ΤΙ ΚΑΛΟ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΑΠ΄ΑΥΤΟΥΣ;

"Αγορά ελληνικών ομολόγων"

******************

Όταν ζορίζεται οικονομικά, το πρώτο πράμα

που κάνει ένας συνετός άνθρωπος είναι να 

περιστείλει τα έξοδά του: κόβει τις σπατάλες,

περιορίζει τις αγορές και τις εξόδους του,

καταργεί γενικώς δαπανηρές συνήθειες και 

πρακτικές.

Για όποιον διαθέτει στοιχειώδη λογική, 

η αναπροσαρμογή της ζωής του είναι πλέον

αναπόφευκτη,  προκειμένου να αποφύγει 

την ολική καταστροφή.

Αρχέγονη είναι η σοφή αρχή της ανθρώπινης

στάσης : "Ξοδεύω λιγότερα απ΄όσα εισπράττω!"

Η αρχή αυτή αποτελεί μαζί με την επιμονή, την

υπομονή και την αισιοδοξία τις θεμελιώδεις 

ζωτικές προϋποθέσεις για την επιβίωση κάθε

ατόμου που περνά δύσκολες στιγμές.

Οι παραπάνω σκέψεις, αυτονόητα κοινότοπες για κάθε 

συνετό άνθρωπο σε όλα τα μήκη και πλάτη του 

κόσμου, θεωρούνται μάλλον ακατανόητες για τους

"σοφούς" των οικονομικών επιτελείων που ετοιμάζουν

και υλοποιούν τα προγράμματα σωτηρίας της χώρας

από την κόλαση της χρεοκοπίας.

Έκπληκτοι και παγωμένοι στην αρχή από την είδηση

της καταστροφής, γρήγορα νιώσαμε να μας κυριεύει

ο θυμός γι΄αυτούς που μας έριξαν στο καναβάτσο

και αηδία για τους αυλοκόλακες 
και τους σφογγοκωλάριους που έως 
τότε τους λιβάνιζαν με το αζημίωτο και 
έσπευδαν να πηδήσουν  από το καράβι 
καταγγέλλοντας αυτούς που τους τάιζαν
επί δεκαετίες.

Ένα χρόνο περίπου μετά την
εφαρμογή  των μέτρων για τη σωτηρία
της χώρας  μας, διαπιστώνουμε  πόσο
πρόχειρη, ασύνετη,  μονομερώς  άδικη, 
κοινωνικά άγρια, αναποτελεσματική 
και αντεθνική είναι η άτεγκτη εφαρμογή 
της πολιτικής  του Μνημονίου. 

Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:

α/ Σε εποχή που η Παιδεία αναδεικνύεται
σε παράγοντα ζωτικότατης σημασίας 
για την αναγέννηση του τόπου,

οι τεχνοκράτες της Τρόικας καταργούν 
τα πενιχρά, ούτως ή άλλως, κονδύλια 
που προορίζονταν για την έρευνα 
και τις κρατικές υποτροφίες (ΙΚΥ)!

β/ Τη στιγμή που αναστέλλουν τη 
λειτουργίας τους  μουσεία, δημόσιες 
βιβλιοθήκες, ιστορικά θέατρα

και σοβαροί πολιτιστικοί οργανισμοί,
το μεν Υπουργείο οικονομικών πριμοδοτεί
γενναιόδωρα το Μέγαρο Μουσικής,
ο δε αμαρτωλότατος ΟΠΑΠ

σπεύδει να επιχορηγήσει με 3,5 εκατομμύρια(!)

μία έκθεση του Μουσείου Μπενάκη που θα γίνει

το 2013 στη Νέα Υόρκη.

*

Η τεράστια απογοήτευση που συνέχει 
τον επιστημονικό, παιδαγωγικό και 
καλλιτεχνικό  κόσμο της Ελλάδας 
από την ανερμάτιστη και προκρούστεια 
πολιτική των τεχνοκρατών που 
διοικούν σε μια τόσο δύσκολη

στιγμή τον τόπο, εκφράζει κατά βάθος 
την απαισιοδοξία τους για τη δυνατότητα 
να αποφύγει ο τόπος την καταστροφή. 

Από τόσο "λίγους" πνευματικά ιθύνοντες 

τι καλό να περιμένει ο τόπος; 

Όταν δε διαθέτουν  παιδεία, ευαισθησία 
και όραμα,  πώς να βγει κάτι καλό από αυτούς;