ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ

Με το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας

(Prix Europeen de Litterature)
θα τιμηθεί στις 13 Μαρτίου η ποιήτρια,
τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών,
Κική Δημουλά για το σύνολο του
ποιητικού και του πεζού έργου της.
Η απονομή του βραβείου θα πραγματοποιηθεί
στο Στρασβούργο, σε ειδική εκδήλωση,
στο πλαίσιο της πέμπτης Ευρωπαϊκής
Συνάντησης Λογοτεχνίας και αποτελεί κορυφαίο
γεγονός στον χώρο των Ευρωπαϊκών Γραμμάτων.
Επιτροπή, αποτελούμενη από συγγραφείς,
εκδότες, μεταφραστές, πανεπιστημιακούς
και αρμοδίους για πολιτιστικά θέματα
αποφασίζει για την απονομή του βραβείου.
Εφέτος, στο πρόσωπο της Κικής Δημουλά
τιμάται η Ελλάδα και ο ελληνικός πολιτισμός.

In.gr

Tο άλλοθι

Kάθε που σ' επισκέπτομαι
μονάχα ο καιρός που μεσολάβησε
από τη μια φορά στην άλλη έχει αλλάξει.
Kατά τα άλλα, όπως πάντα
τρέχει από τα μάτια μου ποτάμι
θολό το χαραγμένο όνομά σου
– ανάδοχος της μικρούλας παύλας
ανάμεσα στις δυο χρονολογίες
να μη νομίζει ο κόσμος ότι πέθανε
αβάπτιστη η διάρκεια της ζωής σου.
Eν συνεχεία σκουπίζω τις μαραμένες
κουτσουλιές των λουλουδιών προσθέτοντας
λίγο κοκκινόχωμα εκεί που ετέθη μαύρο
κι αλλάζω τέλος το ποτήρι στο καντήλι
με άλλο καθαρό που φέρνω.

Aμέσως μόλις γυρίσω σπίτι
σχολαστικά θα πλύνω το λερό
απολυμαίνοντας με χλωρίνες
και καυστικούς αφρούς φρίκης που βγάζω
καθώς αναταράζομαι δυνατά.
Mε γάντια πάντα και κρατώντας το σώμα μου
σε μεγάλη απόσταση από το νιπτηράκι
να μη με πιτσιλάνε τα νεκρά νερά.
Mε σύρμα σκληρής αποστροφής ξύνω
τα κολλημένα λίπη στου ποτηριού τα χείλη
και στον ουρανίσκο της σβησμένης φλόγας
ενώ οργή συνθλίβει τον παράνομο περίπατο
κάποιου σαλιγκαριού, καταπατητή
της γείτονος ακινησίας.

Ξεπλένω μετά ξεπλένω με ζεματιστή μανία
κοχλάζει η προσπάθεια να φέρω το ποτήρι στην πρώτη
τη χαρούμενη τη φυσική του χρήση
την ξεδιψαστική.
Kαι γίνεται πια ολοκάθαρο, λάμπει
το πόσο υποχόνδρια δε θέλω να πεθάνω

ακριβέ μου – πάρτο κι αλλιώς:
πότε δε φοβότανε το θάνατο η αγάπη;

Κική Δημουλά, "Eνός λεπτού μαζί".
Εκδόσεις Ίκαρος, 1998.