ΟΑΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ...

ΟΑΣΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΣΤΟ ΑΝΥΔΡΟ ΤΟΠΙΟ
ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΗΣ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΝ
ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΟΝΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,
ΜΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΕΝΑ "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!"
Η ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΗ ΔΡΑΣΗ
ΤΩΝ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ
ΤΗΣ ΠΑΙΔΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ
ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ
ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ,
κ. ΣΠΥΡΟΥ ΓΚΑΒΟΠΟΥΛΟΥ,
ΛΑΜΠΡΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

"Στο νοσοκομείο μου άρεσε το σχολείο,
μου άρεσε η παρέα μου, η δασκάλα μου,
οι εργασίες που κάναμε και μου άρεσε
που είναι καλοί οι γιατροί και οι νοσοκόμες.
Δεν μου άρεσαν τα φαγητά!"

Η γνώμη ενός παιδιού που νοσηλεύτηκε επί μακρόν και θεραπεύτηκε στην Παιδοχειρουργική Κλινική του Ιπποκράτειου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης .

Πρότυπο σχολείο εγκαινιάστηκε
στο Ιπποκράτειο!

Της Γιώτας Mυρτσιώτη
____________
Η Καθημερινή, 24/3/2010

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Στη ζοφερή εικόνα της δημόσιας υγείας ένα παράθυρο με μηνύματα ελπίδας άνοιξε χθες στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης. Τα έστειλαν τα χαμόγελα, οι πολύχρωμες εικόνες των παιδών και τα ποιήματα που απάγγειλαν για την 25η Μαρτίου από τη σχολική αίθουσα 327 του 3ου ορόφου όπου εγκαινιάστηκε το 9ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο και το 5ο Ειδικό Νηπιαγωγείο της Παιδοχειρουργικής Κλινικής.

Σχολείο πρότυπο για νοσηλευτικό ίδρυμα, στελεχωμένο από δασκάλους και νηπιαγωγούς, συγκεντρώνει πέρα από την αγάπη γιατρών, νοσηλευτών και εθελοντών εκπαιδευτικών, την πείρα μιας πολυετούς προσπάθειας ελληνικής παιδιατρικής κλινικής για την ίδρυση ενός εξειδικευμένου σχολείου που θα εμψυχώνει, θα εκπαιδεύει και κυρίως θα διασκεδάζει τους φόβους των νοσηλευόμενων παιδιών.

Πάνω από 2.700 μικροί μαθητές κάθισαν πέρυσι στα θρανία του κι αν αναλογιστεί κανείς ότι στο εξωτερικό ιατρείο της Παιδοχειρουργικής Κλινικής εξετάζονται ετησίως 12.500 παιδιά, 2.500-3.000 νοσηλεύονται και 1.500 από αυτά καταλήγουν στο χειρουργείο για επεμβάσεις, με μέσο όρο νοσηλείας 4-4,5 ημέρες και πληρότητα της κλινικής 72-78%, τότε ένας χώρος για την ψυχική ισορροπία των μικρών ασθενών ήταν εξίσου αναγκαίος με τη σωματική τους υγεία.

Τα πρώτα βήματα για την ίδρυση σχολείου ξεκίνησαν δειλά το 1991, αρχικά με την εθελοντική προσφορά μιας δασκάλας. Την προσπάθειά της αναγνώρισε η Πολιτεία, στελεχώνοντας το σχολείο με ειδικό διδακτικό προσωπικό εκπαιδευμένο για παιδιά με ειδικές ανάγκες. «Τα παιδιά μας, ωστόσο, δεν είναι ειδικών αναγκών. Είναι παιδιά νοσηλευόμενα, στα οποία το νοσοκομειακό περιβάλλον δημιουργεί δυσάρεστες ψυχολογικές καταστάσεις και εντείνει ενδόμυχους φόβους», εξηγεί ο συντονιστής-διευθυντής της Παιδοχειρουργικης Κλινικής κ. Σπ. Γκαβόπουλος. Σταδιακά ο σχολικός χώρος καταργήθηκε και η σχολική απασχόληση των παιδιών μεταφέρθηκε στους θαλάμους νοσηλείας για να παραμείνει έτσι επί δέκα χρόνια. «Το σχολείο δεν εκπλήρωνε τον σκοπό για τον οποίο ιδρύθηκε. Τα παιδιά πρέπει να φεύγουν από τον θάλαμο, που σημαίνει νοσοκομείο και να πηγαίνουν στο σχολείο που σημαίνει παιδική χαρά», διευκρινίζει ο κ. Γκαβόπουλος. Ετσι ξεκίνησε η αναζήτηση αίθουσας εντός του ιδρύματος για την επανίδρυση σχολείου. Οι νοσηλεύτριες παραχώρησαν τελικά τον δικό τους χώρο τους και με προσωπική εργασία του διδακτικού προσωπικού διαμορφώθηκαν αξιοπρεπείς συνθήκες.

Ενθάρρυνση

«Το σχολείο αφενός συνεχίζει την εκπαίδευση των παιδιών, ώστε να επιστρέφουν στο σχολείο χωρίς κενά, αφετέρου εμψυχώνει και απομυθοποιεί τους φόβους και τις ανησυχίες των παιδιών μέσα από συζητήσεις και εικαστικές δραστηριότητες», εξηγούν η νηπιαγωγός Μαίρη Φιλίππου και ο δάσκαλος Π. Παυλίδης. Στην προσπάθεια αυτή σημαντική είναι η συνεργασία με το παιδοψυχιατρικό τμήμα του νοσοκομείου.