10 Δεκεμβρίου 2009: ο Μπάρακ Ομπάμα εκφωνεί στο δημαρχείο
του Όσλο λόγο για την απονομή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης προς το πρόσωπό του.
Η απονομή του βραβείου αυτού αποτελεί μία από τις πιο μαύρες σελίδες
στην ιστορία του θεσμού, έστω κι αν όλοι γνωρίζουμε ποια κριτήρια
σκοπιμότητας πρυτανεύουν στην επιλογή των προσώπων. Όμως , όπως
επιπώθηκε και τότε, ποτέ στην ιστορία του θεσμού δε βραβεύτηκε
κάποιο πρόσωπο με την προκαταβολικήν πεποίθηση ότι θα
παράξει σπουδαίο έργο στον τομέα της εμπέδωσης της παγκόσμιας
ειρήνης και των ανθρωπιστικών/δημοκρατικών ιδεών.
Όσοι τόλμησαν τότε να χλευάσουν τη γελοία επιλογή του Ομπάμα
ως εν δυνάμει ειρηνοποιού αισθάνονται σήμερα απόλυτα δικαιωμένοι.
Ο άνθρωπος αυτός αποδείχθηκε τελικά πολύ "λίγος" για να σηκώσει
στους ώμους του τη βαριά αποστολή ενός υπεύθυνου ηγέτη στο εσωτερικό
της χώρας του , πολύ δε περισσότερο στο εξωτερικό. Ποιος σοβαρός
ηγέτης θα αποτολμούσε να ξεσηκώσει "σταυροφορία" εναντίον
μιας κυρίαρχης χώρας με τόσο ισχνά επιχειρήματα; Ποιος υπεύθυνος ηγέτης
θα παρενέβαινε τόσο απροκάλυπτα στα εσωτερικά μιας ξένης χώρας
υποστηρίζοντας μια μειοψηφία εξεγερμένων και θα διαστρέβλωνε την
έννοια της εντολής που του έχει δώσει το Συμβούλιο Ασφαλείας;
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η εντολή που έχει πάρει η χώρα του
μαζί με τους συμμάχους της είναι να σταματήσει τις σφαγές αθώων
πολιτών και όχι να διεξαγάγει τακτικό πόλεμο σκοτώνοντας
αδιάκριτα Λίβυους πολίτες και εξαθρώνοντας συστηματικά
την οικονομία και τις υποδομές της χώρας αυτής.
Τελικά, ο κύριος "ειρηνοποιός" του 2009 αποδείχθηκε
κοινός δολοφόνος και τρομοκράτης των λαών που τολμούν να θέλουν
να διατηρήσουν την πολιτική και οικονομική τους ανεξαρτησία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου