ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ
15 Δεκεμβρίου 2011 | ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ
Tι θα πετύχει, τι δε θα πετύχει ο Μπουτάρης στο δήμο θα το δείξει μόνον ο χρόνος. Αλλά το πιο σημαντικό με τον Μπουτάρη είναι ότι δε μασάει τα λόγια του. Μπουχτίσαμε από πολιτικούς που άλλα λένε ιδιωτικά και άλλα δημόσια, που τρέμουν το πολιτικό κόστος, που κολακεύουν τους πάντες και συντάσσονται με τις πιο παράλογες απαιτήσεις του κόσμου, επειδή αυτό λέει το ένστικτο της επιβίωσής τους. Οτι ο πελάτης έχει πάντα δίκιο.
Ο Μπουτάρης μάλλον δε θεωρεί τον εαυτό του πολιτικό. Ή δεν τον θεωρεί πολιτικό ελληνικής κοπής. Και όταν λέει ότι δεν τον ενδιαφέρει μια δεύτερη θητεία, αποδεικνύει ότι πράγματι δεν τον ενδιαφέρει μια δεύτερη θητεία. Οι δημόσιες τοποθετήσεις του είναι μάθημα εκσυγχρονισμού. Είναι κοσμοπολίτης, έχουν δει τα μάτια του, μπορεί να συνδυάσει εικόνες που συγκέντρωσε στη Νέα Υόρκη, στη Στοκχόλμη, στη Βαρκελώνη. Είναι αστός, με τις παραδοσιακές αξίες της προδικτατορικής αστικής τάξης, που πρώτα αλλοίωσε ο λαϊκισμός της στρατιωτικής δικτατορίας και αμέσως μετά η δικτατορία του μεταπολιτευτικού λαϊκισμού – και οι οποίες αστικές αξίες δεν ταυτίζονται απαραίτητα με την αστική καταγωγή, μπορείς να τις συναντήσεις και στην τελευταία καλύβα. Δε μασάει από τσαμπουκάδες συνδικαλιστών, που είναι τόσο «παλικάρια», ώστε δε διστάζουν να σηκώσουν χέρι σ' έναν μόνο, απροστάτευτο άνθρωπο. Την ώρα που άλλες παρατάξεις στο δήμο τούς κανακεύουν ή, έστω, αποφεύγουν να τους χαλάσουν την καρδιά, εκείνος τους λέει κατάμουτρα αυτό που είναι: ψευτονταήδες. Δεν τρέμει μήπως τον πουν «αντικομμουνιστή», λες και ο αντικομμουνισμός, που στην Ελλάδα η Αριστερά χρησιμοποιεί ως πυρηνική βόμβα, είναι κάτι διαφορετικό από μορφή αντιφασισμού.
Από αυτήν την άποψη, οι απευθείας μεταδόσεις του δημοτικού συμβουλίου είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα προγράμματα στην ελληνική τηλεόραση. Σπανίως ο κόσμος έχει την ευκαιρία να ακούσει έναν τόσο αντισυμβατικό και ταυτοχρόνως ορθολογικό λόγο. Γιατί εδώ φτάσαμε με τη γενικευμένη υποκρισία πολιτικής, δημοσιογραφίας και κοινωνίας. Εξορίσαμε την κοινή λογική από το δημόσιο διάλογο και δώσαμε τη θέση της στο bullying του παραλογισμού. Καιρός ήταν ένας δήμαρχος να πει ότι με πέντε χιλιάδες υπαλλήλους ο δήμος έπρεπε να πετάει, ότι στην υπηρεσία Καθαριότητος κάποιοι δουλεύουν και κάποιοι μας δουλεύουν ή ότι οι συνταξιούχοι θα μπορούσαν να αισθάνονται χρήσιμοι όχι μόνο με τις εκδρομές των ΚΑΠΗ αλλά και προσφέροντας κοινωνικό έργο. Κάποτε κάποιοι πρέπει να μιλήσουν. Ειδικά σ' αυτήν την πόλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου