ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΥΡΟΥΣ

Σύμβολα κύρους

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ

ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, 21 Δεκεμβρίου 2011 

Tα βλέπεις παραταγμένα και στριμωγμένα πάνω στα πεζοδρόμια. Μαύρα τζιπ με μαύρα τζάμια, κόκκινα κάμπριο και λιμουζίνες με περισσότερους ίππους απ' όσους χωρούν σε όλα τα ιπποφορβεία της Βρετανίας. Αυτά που δημιούργησαν το θρύλο της «Ελλάδας των Καγέν». Πωλούνται σε τιμές με τις οποίες πριν από δυο χρόνια ίσα ίσα αγόραζες τα δερμάτινα καθίσματά τους. Τα πολύχρωμα φουρφούρια στις οροφές τους που στροβιλίζονται με θόρυβο κάνουν το θέαμα ακόμη πιο αστείο και παραπέμπουν εκεί όπου το φαινόμενο ανήκει: στα πανηγύρια. Ακόμη και σήμερα, όχι πλέον στα χέρια εκείνων που τα οδηγούσαν στην ακμή τους αλλά στα χέρια των μαντράδων, αναδίδουν την ίδια αντίληψη. «Παρκάρω όπου βολεύει και ο δήμος κάνει τα στραβά μάτια».


Σ΄ ένα φανάρι, στην Πολυτεχνείου, ένα παιδί μοιράζει διαφημιστικά. Μπορείτε να νοικιάσετε με την ώρα μια αστραφτερή Φεράρι. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια, νοικιάζαμε με την ώρα τα ποδήλατα που οι γονείς μας δεν μπορούσαν να μας αγοράσουν. Να την οδηγήσετε με πάνω από διακόσια στην εθνική οδό ή να την πάτε στο χωριό σας για να σας δουν οι θαμώνες του καφενείου στην πλατεία. Just to get the taste. Πιθανώς από κάποιον περιστασιακό πλούσιο ξέμεινε και σήμερα αναζητεί αυτό που οι Γερμανοί σε ανάλογες περιπτώσεις αποκαλούν μεταφορικά Gnadebrott. Το ψωμί της ελεημοσύνης. Σε μια χώρα όπου όσοι μπορούν να τη συντηρήσουν δεν τη θέλουν και όσοι τη θέλουν δεν μπορούν. Ενας ολόκληρος κόσμος που χτίστηκε με ψέματα καταρρέει με ταρατατζούμ. Και τα αυτοκίνητα αυτά που ματαίως αναζητούν ένα δεύτερο αγοραστή αποτελούν το ιδανικό σύμβολό του.


Διάβαζα τις προάλλες ότι ο ιδιοκτήτης της ΙΚΕΑ κυκλοφορεί με ένα Βόλβο 244 που σήμερα δεν το βρίσκεις ούτε σε χώρους ανακύκλωσης. Χρόνια τώρα, ταξιδεύοντας διαρκώς στην Ευρώπη, μόνο στη Μόσχα είδα περισσότερα μαύρα πολυτελή αυτοκίνητα απ' όσα στη «φτωχομάνα Θεσσαλονίκη» την εποχή που κοιμόσουν με μετοχές της «Κλωνατέξ» κάτω από το μαξιλάρι. Ή αργότερα, που οι τράπεζες, μαζί με δάνεια στους επιχειρηματίες – πελάτες τους, έδιναν και ένα SUV. Λίζινγκ με όσες δόσεις τραβούσε η ψυχή σου. Μια γενιά, οι σημερινοί πενηντάρηδες - εξηντάρηδες, πήγε κατευθείαν από το μουλάρι στη Μερσεντές. Επιχειρηματίες που ποτέ δεν υπήρξαν πραγματικοί επιχειρηματίες, αγρότες που έπαψαν από νωρίς να είναι πραγματικοί αγρότες, μια κοινωνία που στήριξε την ευημερία της σε δανεικά και ανέδειξε το αυτοκίνητο σε status symbol. Ποιος είπε ότι η κρίση δεν είναι παιδευτική;