Το '40 η Ελλάδα ήταν μια χώρα πάμπτωχη και δικτατορική,
της οποίας όμως ο λιποβαρής λαός πολέμησε
με το χαμόγελο στα χείλη ενάντια στο φασισμό.
Αντίφαση μεν, αλλά μεγαλειώδης, όπως μεγαλειώδες ήταν και το έπος
της Εθνικής Αντίστασης, έστω κι αν ο κύριος φορέας της αποσκοπούσε
να εγκαθιδρύσει μεταπολεμικά μια ερυθρή δικτατορία.
Στο 2012 η Ελλάδα διατείνεται ότι είναι μία χώρα
δημοκρατική, αλλ΄όμως ο υπέρβαρος ακόμα λαός της
δε δίνει δεκάρα, στην πλειοψηφία του, για τη δημοκρατία του,
γι' αυτό δεν αντιστέκεται στις γαλάζιες και κόκκινες φασιστικές ομάδες,
που τον δυναστεύουν καθημερινά και ευτελίζουν τη ζωή του.
Ο Έλληνας μεταλλάχτηκε τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Η χυδαία μικροαστικοποίηση των πλατιών κοινωνικών
ομάδων, σε συνδυασμό με τον καλπάζοντα νεοπλουτισμό,
λόγω της εισόδου στην ΕΕ και των αφθόνων δανείων που
εξασφάλιζαν οι άφρονες πολιτικοί από τα κοράκια του
του διεθνούς χρηματοληστρικού κεφαλαίου,
εξαφάνισαν ό,τι είχε απομείνει από το φιλότιμό του
και άμβλυναν τις έτσι κι αλλιώς περιορισμένες δημοκρατικές
ευαισθησίες του.
Ας μην γελιόμαστε. Ο Έλληνας από τις απαρχές του κράτους του
δεν είναι συνηθισμένος στη λεγόμενη "δημοκρατική κουλτούρα"
που θεωρεί αυτονόητη τη συνύπαρξη με τον Άλλο. Ο Έλληνας
ποτέ δεν υπήρξε δημοκράτης στον τόπο του. Οι κυβερνήσεις που
στήριξε ήταν είτε συγκεκαλυμμένα είτε ανοιχτά αυταρχικές.
Ακόμα και τα λεγόμενα "προοδευτικά" κόμματα στράφηκαν
πολλές φορές με μένος εναντίον των αντιπάλων τους, προσπαθώντας
να τους εξαφανίσουν διά της βίας από τον πολιτικό χάρτη.
Μολονότι χώρα επί αιώνες αιμορραγούσα από την αποδημία, η Ελλάδα
απέτυχε παταγωδώς στη συντεταγμένη διαχείριση των αλλεπάλληλων
"εισβολών" εκ μέρους των ορδών που συνέρρευσαν σ΄αυτήν -λες και ήταν
η Γη της Επαγγελίας- από τις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού
και από τριτοκοσμικές περιοχές του πλανήτη μας. Στη αποτυχία αυτή
συνέβαλαν αποφασιστικά η αντεθνική αβελτηρία των πολιτικών μας αλλά
και ίδια η ελληνική κοινωνία ,που στο πρόσωπο του ξένου βρήκε το φτηνό
παραγωγικό και υπηρετικό προσωπικό , που θα την έκανε να πλουτίσει
ή θα της διευκόλυνε με το μικρότερο δυνατό κόστος τη ζωή. Η Ελλάδα
χτίστηκε, καλλιεργήθηκε,γηροκομήθηκε, διασκέδσε και υπηρετήθηκε
πατώντας υπολογιστικά και με κτηνώδη τρόπο πάνω στη "μαύρη εργασία"
των Αλβανών, των Πακιστανών, των Αφρικανών και όλων των άλλων
κολασμένων της γης, που τώρα αποστρέφεται μετά βδελυγμίας και ζητάει
να τους αφανίσει από προσώπου γης για να σωθεί από τα ανομήματά της.
Ο Έλληνας του 2012 είναι ένας ξεπουπουλιασμένος και ξενυχιασμένος πρώην
νεόπλουτος, που βαυκαλίζεται ότι θα ξανααποκτήσει τη χαμένη του αίγλη
εάν απαλλαγεί βιαίως από τους τριτοκοσμικούς που εκμεταλλεύθηκε
ποικιλοτρόπως επί δεκαετίες .Η απροκάλυπτα όμως ρατσιστική-
φασιστική του συμπεριφορά δύσκολα πια μπορεί να συγκαλύψει
το πραγματικό της κίνητρο, τον τρόμο δηλαδή που τον έχει καταλάβει
από τη συνειδητοποίηση ότι λίγο απέχει από το να εξισωθεί πλήρως-
οικονομικά και κοινωνικά- με τον τριτοκοσμικό εχθρό του.
Ο Έλληνας γίνεται ρατσιστής επειδή δεν μπορεί πλέον να "ξεχωρίσει"
από τον ξένο, να διατηρήσει δηλαδή το κύρος του επιτυχημένου οικονομικά
που είχε έως εχθές. Έχει απολέσει πλέον ο κύρος του . Η μόνη δύναμη
που του έχει απομείνει είναι η δύναμη των χεριών του και φροντίζει
να την επιδεικνύει καθημερινά μέσω των γεροδεμένων αλητών με τις
μαύρες-φασιστικές-μπλούζες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου