ΤΕΡΑΤΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Νικολάι Ιβάνοβιτς Γιεζόφ 

(1895- 1940)

Αρχηγός της  διαβόητης  NKVD (μυστικής αστυνομίας της Σοβιετικής Ένωσης), κατά τη διάρκεια των μαζικών εκκαθαρίσεων απλών ανθρώπων και  προσωπικοτήτων  που ο  Ιωσήφ Στάλιν θεωρούσε «εχθρούς του κομουνισμού»  (1936-1938). 
Άνθρωπος με διεστραμμένη προσωπικότητα ο φοβερός «Σκαντζόχοιρος» (Γιέζοφ=σκαντζόχοιρος) οδήγησε στο θάνατο εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους , κατασκευάζοντας  φανταστικούς  «εχθρούς του λαού»  ή μετατρέποντας σε «πράκτορες του ιμπεριαλισμού» αγνούς κομουνιστές.

Στην αρχή της περιόδου της «σταλινοποίησης» της  Σοβιετικής  Ένωσης (1934) συνελήφθη, βασανίστηκε και εξορίστηκε για πέντε χρόνια  ο ποιητής Όσιπ Μάντελσταμ (1891-1938),  

επειδή έγραψε και ανέγνωσε μεταξύ «φίλων» ένα σατιρικό ποίημα για τον Στάλιν,

που περιείχε στίχους σαν τους παρακάτω:

 «Κατσαριδίσια τα μουστάκια του γελούν

 και από τις μπότες του οι λαιμοί λαμποκοπούν»

και 

"Ζούμε δίχως να νιώθουμε κάτωθέ μας τη χώρα,

τα λόγια μας στα δέκα βήματα ψυχή δεν τ΄ακούει τώρα,

μονάχα του Κρεμλίνου τον βουνίσιο ακούς παντού,

το φονιά και χαλαστή του χωρικού."

Ο άτυχος Μαντελστάμ  συνελήφθη εκ νέου, για μια νέα περίοδο εξορίας, κατά την οποία πέθανε μέσα σε συνθήκες αφάνταστης κακουχίας από τον υποσιτισμό, το κρύο και την καταναγκαστική εργασία. Ήταν  ένα ακόμα αθώο θύμα ανάμεσα  στους δύο χιλιάδες συγγραφείς που εξοντώθηκαν από τα παρανοϊκά κτήνη του σταλινογιεζοφισμού κατά την περίοδο του Μεγάλου Τρόμου.

1.Διαβάστε τις αναμνήσεις της Άννας  Αχμάτοβα για τον Μαντελστάμ πατώντας εδώ...

*******************

2. ΜΟΛΙΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ

(1899-1980)
ΝΑΝΤΙΕΖΝΤΑ ΜΑΝΤΕΛΣΤΑΜ

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΟΣΙΠ

Μετάφραση από τα ρωσικά: Σταυρούλα Αργυροπούλου

Πρόλογος: Αναστάσης Βιστωνίτης

Σειρά: Αριστουργήματα του 20ού αιώνα

 Σελ.: 584. Τιμή: 19,90 €.

Το χρονικό των τρομερών συνθηκών σύλληψης , εξορίας και θανάτου του Οσίπ Μαντελστάμ , κορυφαίου ρώσου ποιητή του 20ού αιώνα.

Η Ναντιέζντα,  σύζυγος του Όσιπ Μαντελστάμ, καταθέτει τη μαρτυρία της για την

περίοδο της μετατροπής μιας επαναστατικής κοινωνίας σε ένα εφιαλτικό στρατόπεδο

μαζικής εξόντωσης αθώων ανθρώπων.

Η αγάπη και η αφοσίωση της Ναντιέζντα προς τον αδικοχαμένο   σύζυγό της αλλά και η αταλάντευτη πίστη και προσήλωση προς το έργο του συγκλονίζουν  τον αναγνώστη και παράλληλα φωτίζουν μιαν από τις πιο "σκοτεινές" περιόδους της σύγχρονης ιστορίας, την οποία κάποιοι πολιτικοί και διανοούμενοι στον τόπο μας επιμένουν να θεωρούν " υποδειγματικό σοσιαλιστικό επίτευγμα" και "απολεσθέντα παράδεισο".