανάσιμα αμαρτήματα".
Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2001.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου