Εις Προδίκην ερωμένην
Ευκαίρως μονάσασαν ιδών Προδίκην ικετευον,
και των των αμβροσίων αψάμενος γονάτων,
"Σώσον", έφην, "άνθρωπον απολλύμενον παρά μικρόν,
και φεύγον ζωής πνεύμα συ μοι χάρισαι."
ταύτα λέγοντος έκλαυσεν΄αποψήσασα δε δάκρυ,
ταις τρυφεραίς ημάς χερσίν υπεξέβαλεν.
Ρουφίνος (4ος αι.) , "Παλατινή Βιβλιοθήκη-Ερωτικά επιγράμματα (65)"
Στην αγαπημένη Προδίκη
Όταν είδα τυχαία μόνη της την Προδίκη,
έπεσα στα θεϊκά της πόδια και την ικέτευα'
"Σώσε", είπα, "έναν άνθρωπο που σε λίγο θα χαθεί.
Χάρισέ μου την ανάσα της ζωής που φεύγει!".
Αυτά της είπα κι εκείνη έκλαψε' σκούπισε το δάκρυ
και με τα τρυφερά της χέρια με παραμέρισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου