ΜΙΚΕΙΑ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΥΡΓΙΩΤΙΚΑ ΕΓΚΩΜΙΑ

“Από το 1940 -στις 5 Νοεμβρίου πήγα στα σύνορα κι εγώ να πολεμήσω- και από τότε πολεμάω συνέχεια, σε αυτήν την έρημη τη χώρα. Και ανεβαίνουμε πάνω και μας κατεβάζουν. Λοιπόν, τουλάχιστον όταν είχαμε τους Γερμανούς, το καταλάβαινα αυτό. Ήταν εχθροί μας, τους έβλεπα. Πολεμούσα. Δεν είχα αυτό το πάθος το σημερινό. Και δεν έχω πάθος μόνο, έχω και αηδία. Όταν είχαμε τη χούντα, επίσης το ίδιο πράγμα έκανα. Αλλά σήμερα είναι εκλεγμένη κυβέρνηση από τον λαό, και είναι μάζες που ακολουθούν από πίσω. Και δεν ακούν αυτή τη φωνή. Δεν βλέπουν ότι όλα αυτά είναι προδοτικά που γίνονται γύρω της και είναι παράνομα. Αυτό είναι το κάτι που μου δίνει πάθος, και δεν έχω και πολύ καιρό μπροστά μου. Εγώ ήλπιζα με τους αγώνες που έκανα κι εγώ και η γενιά μου, με αμέτρητες θυσίες, νεκρούς, τραυματίες... Για σκεφτείτε από το ’40 μέχρι τώρα τι πέρασε η Ελλάδα; Είναι δυνατόν να έχω αυτό το τέλος; Είναι να βλέπω τη χώρα μου να την βρίζει όλη η Ευρώπη, όλη η ανθρωπότητα; Να μας λένε τεμπέληδες, να μας λένε ανίκανους; Εμάς που δουλεύουμε πιο πολύ από κάθε άλλο; Που έχουμε φιλότιμο, που έχουμε αυτή την ιστορία; ... Εγώ αγαπώ την πατρίδα μου. Τίποτε άλλο. Την πατρίδα μου αυτή την στιγμή την ξεφτιλίζουν, την ξεφτιλίζουν διεθνώς. Για να την φτάσουν στο ΔΝΤ, οι ίδιοι άρχισαν να μας λένε ότι είμαστε τεμπέληδες, ότι είμαστε κοπρίτες, ότι τα φάγαμε όλοι μαζί, και άρχισαν να ανεβαίνουν τα σπρεντ, και μας οδήγησαν οι ίδιοι στο ΔΝΤ. Συνωμοσία είναι όλο αυτό. Είναι μια συνωμοσία για να μπορέσουν να μας κλέψουν τον πολύτιμο πλούτο κάτω από τη χώρα μας, από τη γη μας. Θέλουν να μας εξαφανίσουν σαν λαό, ώστε να έρθουν οι ίδιοι να τα εκμεταλλευτούν αυτά. ... Διότι η θεωρία του σοκ και του δέους, η οποία εφαρμόζεται στη χώρα μας και εφαρμόστηκε σε μια σειρά άλλες χώρες με το ΔΝΤ, λέει, όταν κάνουμε ένα σοκ με πολλά, αλλεπάλληλα χτυπήματα, ο λαός τα χάνει τελείως...”

Απόσπασμα από πρόφατο (παραληρηματικό και ανερμάτιστο,
όπως συμβαίνει εδώ και αρκετά χρόνια) λόγο του Μίκη Θεοδωράκη
σε εκδήλωση της "αντιστασιακής" ΣΠΙΘΑΣ κατά των "στρατευμάτων
κατοχής της Τρόικας και των ντόπιων Κουίσλινγκ".

Το απόσπασμα  περιέχεται σε ένα "εγκωμιαστικό" για τον Μίκη
κείμενο της γνωστής δημοσιογραφικής περσόνα

Μαριάννας Πυργιώτη υπό τον τίτλο "Απέσβετο και λάλον ύδωρ"

και με υπέρτιτλο τη φράση " Ο λόγος του Μίκη Θεοδωράκη 

εξακολουθεί να κινητοποιεί μικρούς και μεγάλους".
Σημειωτέον ότι η όψιμα φανατική θαυμάστρια του Θεοδωράκη
πρόσφατα τοποθετήθηκε από τον Αντώνη Σαμαρά στη θέση
της  "Αναπληρώτριας Γραμματέως Διεθνών Σχέσεων 

της Νέας Δημοκρατίας". Άφεριμ, πιπερίμ και καραπιπερίμ!

Ένα  χαρακτηριστικό γνώρισμα της θεόμουρλης εποχής που

βιώνουμε είναι το  ότι οι πολιτικοί της Δεξιάς που οδήγησαν τη χώρα

στη χρεοκοπία συνεπικουρούμενοι από τους παπαγάλους τους

δημοσιογράφους τους (Τράγκας,  Ρίζος, Μιχελάκης

κλπ) κηρύσσουν πόλεμο κατά του Μνημονίου και στρατεύονται

πρόθυμα σε " πατριωτικά κινήματα" κατά των ξένων, τα οποία

εκπορεύονται από θρηκευτιικο-εθνικοπατριωτικούς κύκλους 
(Δίκτυο κ.ά.)ή κομουνιστο- αναρχο-πατριώτες διανοούμενους,
τύπου Γιανναρά,Καραμπελιά, Σαρρή  και Ζουράρι.

Χρησιμοποιώντας συναισθηματικές κορώνες περί "ανίερων ύβρεων"

κατά των Ελλήνων και με αοριστόλογες καταγγελίες περί 

"εθνικών προδοτών  σε διατεταγμένη αποστολή αφελληνισμού

του λαού" προσπαθούν να αποσείσουν τις δικές τους  ευθύνες

για τα εγκληματικά τους λάθη . Η πιο προσφιλής όμως  και σίγουρη

τακτική τους είναι να πλειοδοτούν σε εγκώμια για προσωπικότητες

με διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές, που για διάφορους

λόγους αλλαξοπίστησαν και πέρασαν στο δικό τους στρατόπεδο,

όπως συμβαίνει με τον Μίκη και πολλούς πρώην αριστερούς
και νυν ακραίους εθνικιστές,  οπαδούς του πιο βλακώδους
και επικίνδυνου αντιδυτικισμού.