Η ΦΡΟΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ

ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ

Επτά τριηκόντεσσιν επέρχονται λυκάβαντες,
ήδη μοι βιότου σχιζόμεναι σελίδες΄
ήδη και λευκαί με κατασπείρουσιν έθειραι,
Ξανθίππη, συνετοί άγγελοι ηλικίης.
αλλ' έτι μοι ψαλμός τε λάλος κώμοί τε μέλονται,
και πυρ απλήστω τύφετ' ενί κραδίη.
αυτήν αλλά τάχιστα κορωνίδα γράψατε , Μούσαι,
ταύτην ημετέρης, δεσπότιδες, μανίης.

Παλατινή Ανθολογία, 11.41.

***

Μια ανάσα πριν απ' τα τριαντα εφτά μου χρόνια
κι άρχισαν να σχίζονται οι σελίδες της ζωής μου.
Άφθονες είναι οι άσπρες τρίχες στο κεφάλι μου, Ξανθίππη,
απεσταλμένοι της φρόνιμης ηλικίας.
Όμως ακόμα με συνεπαίρνουν ο ήχος των μουσικών οργάνων
και τα γλεντοκόπια κι οι φλόγες πυρώνουν την άπληστη καρδιά μου.
Στην τρέλα μου αυτή βάλτε ένα γρήγορο τέλος, κραταιές μου Μούσες.