ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟΥ: ΕΝΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

 ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΒΙΒΛΙΟΝ Ε΄

LXXXIX.1.

ΑΘΗΝΑΙΟΙ.

ΑΘ. Ἡμεῖς τοίνυν οὔτε αὐτοὶ μετ' ὀνομάτων καλῶν, ὡς ἢ δικαίως τὸν Μῆδον καταλύσαντες ἄρχομεν ἢ ἀδικούμενοι νῦν ἐπεξερχόμεθα, λόγων μῆκος ἄπιστον παρέξομεν, οὔθ' ὑμᾶς ἀξιοῦμεν, ἢ ὅτι Λακεδαιμονίων ἄποικοι ὄντες οὐ ξυνεστρατεύσατε ἢ ὡς ἡμᾶς οὐδὲν ἠδικήκατε λέγοντας οἴεσθαι πείσειν, τὰ δυνατὰ δ' ἐξ ὧν ἑκάτεροι ἀληθῶς φρονοῦμεν διαπράσσεσθαι, ἐπισταμένους πρὸς εἰδότας, ὅτι δίκαια μὲν ἐν τῷ ἀνθρωπείῳ λόγῳ ἀπὸ τῆς ἴσης ἀνάγκης κρίνεται, δυνατὰ δὲ οἱ προύχοντες πράσσουσι καὶ οἱ ἀσθενεῖς ξυγχωροῦσιν.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ 

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ΒΙΒΛΙΟ Ε΄

89.1.

ΑΘΗΝΑΙΟΙ

Κι εμείς λοιπόν δε θα  μακρυγορήσουμε χρησιμοποιώντας ωραία λόγια, που δεν πρόκειται να σας πείσουν, ότι δηλαδή , μια και είμαστε αυτοί που νίκησαν τους Πέρσες , δίκαια ηγεμονεύουμε τώρα,  ή ότι τώρα εκστρατεύουμε εναντίον σας, επειδή αδικούμαστε. Από σας ζητούμε να μη νομίσετε πως θα μας πείσετε λέγοντας ή ότι, ενώ είστε άποικοι των Λακεδαιμόνιων, δεν πήρατε μέρος στον πόλεμο  στο πλευρό τους ή ότι δε μας κάματε κανένα κακό.  Έχουμε  την απαίτηση να επιδιώξουμε πιο πολύ να επιτύχουμε τα δυνατά από όσα κι οι δυο μας αληθινά έχουμε στο νου μας, αφού κι εσείς κι εμείς   ξέρουμε ότι,  σύμφωνα με την κρίση των ανθρώπων , το δίκαιο λαμβάνεται υπόψη  στην περίπτωση (μόνο) της ισοδυναμίας  για την επιβολή του , ενώ,  [όταν αυτό δε συμβαίνει], οι δυνατοί πράττουν αυτό που  τους επιτρέπει  η δύναμή τους κι οι αδύναμοι αναγκάζονται να  συμφωνούν.